Ο κριτικός κινηματογράφου Στράτος Κερσανίδης γράφει κάθε εβδομάδα για το alterthess τις νέες ταινίες που κάνουν πρεμιέρα στις κινηματογραφίκές αίθουσες.
ΠΑΛΙΚΑΡΙ: Ο ΛΟΥΗΣ ΤΙΚΑΣ ΚΑΙ Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΛΑΝΤΛΟΟΥ
PALIKARI: LOUIS TIKAS AND THE LUDLOW MASSACRE
Σκηνοθεσία: Νίκος Βεντούρας
Κάπου στην πολιτεία του Κολοράντο, βρίσκεται το άγαλμα ενός Έλληνα μετανάστη. Εκεί βρισκόταν κάποτε το Λάντλοου, μια πόλη ανθρακωρύχων που σήμερα είναι μια πόλη-φάντασμα. Το άγαλμα του Έλληνα και ένα μνημείο θυμίζουν στους ταξιδιώτες τι συνέβη εκεί πριν από 100 χρόνια.
Εκείνα τα χρόνια, το κάρβουνο ήταν πολύτιμο για να κινείται η βιομηχανία, και το Λάντλοου ήκμαζε χάρις στα κοιτάσματα άνθρακα που κρύβονταν στα σπλάχνα του. Στις επιχειρήσεις, που ανήκαν κυρίως στον Ροκφέλερ, εργαζόταν 13 χιλιάδες ανθρακωρύχοι, ανάμεσά του και κάμποσοι Έλληνες. Οι εργάτες δούλευαν κάτω από άθλιες συνθήκες, οι αμοιβές του ήταν πολύ χαμηλές ενώ τα εργατικά ατυχήματα, πολλά από τα οποία θανατηφόρα, ήταν καθημερινότητα.
Εκεί, λοιπόν, στις 13 Σεπτεμβρίου 1913, ξεκίνησε μια μεγάλη απεργία, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Τζον Λόζον και ο έλληνας Λούης Τίκας, που το 1906 σε ηλικία 20 ετών μετανάστευσε στις ΗΠΑ, από την Κρήτη. Ο Τίκας (πραγματικό όνομα, Ηλίας Σπαντιδάκης) με το που έφτασε τη νέα του πατρίδα, αποφάσισε να αφομοιωθεί και να διεκδικήσει το δικαίωμά του σε μια αξιοπρεπή ζωή. Έτσι στην αρχή εργάστηκε σε χαλυβουργείο, το 1910 πήρε την αμερικανική υπηκοότητα και άνοιξε καφενείο στο Ντένβερ. Εκεί ήρθε σε επαφή με τους Βιομηχανικούς Εργάτες του Κόσμου και σύντομα ξεχώρισε ανάμεσα στους συμπατριώτες του. Το 1912 έκλεισε το καφενείο και έγινε ανθρακωρύχος, με έντονη συνδικαλιστική δράση. Ο Τίκας σύντομα απέκτησε την εμπιστοσύνη των εργαζομένων έγινε γνωστός ως “Λούης ο Έλληνας” (Louis the Greek) ή ο “Λίο ο Κρητικός” (Leo the Cretan).
Έτσι βρέθηκε στο επίκεντρο της απεργίας στο Λάντλοου, στην οποία τα αιτήματα των εργατών ήταν να μπορούν να ψωνίζουν από όποιο κατάστημα ήθελαν και όχι από τα καταστήματα της εταιρίας, να επιλέγουν τους γιατρούς τους και να μην πηγαίνουν υποχρεωτικά στους γιατρούς της εταιρίας, να αναγνωριστεί το συνδικάτο τους, να καθιερωθεί το οχτάωρο, να εφαρμοστούν οι πολιτειακοί νόμοι για την ασφάλεια των ορυχείων και των εργαζόμενων και να καταργηθεί η φύλαξη των εργατικών καταυλισμών από φρουρούς της εταιρίας.
Η εταιρία αφού έκανε έξωση στους εργάτες από τους καταυλισμούς που τους στέγασε προχώρησε στην πρόσληψη απεργοσπαστών. Όμως εκείνοι, έστησαν σκηνές σε σημεία τέτοια που εμπόδιζαν τους απεργοσπάστες να φτάσουν στα ορυχεία. Πεντακόσιοι άνδρες, τριακόσιες πενήντα γυναίκες και τετρακόσια πενήντα παιδιά ήταν ο πληθυσμός αυτής της μικρής πόλης των αγωνιζομένων ανθρακωρύχων.
Σύντομα ο Ροκφέλερ ζήτησε τη βοήθεια της Εθνοφρουράς, ο κυβερνήτης συμφώνησε, άρχισαν οι συγκρούσεις. Στις 20 Απριλίου 1914, δεύτερη μέρα του ελληνικού Πάσχα, η εθνοφρουρά επιτέθηκε με αφορμή την άρνηση του Τίκα να παραδώσει δύο ιταλούς συνδικαλιστές. Κι όταν ο κρητικός συνδικαλιστής κρατώντας λευκή σημαία ζήτησε να συναντήσει τον επικεφαλής για να διαπραγματευτεί μαζί του, εκείνος τον χτύπησε στο κεφάλι με την καραμπίνα του. Αυτόπτες μάρτυρες λένε, πως το χτύπημα ήταν τόσο δυνατό που μαζί με το κεφάλι του Λούη Τίκα έσπασε και η καραμπίνα. Μετά από αυτό οι δυνάμεις της τάξης εισέβαλαν στον καταυλισμό, έδιωξαν τους απεργούς και άφησαν πίσω τους 18 νεκρούς, από τους οποίους οι 10 ήταν μικρά παιδιά.
Μετά από τη βάρβαρη αυτή επίθεση, ξέσπασαν συγκρούσεις σε όλη την πολιτεία, οι οποίες τερματίστηκαν όταν ο πρόεδρος Γουίλσον έστειλε το στρατό για να επιβάλει την τάξη. Αποτέλεσμα: 69 νεκροί, 400 συλλήψεις συνδικαλιστών από τους οποίους οι 332 παραπέμφθηκαν για φόνο.
Το πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ «Παλικάρι. Ο Λούης Τίκας και η σφαγή του Λάντλοου», είχαμε τη χαρά να το δούμε τον περασμένο Μάρτιο στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Αποτέλεσμα μιας πολύ επίπονης έρευνας για τη συλλογή στοιχείων, ήταν αυτή η εξαιρετική ταινία που σκηνοθέτησε ο Νικόλας Βεντούρας με τη δημοσιογράφο Λαμπρινή Θωμά στην παραγωγή αλλά και στην έρευνα.
Το «Παλικάρι» ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των ταινιών που εξερευνά άγνωστες, στους πολλούς, πτυχές της Ιστορίας, αφού ο σκηνοθέτης μας φέρνει σε επαφή με το συνδικαλιστικό κίνημα στις ΗΠΑ, και ειδικότερα σε εκείνο των μεταναστών μεταλλωρύχων, ηγετική μορφή του οποίου υπήρξε ο έλληνας μετανάστης Λούης Τίκας.
Μια πολύ καλή δουλειά που αξίζει της προσοχής του κοινού και ειδικότερα των αναγνωστών αυτής της εφημερίδας.
Η ΕΚΡΗΞΗ
A BLAST
Σκηνοθεσία: Σύλλας Τζουμέρκας
Πρωταγωνιστούν: Αγγελική Παπούλια, Βασίλης Δογάνης, Μαρία Φιλίνη, Θέμις Μπαζάκα, Γιώργος Μπινιάρης, Μάκης Παπαδημητρίου
Ο Σύλλας Τζουμέρκας, το έχω ξαναγράψει, είναι ένας ταλαντούχος σκηνοθέτης. Και με την «Έκρηξη», απλώς για μια ακόμη φορά το επιβεβαιώνει. Ο σκηνοθετικός του ρυθμός είναι θαυμάσιος, οι γωνίες λήψης και τα πλαναρίσματα γοητευτικά, οι διάλογοί του ζωντανοί κι αληθινοί. Και βέβαια το θέμα του, η αφήγηση του οποίου ξεκινά από μια μεγάλη φωτιά που έχει ξεσπάσει σε κάποια δασική έκταση για να ξετυλίξει ένα οικογενειακό δράμα και να καταλήξει σε μια προσωπική τραγωδία. Κι όλα αυτά μέσα στο σκηνικό μιας χώρας σε κρίση και ανθρώπων που έχουν οδηγηθεί στο αδιέξοδο.
Η Μαρία είναι παντρεμένη με το Γιάννη, ο οποίος είναι ναυτικός, και έχουν τρία παιδιά. Όταν ανακαλύπτει πως η μητέρας της χρωστά πολλές χιλιάδες ευρώ σε τράπεζες, προσπαθεί να βρει τρόπο για να εξοφλήσει. Με τον άντρα της που είναι ναυτικός να ταξιδεύει, με τρία παιδιά να φροντίσει, με μια αδελφή παντρεμένη με χρυσαυγίτη και καταχρεωμένη, η Μαρία δε θα αργήσει να φτάσει στα όριά της, στην έκρηξη. Κι ύστερα θα αναζητήσει τη διαφυγή και την προσωπική της απελευθέρωση.
Κάποιες αδυναμίες στο σενάριο, που το κάνουν κάπως ασαφές δεν αφαιρούν από την «Έκρηξη» μια θέση ανάμεσα στις καλύτερες ελληνικές ταινίες της σεζόν. Μάλιστα, όταν τη είδα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, είχα γράψει πως ήταν ό,τι καλύτερο είχα δει στο ελληνικό τμήμα. Μια πραγματική όαση σε μια απογοητευτική «σοδειά» ελληνικών ταινιών που είδαμε στο φεστιβάλ. Φωτεινές εξαιρέσεις, μαζί με την «Έκρηξη», ήταν οι ταινίες «Μικρό ψάρι», «Ξενία», «Για πάντα» και «7θυμοί».
Στο σκηνοθετικό του σημείωμα, ο Σύλλα Τζουμέρκας, γράφει: «Μέσα στα πυρετώδη χρόνια της κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας, η ‘Έκρηξη’ μιλά για το τι σημαίνει να σε διαψεύδουν και να κάνεις κάτι γι’ αυτό. Η Μαρία ξεκινά την ενήλικη ζωή της με τις καλύτερες προθέσεις. Δέκα χρόνια μετά, όπου κι αν κοιτάξει γύρω της, όλα έχουν ραγίσει. Απρόθυμη να συμφιλιωθεί με τη χαμένη της αξιοπρέπεια, την έλλειψη φροντίδας και την νικημένη της αγάπη για τη ζωή, η Μαρία επιτίθεται. Επιτίθεται στον εαυτό της, στο παρελθόν της και τους αγαπημένους της, στη χώρα της και στην αντίληψη των άλλων για το φύλο της, σε έναν άγριο αγώνα για την αλήθεια μέσα της και γύρω της».
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ
LE MERAVIGLIE
Σκηνοθεσία: Άλις Ρορβάχερ
Πρωταγωνιστούν: Άλμπα Ρορβάχερ, Μαρία Αλεξάντρα Λούνγκου, Μόνικα Μπελούτσι, Σαμ Λούγουικ, Σαμπίνε Τιμοτέο
Ένα ασυνήθιστο καλοκαίρι, σε ένα χωριό κάπου ανάμεσα στο Λάτσιο και την Τοσκάνη. Ένα αγόρι που είναι πρόγραμμα επανένταξης, ο Μάρτιν και η συμμετοχή της τοπικής κοινότητας σε έναν τηλεοπτικό διαγωνισμό, ανατρέπουν καταστάσεις. Μια οικογένεια, ο πατέρας και η αγάπη του για τις δυο του κόρες, η εξοχή, τα ζώα, οι πολυπολιτισμικές οικογένειες συνθέτουν μια ταινία ενηλικίωσης, μια ταινία για τις αλλαγές στις εποχές και τα ήθη των ανθρώπων. Η ταινία τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Κανών.
Η σκηνοθέτιδα Αλίτσε Ρορβάχερ, λέει: «Η ταινία λαμβάνει χώρα στον τόπο καταγωγής μου (κάπου μεταξύ Λάτσιο και Τοσκάνης), και οι μέλισσες είναι τα ζώα που γνωρίζω καλύτερα από όλα. Γνωρίζω αρκετά καλά επίσης τις πολυ-πολιτισμικές οικογένειες, όχι μόνο επειδή η δική μου είναι Γερμανοιταλική, αλλά επειδή η ύπαρξη τους, είναι και συχνό φαινόμενο στην περιοχή. Περά από αυτά τα στοιχεία, οι χαρακτήρες δεν είναι αυτοβιογραφικοί, αλλά μου είναι πολύ γνώριμοι. Ήθελα να μιλήσω για μια πρωτότοκη κόρη. Εμπνεύστηκα ιδιαίτερα φυσικά από την αδελφή μου Άλμπα, και πως την έβλεπα όσο μεγαλώναμε. Θεωρώ ότι θα ήταν ανιαρό αν έκανα μια πλήρως αυτοβιογραφική ταινία, καθώς μου αρέσει πολύ να εξερευνώ την ανθρώπινη φύση πέρα από τη δική μου. Όταν γράφεις ένα σενάριο, είναι σημαντικό να δημιουργείς χαρακτήρες διαχρονικούς, που εμπλουτίζουν τη φαντασία μας. Είναι σημαντικό να έχεις πάντα κάτι να ανακαλύψεις στους χαρακτήρες, να μπορείς να τους επαναπροσδιορίσεις, είναι τρομερά αναζωογονητικό».
SAMBA
Σκηνοθεσία: Ερίκ Τολεντανό, Ολιβιέ Νακάς
Πρωταγωνιστούν: Ομάρ Σι, Σαρλότ Γκενσμπούργκ, Ταχάρ Ραχίμ, Ίζια Ιζλαν
O Σαμπά είναι από τη Σενεγλη και ήρθε στη Γαλλία πριν δέκα χρόνια. Για να επιβιώσει δουλεύει εποχιακά εδώ κι εκεί. Η Aλίς πρώην στέλεχος επιχειρήσεων, έχει εγκαταλείψει την καριέρα της και προσπαθεί να ξαναβρεί τον εαυτό της προσφέροντας βοήθεια σε μία εθελοντική οργάνωση. Δυο άνθρωποι που προσπαθούν να βρουν ο καθένας το δρόμο του συναντιούνται και έρχονται κοντά. Χιούμορ και συγκίνηση σε μια ταινία με φόντο τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα.
Όταν ρωτήθηκαν πως τους ήρθε η ιδέα να κάνουν μια ταινία με τέτοιο θέμα, οι δύο σκηνοθέτες απάντησαν:
Ερίκ Τολεντανό: Η ταινία πέρασε από διάφορα στάδια. Για κάποιον καιρό, είχα στο νου μου μια εικόνα με εργαζόμενους λαθρομετανάστες που τους βλέπεις έξω από τα εστιατόρια, να φοράνε ποδιά και να καπνίζουν. Αφρικανοί, Ασιάτες ή από τη Σρι Λάνκα, να κάνουν ένα μικρό διάλειμμα. Πριν γυρίσουμε τους “Άθικτους”, είχαμε γράψει περίπου 10 σελίδες πάνω σ’ αυτό το θέμα. Αρχικά, εμπνεόμαστε από εικόνες: αφηγούνται ζωές και μοίρες ανθρώπων.
Ολιβιέ Νακάς: Επίσης, η περιπέτεια των «Άθικτων» (η προηγούμενη ταινία τους, που ήταν στο ίδιο πνεύμα) μας έδωσε μια πρώτη γεύση –χωρίς τον πόνο, φυσικά – για το τι σημαίνει υπερκόπωση: άπειρες ώρες εργασίας, ακόμα και τα Σαββατοκύριακα. Κάναμε κάποια έρευνα για ανθρώπους που καταρρέουν, επειδή υφίστανται τρομερή πίεση για να είναι αποδοτικοί. Για αυτούς, ζωή είναι μόνο η δουλειά…
ΠΡΟΜΑΧΟΣ
PROMAKHOS
Σκηνοθεσία: Κέρτε και Τζον Βόρχες
Πρωταγωνιστούν: Παντελής Κοντογιάννης, Κασσάνδρα Βογιατζή, Γιώργος Χωραφάς, Γιώργος Βογιατζής, Σπύρος Φωκάς, Τζιανκάρλο Τζανίνι, Μάικλ Μπερν, Πολ Φρίμαν
Μια ομάδα ελλήνων δικηγόρων ξεκινά δικαστικό αγώνα για την επιστροφή των ελγίνειων. Το βρετανικό δικαστήριο αποφαίνεται πως δεν μπορεί αν αποφασίσει το 2014 για μια υπόθεση του 19ου αιώνα. Τότε οι δικηγόροι καταφεύγουν στο δικαστήριο της Χάγης.
Συμπαραγωγή Ελλάδας, Αγγλίας και Γαλλίας, με διεθνή διανομή, η ταινία των δύο ελληνικής καταγωγής αμερικανών σκηνοθετών. Κέρτε και Τζον Βόρχες, ανοίγει το θέμα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο στην Ελλάδα, μέσα από μια ερωτική ιστορία και με φόντο την εκρηκτική ατμόσφαιρα της Αθήνας του 2011.
Προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και διακρίθηκε για τη μετριότητά της.
ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΓΙΑ ΣΚΟΤΩΜΑ 2
HORRIBLE BOSSES 2
Σκηνοθεσία: Σον Άντερς
Πρωταγωνιστούν: Τζέισον Μπέιτμαν, Τσάρλι Ντέι, Τζέισον Σουντέικις, Τζένιφερ Άνιστον, Τζέιμι Φοξ, Κρις Πάιν, Κέβιν Σπέισι, Κρίστοφ Γουόλτζ
Ο Νικ, ο Ντέιλ κι ο Κουρτ, αποφασίζουν να ανοίξουν τη δική τους επιχείρηση για να γλυτώσουν από τα αφεντικά. Όμως ένας επενδυτής τους εξαπατά κι αυτοί για να επανακτήσουν τον έλεγχο της εταιρίας τους οργανώνουν την απαγωγή του γιου του. Μέτρια και κλισαρισμένη αμερικανική κωμωδία.
ΟΙ ΠΙΓΚΟΥΪΝΟΙ ΤΗΣ ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗΣ (3D)
THE PENGUINS OF MADAGASCAR
Σκηνοθεσία: Έρικ Νταρνέλ, Σάιμον Τζ. Σμιθ
Μια ξεκαρδιστική ιστορία κινουμένων σχεδίων με ήρωες τους πιγκουίνους κατασκόπους Σκίπερ, Κοβάλσκι, Ρίκο και Στρατιώτη. Μαζί με την ομάδα που ακούει στο όνομα Βόρειος Άνεμος και της οποίας ηγείται ο μυστηριώδης Πράκτορας Απόρρητος, αναλαμβάνουν να σώσουν τον κόσμο από τον «κακό», δόκτορα Οκτάβιο Μυλάτη.
DRIVE HARD
Σκηνοθεσία: Μπράιαν Τρένσαρντ Σμιθ
Πρωταγωνιστούν: Τζον Κιούζακ, Τόμας Τζέιν, Ζόι Βεντούρα, Κρίστοφερ Μόρις
Η μυστηριώδης απαγωγή ενός πρώην οδηγού αγώνων βάζει τον τελευταίο στο μάτι της αστυνομίας και της μαφίας.
OUIJA ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ
OUIJA
Σκηνοθεσία: Στάιλς Γουάιτ
Πρωταγωνιστούν: Ολίβια Κουκ, Άνα Κότο, Ντάγκλας Σμιθ, Σέλεϊ Χένιγκ, Βιάνκα Σάντος, Ντάρεν Καγκάσοφ
Μετά την αυτοκτονία της φίλης τους, Λέιν, οι φίλοι της προσπαθούν να επικοινωνήσουν με το πνεύμα της. Απευθύνονται στον πίνακα πνευμάτων, Ouija και τότε αρχίζουν να εμφανίζονται μια σειρά από σκοτεινά μυστικά. Μεταφυσικό θρίλερ.
Πληροφορίες περί Oujia: Η ιστορία του πίνακα Ouija είναι τόσο μυστηριώδης όσο και ο ίδιος ο πίνακας. Στα μέσα του 19ου αιώνα άρχισαν να χρησιμοποιούνται διάφορα αντικείμενα από όσους ήθελαν να επικοινωνήσουν με αγαπημένους τους που έφυγαν πρόωρα. Το 1890, εκμεταλλευόμενοι την εμμονή που είχε ο κόσμος με το άγνωστο, ο εργολάβος Τσαρλς Κέναρντ μαζί με το δικηγόρο Ελάια Μποντ ίδρυσαν μια εταιρεία που κατασκεύαζε και πουλούσε αυτούς τους «ομιλούντες πίνακες». Σύμφωνα με το θρύλο, οι ιδρυτές της εταιρείας ρώτησαν τον πίνακα πώς θέλει να λέγεται και εκείνος τους υπέδειξε τη λέξη OUIJA, λέγοντάς τους πως σημαίνει «Καλή Τύχη». Στις αρχές του 20ου αιώνα η εταιρεία πέρασε στον Γουίλιαμ Φουλντ και ακολούθως στα παιδιά του. Το 1966 ανέλαβαν οι αδερφοί Πάρκερ που έδωσαν στο παιχνίδι τη μορφή που έχει σήμερα και από το 1991 η εταιρεία πέρασε στη Hasbro, η οποία και το διανέμει παγκοσμίως, μέχρι σήμερα.