Ο Ιβάν Σαββίδης όταν αποφασίζει να μιλήσει έχει πάντα πολλά και ενδιαφέρον να πει. Και απόδειξη είναι η συνέντευξη που έδωσε στην ιστοσελίδα “ua.tribuna.com” στην Ουκρανία.
Σχολίασε το ενδεχόμενο τιμωρίας της Μέταλιστ, λέγοντας “δεν θέλω τέτοιες νίκες”, αναδιπλώθηκε στο θέμα Κιουρτσένκο, μίλησε για την αρνητική εισήγηση που είχε από τον Μπλαχίν για το Λούκας, τον Στέφενς, εκθείασε τον κόσμο του ΠΑΟΚ και αποκάλυψε πολλά στοιχεία του τρόπου σκέψης του. Αναλυτικα:
Ας αρχίσουμε με το κυρίαρχο. Τα λόγια σας ότι δεν θα παίζατε μία παρτίδα σκάκι με κάποιον που δεν είναι πραγματικός ιδιοκτήτης ομάδας, με υπαινιγμό για τον Σεργκέι Κιουρτσένκο, έκαναν θραύση στις ουκρανικές ιστοσελίδες.
“Δεν υπάρχει κανείς με τον οποίο δεν παίζω μία παρτίδα σκάκι. Πριν το παιχνίδι στη Θεσσαλονίκη με πλησίασε ο αντιπρόεδρος της Μέταίστ και μου είπε ότι ο πρόεδρος του συλλόγου θα παρακολουθήσει το παιχνίδι. Ήμουν έτοιμος να του σφίξω το χέρι“.
Τότε, τι εννοoύσατε με αυτό που είπατε;
“Δεν θέλω να μιλήσω άλλο γι’ αυτό“.
Πώς θα σχολιάζατε το ενδεχόμενο η UEFA να ακυρώσει τα αποτελέσματα στα παιχνίδια με τη Μέταλίστ και να αποκλείσει την ουκρανική ομάδα;
“Δεν χρειάζομαι τέτοιες νίκες. Δεν θέλω να τους πάρω τη νίκη“.
Το άδειο γήπεδο επηρέασε το αποτέλεσμα του αγώνα στη Θεσσαλονίκη;
“Είναι μία μεγάλη τραγωδία, άδειες κερκίδες, σαν γραφεία. Αλλά εμείς προκαλέσαμε αυτή την απόφαση και τώρα προσπαθούμε να ξεμπερδεύουμε. Ο ΠΑΟΚ ξεχωρίζει. Θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να έρθετε στη Θεσσαλονίκη όταν το γήπεδό μας θα είναι γεμάτο. Τότε θα αντιληφθείτε την αξία του για μας. Είναι κάτι παραπάνω από δωδέκατος παίκτης, μπορεί πάνω και από δέκατος τέταρτος. Κάθε ομάδα μπορεί να χρειαστεί να παίξει σε άδειες κερκίδες, αλλά για τον ΠΑΟΚ, για τον σύλλογό μας, το ποδόσφαιρο είναι ιδεολογία, ακόμη και θρησκεία“.
Μιλώντας για θρησκεία, μεταξύ των πιο ενεργών οπαδών του ΠΑΟΚ υπάρχει και ένας ιερέας”.
“Δεν είναι ο μόνος. Πάρα πολλοί ιερείς υποστηρίζουν τον ΠΑΟΚ. Πηγαίνω σε μοναστήρια, έχω πολλούς φίλους στις εκκλησίες και όχι μόνο στην Ελλάδα. με έχει εκπλήξει ευχάριστα ότι η Εκκλησία βλέπει τον σύλλογο σαν κομμάτι της“.
Αναφερόμουν στον ιερέα Χρήστο Μήτσιο, ο οποίος παραλίγο να αφοριστεί επειδή κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο διάφορα βίντεο.
“Με τον Χρήστο έχω μιλήσει λίγες φορές. Το βρήκα δύσκολο να αξιολογήσω τις συνέπειες που είχε, γιατί είναι θέμα της ελληνικής Εκκλησίας. Αν ένας άνδρας φορά τα ράσα του δεν μπορώ να τον κρίνω. Για παράδειγμα, είστε ένας δημοσιογράφος και ρωτάτε, αν φορούσα όμως ράσα, θα ήμουν ένα πρόσωπο που δεν θα ήθελα να συζητήσω τις πράξεις μου.
Τον πατέρα Χρήστο Μήτσιο, τον βλέπω ως εκπρόσωπο της Εκκλησίας και έτσι ποτέ δεν με ενδιέφερε γιατί πράττει όπως πράττει. Στη ζωή μου κάποτε έκανα ένα λάθος. Πήγα στο Άγιο Όρος, όπου συνάντησα ένα νεαρό ΄μοναχό από την Ουκρανία και τον ρώτησα. “Με τι ασχολήσουν στην Ουκρανία; Γιατί αποφάσισες έρθεις σε μοναστήρι;”. Και μου είπε: “Μη με ρωτάς πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με εσένα. Δεν θέλω να μιλήσω σχετικά με το τι έγινε στην ζωή μου”. Τότε αντιλήφθηκα ότι οι καλόγεροι και οι ιερείς ζούνε στο δικό τους κόσμο“.
Πώς είδατε το στάδιο στο Κίεβο;
“Οι πρώτες εντυπώσεις είναι πολύ θετικές. Με ενδιαφέρει να έρχομαι εδώ, να βλέπω πώς έχουν αλλάξει όλα. Το ουκρανικό ποδόσφαιρο με ενδιαφέρει λόγω Μπλαχίν. Για μας, στη μετα-σοβιετική εποχή, πάντα είναι ένας ηγέτης της Ντιναμό Κιέβου.Τώρα που στον πάγκο της Εθνικής είναι ο Μπλαχίν παρακολουθώ τα παιχνίδια και έχω ενδιαφέρον αν κερδίζει. Στο Euro 2012 αδικήθηκε. Δεν μπορώ να πω ότι επικοινωνώ μαζί του κάθε μέρα, αλλά γνωρίζω τη γνώμη του για τα παιχνίδια ΠΑΟΚ-Μέταλίστ. Και πραγματικά εύχομαι να μας υποστηρίζει“.
Όταν ήσασταν πρόεδρος της Ροστόφ, λέγατε ότι αυτό το κλαμπ είναι… αιμοδότης. Το ίδιο συμβαίνει και στον ΠΑΟΚ;
“Η ψυχολογία του ποδοσφαίρου είναι ότι τόσο ο ΠΑΟΚ, όσο και η Μέταλίστ και, πιθανόν και κάθε άλλη ομάδα, γίνονται… αιμοδότες. Τα πολλά λεφτά δεν θα αλλάξουν την κατάσταση. Τι εννοώ; Δείτε τι γίνεται με την Ζενίτ ή μέχρι πρόσφατα με την Ανζί. Πάρτε τον πιο πετυχημένο παίκτη στον κόσμο και ρωτήστε τον: “Που θα ήθελες να πας; Στη Ζενίτ, στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τη Ρεάλ ή τη Μπαρτσελόνα; Φυσικά, όλοι τείνουν να πάνε σε φημισμένα κλαμπ. Και δεν είναι κακό να είσαι… αιμοδότης αυτών των ομάδων, είναι;
Έχει δημιουργηθεί για μένα ενα ειδικό ενδιαφέρον για τη Ρεάλ Μαδρίτης, από την ώρα που ο Ντένις Τσερίσεφ (σ.σ. 22χρονος Ρώσος που ανήκει στη Ρεάλ Μαδρίτης) πήγε στην πρώτη ομάδα. Δεν τον γνωρίζω, δεν το έχω δει ποτέ ζωντανά. Αλλά τώρα παρακολουθώ τη Ρεάλ με άλλο μάτι, επειδή εκεί παίζει το δικό μας παιδί. Η Άρσεναλ; Έφυγε ο Αρσάβιν και πλέον δεν την παρακολουθώ.
Παρακολουθώ τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είμαι άρρωστος με αυτό το κλαμπ. Μπορεί μερικές φορές να παρακολουθήσω γερμανικό ποδόσφαιρο ή ισπανικό, όταν παίζει κυρίως η Μπαρτσελόνα. Αλά όταν σε μία ομάδα υπάρχουν δικά μας παιδιά, πάντα ενδιαφέρομαι να μάθω πώς παίζουν. Από αυτή την άποψη θα ήθελα να είναι και ο ΠΑΟΚ ένας… αιμοδότης. Γιατί ένας γηγενής μας παίκτης να μην παίξει στη Ρεάλ ή τη Μαρτσελόνα; Δεν θα με πείραζε“.
Την ίδια ώρα όμως αγοράζετε και παίκτες. Τελευταίο παράδειγμα ο Λούκας Πέρεθ.
“Επί δύο χρόνια τον παρακολουθούσαμε και διαπραγματευόμασταν. Πέρυσι εγώ προσωπικά έκανα τις επαφές και ήταν ανεπιτυχείς. Μετά εμφανίστηκε το ενδιαφέρον της Ντιναμό Κιέβου, στην οποία τελικά δεν έπαιξε. Τώρα πρέπει να αποκτήσει πάλι τη φόρμα του. Αυτό το χρόνο ξανά πάλι ενεπλάκην στις διαπραγματεύσεις και τόνισα στον πρόεδρο της Καρπάτι ότι θέλουμε ο παίκτης να έρθει σε μας. Αυτό ήταν το πιο σημαντικό”.
Δεν σας φρέναρε η κόντρα του με τον Μπλαχίν;
“Έμαθα τη γνώμη του Μπλαχίν γι’ αυτόν. Θα το πω ξανά. Ο Όλεγκ, για μένα, είναι ένα πολύ ξεχωριστό πρόσωπο. Ακόμη κι αν η ομάδα του βρεθεί στην τελευταία θέση, για μένα θα παραμείνει ο Μπλαχίν. Ο Μπλαχίν είναι ο Μπλαχίν και τον σέβομαι πολύ, τον εκτιμώ και φυσικά τον ρώτησα για τον Λούκας.
Η γνώμη του δεν μου ακούστηκε πολύ καλά. Αλλά το συμπέρασμα ήταν: “Για το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι καλός”. Ακόμη, το επίπεδο του ποδοσφαίρου στην Ουκρανία είναι καλύτερο. έχετε 4-5 ομάδες σε πολύ καλό επίπεδο. Η Ευρώπη δεν μπορεί να δεχθεί το γεγονός ότι το πρωτάθλημα στην Ουκρανία και τη Ρωσία δεν είναι όπως δέκα χρόνια πριν.
Το επίπεδο έχει ανέβει πολύ. Και η γνώμη του Μπλαχίν είχε μεγάλη σημασία για μένα. Το ελληνικό ποδόσφαιρο βιώνει κρίση, όπως και η οικονομία της χώρας, και δεν είναι τόσο δυνατό. Υπάρχει, όμως, σημαντική ποδοσφαιρική δύναμη. Δεν είναι σαν κι εμάς. Εμείς μιλάμε για ποδόσφαιρο τη μέρα του αγώνα. Στην Ελλάδα, ο κόσμος ζει γι’ αυτό. Είναι μέρος της ιδεολογίας τους.
Πιστεύω ότι ο Λούκας θα παίξει καλά αυτή τη σεζόν. Έχουμε ένα σοβαρό προπονητή. Πάντα πίστευα στην πειθαρχία του προπονητή. Δεν καταλαβαίνω τους προπονητές που αναπτύσσουν οικειότητα με τους παίκτες. Αγαπω τους προπονητές που δουλεύουν με κανόνες και ο Χουμπ Στέφενς ανήκει στην κατηγορία εκείνων των τεχνικών που βάζουν τα πράγματα σε μια σειρά“.
Οι Έλληνες δεν πειθαρχούν πολύ;
“Θυμάστε το EURO, όταν έγιναν πρωταθλητές Ευρώπης; Πριν την έναρξη των προκριματικών ο Ότο Ρεχάγκελ είχε πει: “Ξεκινάμε να φτιάξουμε τα αποδυτήρια που βρήκαμε”. Ήταν κατανοητό ότι έπρεπε να αποκαταστήσει την πειθαρχία και την τάξη. Η ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων είναι παρόμοια με εκείνη των ανθρώπων στη νότια Σοβιετική Ένωση. Θυμάστε πώς έπαιζε η Διναμό Τιφλίδας; Επειδή ακριβώς αυτή είναι η ψυχοσύνθεση των ανθρώπων. Οι Έλληνες χρειάζονται πειθαρχία, τα υπόλοιπα είναι εκεί“.
Επιβεβαιώνετε την πληροφορία ότι ο ΠΑΟΚ ενδιαφέρθηκε σοβαρά για τον Αλεξάντερ Αλίγιεφ;
“Δεν μπήκα σε διαπραγματεύσεις, αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ την πληροφορία γιατί στην ομάδα υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με το να ψάχνουν και ίσως ενδιαφέρθηκαν“.
Στο Ροστόφ είχατε αντιπαλότητες με τους οπαδούς. Εδώ (σ.σ. στον ΠΑΟΚ), αντίθετα, είστε πολύ κοντά με τον κόσμο. Ορισμένοι Έλληνες δημοσιογράφοι μου έλεγαν ότι αν στο γήπεδο τραγουδούν και τους ζητήσετε να σωπάσουν θα υπακούσουν.
“Ναι, και στο Ροστόφ δεν είχα προβλήματα. Το πρόβλημα στο μετα-σοβιετικό ποδόσφαιρο είναι πώς συχνά δεν υπάρχει ιδιοκτήτης στις ομάδες και τα πάντα εξαρτώνται από το μπάτζετ που διαθέτουν οι Αρχές της περιοχής που αντιμετωπίζουν το κλαμπ σαν παιχνίδι. Όταν πήγα στο Ροστόφ, βρήκα ένα σύλλογο έτοιμο να πεθάνει, στα τελικά στάδια αποσύνθεσής του. Νομίζω πέτυχα στην αποστολή μου. Είμαι ένας άνδρας περήφανος, με τιμή που εκπληρώνει τις υποσχέσεις του και όταν έφυγα από το σύλλογο δεν χρωστούμε τίποτα“.
Πιστεύετε ότι η ομάδα χρησιμοποιούνταν για δημόσιες σχέσεις;
“Στη Ρωσία δεν ήταν πολύ σταθερή η πολιτική κατάσταση και υπήρχε η ιδέα να μετατρέπονται οι φίλαθλοι σε… εκλογικό σώμα. Όταν συνεργαζόμουν με τον Κυβερνήτη, χρειαζόταν να έχει τη στοιχειώδη νοημοσύνη για να αντιληφθεί τι κάνω εκεί. Εγώ φαινόμουν το κακό παιδί και ο κυβερνήτης, ο ευγενικός θείος που παίρνει όλες τις αποφάσεις. Αλλά το πρόβλημα ήταν κάτι συγκεκριμένο. Για παράδειγμα, έμπαινα στα αποδυτήρια-και δεν νομίζω κανείς να θέλει να μπαίνει για να βλέπει γυμνά οπίσθια παικτών-για να μιλήσω και ο κυβερνήτης της περιοχής μου ζητούσε να πω συγκεκριμένα πράγματα στον προπονητή“.
Στον ΠΑΟΚ είναι διαφορετικά τα πράγματα;
“Φυσικά. Εδώ δεν μπαίνω στη δουλειά του προπονητή. Είμαι ένας επαγγελματίας, μπίζνεσμαν, επιχειρηματίας σε μία επιχείρηση που τη δημιουργώ εγώ. Αν ρωτήσεις ένα επιχειρηματία ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα γι’ αυτόν θα σου πει ο επαγγελματισμός. και τι πρέπει να κάνει; Να αναγνωρίσει το πρόβλημα και να δημιουργήσει τις συνθήκες για να επιλυθεί“.
Τελικά τι πήγε λάθος με τους οπαδούς στο Ροστόφ;
“Οι οπαδοί δεν αντιλαμβάνονται όλα αυτά τα σύνθετα πράγματα. Θέλουν να τους τα κάνεις απλά. Μεγάλωσα στους δρόμους του Ροστόφ. Όταν ανέλαβα οι οπαδοί άρχισαν: ‘Ποιος είσαι εσύ, ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να γκρεμίσεις τη νότια θύρα;”. Το βασικό ήταν ότι το στάδιο ανήκε στην ιδιοκτησία μου. Αν μία ομάδα ή οι άνθρωποι χάσουν την αίσθηση ευγνωμοσύνης τότε δεν έχουν μέλλον. Η Ροστόφ ποτέ δεν θα είναι ομάδα. Στη Ρωσία δεν υπάρχει κλαμπ που οι οπαδοί στέκονται δίπλα του, όπως στη Θεσσαλονίκη.
Κάτι έγινε στην ΤΣΣΚΑ, για ένα διάστημα ήταν καλή η κατάσταση στην Ζενίτ. Στον ΠΑΟΚ έχουμε πουλήσει 10.000 διαρκείας. Σε μία σεζόν που στον ΠΑΟΚ δεν υπήρχε χρηματοδότης, 25.000 άνθρωποι σχεδόν αγόρασαν διαρκείας για να βοηθήσουν το σύλλογο.
Στη Ρωσία… ελεύθερα. Αν θέλεις 50 ρούβλια εισιτήριο, σου λένε “γιατί όχι 30;”. Θυμάμαι που με έπαιρναν πλούσιοι άνθρωποι στο τηλέφωνο και μου έλεγαν “θα μου κάνεις μία κάρτα ελευθέρας για το ποδόσφαιρο;”. Θυμάμαι μία σεζόν που είχαμε πουλήσει μόνο 10 διαρκείας στη Ροστόφ“.
Στη Ροστόφ, παρεμπιπτόντως, είχατε παίκτη τον Γιούρι Μαξίμοφ
“Όταν τον έφερα στην ομάδα ήταν προς το τέλος της καριέρας του. Αλλά θυμόμουν τα καλύτερα χρόνια του. Έκαναν επαφή μαζί του και τον ήθελα να παίξει στην ομάδα. Πιστεύω, όμως, ότι τον τελικό Κυπέλλου με τη Σπαρτάκ τον χάσαμε εξαιτίας του. Αν σκόραρε από τα δύο μέτρα θα είχαμε κερδίσει. Για μένα ήταν προσωπική τραγωδία, είχαμε ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη., φθάνοντας στον τελικό. Ξεπεράσαμε πολλά εμπόδια στο δρόμο μας, ο Θεός γνωρίζει τι τραβήξαμε. Πριν τον τελικό μίλησα στην ομάδα και τους είπα: “Ό,τι μπορούσα να κάνω για να σας φέρω στον τελικό, το έκανα.
Τώρα πείτε μου, τι θα πρέπει να κάνω από εδώ και στο εξής;”. Μου είπαν “Μην ανησυχείς, θα επιτεθούμε, όλα θα είναι υπέροχα. Στον ΠΑΟΚ έβαλα τον πήχη πολύ ψηλά. Διαφορετικά δεν έβλεπα το λόγο να επενδύσω. Στο Ροστόφ ο Κυβερνήτης, στην αρχή της σεζόν έβαζε στόχο να μην πετάξουμε, παρά να έχουμε καλά αποτελέσματα, να πάρουμε τη 10η θέση. Αλλά γιατί να ξοδέψεις χρήματα για να μην… πετάξεις; Καλύτερα να μην επενδύεις“. 
Πηγή: sport24.gr