Την έντονη αντίθεσή του στην ιδιωτικοποίηση του ΔΕΣΦΑ στην Αζέρικη εταιρεία Socar εκφράζει με ανακοίνωσή του το τμήμα Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ.
Αναλυτικά όπως επισημαίνει:
“Από το ΤΑΙΠΕΔ ανακοινώθηκε (1/8/13), πως με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου έγινε αποδεκτή η «βελτιωμένη» προσφορά της Socar, ύψους 400 εκατ. ευρώ για το 66% του ΔΕΣΦΑ (31% για το ΤΑΙΠΕΔ και 35% για τα ΕΛΠΕ). Χρειάστηκε ένας μήνας για να ολοκληρωθεί η συμφωνία. Ποια ήταν τα αίτια που οδήγησαν στην καθυστέρηση και τι συμφωνήθηκε ώστε να ολοκληρωθεί, παραμένει εφτασφράγιστο μυστικό. Προφανώς, για να μη δημοσιοποιούνται τα προς διευθέτηση θέματα, υποκρύπτονται ρυθμίσεις που δεν συνάδουν με το κλίμα που προσπαθεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση. Στις 2/8/13 το ΔΣ των ΕΛΠΕ ενέκρινε την προτεινόμενη συναλλαγή και εισηγήθηκε την οριστική έγκρισή της από την Έκτακτη Γενική Συνέλευση των μετόχων της εταιρείας, που θα συγκληθεί για το σκοπό αυτό στις 2 Σεπτεμβρίου 2013. Η προτεινόμενη συναλλαγή τελεί υπό την αίρεση έγκρισής της από τις αρμόδιες εθνικές και ευρωπαϊκές ρυθμιστικές αρχές.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τίθεται θέμα πώλησης του ΔΕΣΦΑ. Ο ΔΕΣΦΑ όπως και η ΔΕΠΑ, τα ΕΛΠΕ και η ΔΕΗ, αποτελούν εργαλεία άσκησης εθνικής ενεργειακής πολιτικής και ως εκ τούτου δεν είναι προς πώληση, ούτε παζαρεύεται το τίμημά τους. Για να αντιληφθούμε όμως καλύτερα την υποκρισία και τη δουλοπρέπεια της κυβέρνησης αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στο έργο του ΔΕΣΦΑ και το επιχειρούμενο ξεπούλημά του.
Το σύνολο του ενεργητικού του ΔΕΣΦΑ ανέρχονταν (31/12/12) σε 1,547 δις €, και περιλαμβάνει το κόστος του δικτύου υψηλής πίεσης 512 χλμ, 779 χλμ του δικτύου μεταφοράς (μέσης πίεσης) και τις εγκαταστάσεις αεριοποίησης της Ρεβυθούσας. Σύμφωνα με συνέντευξη του διευθύνοντα συμβούλου του ΔΕΣΦΑ στο EurActiv.gr (19/7/12) «η οικονομική κατάσταση του ΔΕΣΦΑ βαίνει διαρκώς βελτιούμενη, σύμφωνα με τα δημοσιευμένα οικονομικά αποτελέσματα των ετών 2009,2010,2011 και τα ανεπίσημα στο πρώτο εξάμηνο του 2012. Μιλάμε για υπερτετραπλασιασμό των ετήσιων κερδών μετά από φόρους χρήσεως, από τα 22,5 εκ € το 2009 στα 86 εκ € το 2011 και στα αναμενόμενα 95 εκ € το 2012» (πραγματοποιηθέντα 88,7 εκ €).
Συνεκτιμώντας τα παραπάνω στοιχεία, την προσφορά των ρωσικών εταιρειών, περί το 1δις € και την τιμή πώλησης του ΔΕΣΦΑ 400εκ€ για το 66% (βελτιωμένη προσφορά της SOCAR ), ή 606 εκ € για το 100%, η πώληση ισοδυναμεί με χάρισμα και με βάση τα κέρδη του ΔΕΣΦΑ αποπληρώνεται σε 5-6 χρόνια. Πέραν αυτού, η παράδοση του ΔΕΣΦΑ στην SOCAR, με τις γνωστές ιδιαίτερες σχέσεις της με τις κρατικές εταιρείες της Τουρκίας BOTAS και TPAO, δημιουργεί περίεργους συνειρμούς για πιθανές μελλοντικές «συνεργασίες» και σε άλλα θέματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο ο TAP -(τα ποσοστά των εταιρειών μετά την πρόκριση του ΤΑΡ από το κονσόρτσιουμ του Shah Deniz ΙΙ είναι: BP 20%, SOCAR 20%, Statoil 20%, Fluxys 16%, Total 10%, E.ON 9% και Axpo 5%)-, όσο και ο ΔΕΣΦΑ θα ελέγχονται από τα ίδια οικονομικά συμφέροντα, έτσι που η επιχειρηματολογία περί ανταγωνισμού προς όφελος του καταναλωτή χάνει το νόημά της. Επίσης εκλείπει η δυνατότητα ελέγχου των επενδύσεων του ΤΑΡ από τον ΔΕΣΦΑ που είχε την τεχνογνωσία σε αντίστοιχα αντικείμενα.
Από την εξέλιξη των γεγονότων αναδεικνύεται μια Ελλάδα έρμαιο των ξένων συμφερόντων, μια Ελλάδα που, όχι μόνο δεν απεμπλέκεται, αλλά βυθίζεται παραπέρα στην εξάρτηση. Μια χώρα διαθέτει γεωπολιτική αξία όταν ασκεί εθνικά ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική κι όταν αποτελεί γέφυρα φιλίας και καλής γειτονίας με τους λαούς του κόσμου. Κάτι που δυστυχώς δεν βλέπουμε σήμερα”.