Τα θύματα της κακοποίησης που υποχρεώνονται σε αναγκαστική συμβίωση με τους συντρόφους «βασανιστές», φοβούνται να προχωρήσουν σε καταγγελίες. Η ανησυχία των υπευθύνων 2 Οργανώσεων του Cagliari.
της Eleonora Bullegas Πηγή: agi.it Μετάφραση Κατερίνα Τσαποπούλου
Με τους περιουρισμούς της κυβέρνησης λόγω της κατάστασης έκτακτης ανάγκης με τον κορωνοϊό, που υποχρεώνουν τους πάντες να μείνουνε στα σπίτια τους, σταμάτησαν να χτυπάνε τα τηλέφωνα των κέντρων που βοηθάνε τις γυναίκες θύματα βίας στην Σαρδηνία.
Τα νταηλίκια και η κακομεταχείριση ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού, συνεχίζουνε μέσα στην πιο απόλυτη σιωπή. Πολλές γυναίκες συνεχίζουν να είναι θύματα κακομεταχείρισης, αλλά δεν μπορούνε να ζητήσουνε βοήθεια, περιορισμένες μέσα στο σπίτι και σε επαφή, 24 ώρες το 24ωρο με συζύγους, συντρόφους, αρραβωνιατικούς «βασανιστές», οι οποίοι συχνά δεν βγαίνουνε καν για να εργαστούν. Πριν απο την λήψη των κυβερνητικών μέτρων, στην Οργάνωση «Donne al Traguardo» γινόντουσαν κατά μέσο όρο, 12 περίπου κλήσεις καθημερινά, ανάμεσα σε νέα αιτήματα βοήθειας και ενημέρωση για υποθέσεις που παρακολουθούσε το ίδιο το κέντρο.
«Αυτή την στιγμή – επιβεβαιώνει στην AGI η Silvana Migoni, πρόεδρος της Οργάνωσης – δεν τηλεφωνεί καμία στο τηλεφωνικό μας κέντρο. Ούσες υποχρεωμένες να παραμείνουνε στο σπίτι, οι γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας, δεν μπορούνε να επικοινωνήσουνε μαζί μας, γιατί οι χώροι ελευθερίας έχουν μηδενιστεί. Ο φόβος μας είναι οτι μπορεί να υπάρξει έκρηξη των αιτημάτων βοήθειας, όταν θα λήξει αυτή η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που αναγκάζει τους πάντες να μένουν στο σπίτι. Όποια γυναίκα είναι θύμα κακοποίησης και ξυλοδαρμού, αυτή την στιγμή έχει διπλό φόβο, γιατί δεν μπορεί να πάει ούτε στα νοσοκομεία για να περιποιηθούνε τα τραύματα της». Το τηλέφωνο της Οργάνωσης «Donne al Traguardo» παραμένει ενεργό, 24 ώρες το 24ωρο, όλες τις ημέρες , ακόμα και τις αργίες για αίτηματα βοήθειας και στήριξης.
Μια άλλη Οργάνωση, η οποία δραστηροποιείται στην Σαρδηνία κατά της βίας κατά των γυναικών, είναι η «Donna Ceteris». Σ’αυτήν εργάζονται ψυχολόγοι, δικηγόροι, κοινωνικοί λειτουργοί και εθελόντριες. Οι γυναίκες θύματα βίας μπορούνε να επικοινωνήσουνε μαζί τους στο τηλέφωνο. «Απο την επομένη μέρα της επιβολής του περιορισμού (της κυκλοφορίας) λόγω του κορωνοϊού – υπογραμμίζει στην AGI η πρόεδρος Silvana Maniscalo- δεν δεχτήκαμε κανένα νέο αίτημα για βοήθεια. Προσπαθούμε να παραμείνουμε σε επαφή με τις γυναίκες που παρακολουθούσαμε ήδη, αν και τις περισσότερες φορές δεν είναι εύκολο».
Υπάρχουν επίσης δυσκολίες για να διασφαλιστεί ένα προστατευόμενο σπίτι σε όσες καταφέρουν να προχωρήσουνε σε καταγγελία. «Αυτή την στιγμή – εξηγεί η Silvana Maniscalo- τα σπίτια που έχουμε δεν μπορούνε να τις δεχτούνε, λόγω του φόβου μετάδοσης του ιού. Ως «Donna Ceteris» κινούμαστε και με άλλους τρόπους και άλλα μέσα, που για προφανείς λόγους δεν μπορώ να εξηγήσω, για να μπορέσουμε να έρθουμε σε επικοινωνία και να προστατεύσουμε τις γυναίκες θύματα και τα παιδιά τους, τα οποία δυστυχώς συχνά γίνονται θεατές της ψυχολογικής και σωματικής βίας που υφίστανται οι μητέρες τους».