Του Απόστολου Λυκεσά
Εισιτήριο ενός ευρώ για όσους θέλουν να τρέξουν ή να κάνουν απλώς την βόλτα τους στο Σέιχ Σου υποσχέθηκε προχθές στους Θεσσαλονικείς ο κ. Γιάννης Μπουτάρης. Χθες, στην παρουσίαση του προγράμματος της παράταξής του το ξέχασε, παρά τον ενθουσιασμό με τον οποίο η αρχική πρόταση έγινε δεκτή από νέους με τους οποίους είχε συναντηθεί.
Ο κ. Μπουτάρης είναι αληθινός υποστηρίζουν οι θαυμαστές του και πάντα λέει αυτό που πιστεύει. Αυτό είναι αλήθεια. Μόνο που πρέπει να υπάρχει ειδικός καταγραφέας της αλήθειας που πρεσβεύει καθ’ εκάστη. Διότι, τυγχάνει συχνά, η αλήθεια του χθες να συγκρούεται με την σημερινή. Ωστόσο, η ιστορία του εισιτηρίου για το Σέιχ Σου είναι αποκαλυπτική των βαθύτερων πιστεύω του δημάρχου, βάση των οποίων προκύπτει η πολιτική του συμπεριφορά και πράξη.
Αν και επαγγέλθηκε μια «αστική επανάσταση» στη Θεσσαλονίκη, ουσιαστικά, κάνει ένα άλμα από την μανιφακτούρα, την βιοτεχνία, στην παγκοσμιοποιημένη εκδοχή της πλήρους ιδιωτικοποίησης των πάντων. Για τον δήμαρχο, το ένα ευρώ είναι ένα ευτελές αντίτιμο το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για την βελτίωση και προστασία του περιαστικού δάσους της πόλης. Αδυνατεί, δηλαδή, να φανταστεί καν ότι υπάρχουν πολίτες οι οποίοι δεν είναι κάτοχοι ενός ευρώ για να κάνουν την βόλτα τους. Η έννοια του δημόσιου χώρου επίσης δεν υπάρχει. Ο δημόσιος χώρος, είναι εν δυνάμει ιδιωτικός.
Εφόσον λοιπόν δεν θα υπάρχουν πολίτες οι οποίοι θα καταθέτουν το ευρουλάκι τους γιατί να μην βρεθούν δυο τρεις άνθρωποι ή και ένας ο οποίος θα αγοράσει, έστω θα ενοικιάσει για 99 χρόνια το δάσος, για να το «αξιοποιήσει»; Γιατί να μην αποκτήσουμε κι εμείς -όπως κάποτε οι Βρετανοί- ένα Χόνγκ Κονγκ από πεύκα; Ο κ. Μπουτάρης ξεχνάει τις σελίδες του προγράμματος βάσει των οποίων εξελέγη. Ένεκα οι ανάγκες, λένε τα εξαπτέρυγα. Στις μέρες μας, κάποιοι πανηγυρίζουν που έγινε πατσαβούρι το Σύνταγμα σε ένα δάσος θα σταματήσουμε; Σε τέτοιες λεπτομέρειες ο αντικομφορμισμός του δημάρχου παθαίνει εμπλοκή. Η φαντασία του εξαντλείται στο χρώμα που θα έχουν οι κάλτσες του.
Η ιστορία με το εισιτήριο του ενός ευρώ μου θύμισε το τραγούδι «της μιας δραχμής τα γιασεμιά» του Αττίκ, ο οποίος το εμπνεύστηκε και το έγραψε για την γυναίκα του, μια ρωσίδα χορεύτρια, η οποία τον απάτησε με κάποιον ονομάτι Άγγλο. Την απιστία διαπίστωσε με τα ίδια τα ματάκια του ο καλλιτέχνης βλέποντας τους αγκαλιά σε ένα καφενεδάκι στο οποίο το ζευγάρι φεύγοντας ξέχασε στο τραπέζι ένα ματσάκι γιασεμιά. Όσο περνάει ο καιρός οι πολίτες που εμπιστεύθηκαν τον κ. Μπουτάρη νοιώθουν σαν τον Αττίκ.
Άλλοι το ένοιωσαν νωρίς, άλλοι με χρονοκαθυστέρηση. Για παράδειγμα, ο εκδότης του περιοδικού «Εντευκτήριο», Γιώργος Κορδομενίδης, «εξαερώθηκε» από το γραφείο του δημάρχου τους πρώτους δυό μήνες της θητείας του. Δεν είχε την απαραίτητη ευλυγισία. Οι δύο της πάλαι ποτέ «τρόικας» -Π. Αβραμόπουλος, Α. Κουράκης- το κατάλαβαν όταν δεν μπόρεσαν να καταπιούν ως αμάσητο μπισκότο την υπόθεση «Αλλατίνι». Και τελευταίος το κατάλαβε ο «είτε βραδιάζει/ είτε φέγγει/ μένει λευκό το γιασεμί» Σπύρος Βούγιας. Το ίδιο το «πρόγραμμα» της παράταξης Μπουτάρη είναι για όσους δεν εθελοτυφλούν «του ενός ευρώ τα γιασεμιά».
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 10:00- 12:00.