Δικαιώνουν απόλυτα τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη, ο οποίος έχει εκφράσει τη σιγουριά του πως θα διακριθούν ως ηθοποιοί και θα αποτελέσουν τους αυριανούς πρωταγωνιστές.
Η Μυρσίνη Χρυσοχοΐδου και ο Κίμωνας Κουρής δύο ταλαντούχοι ηθοποιοί της νέας γενιάς, συμμετέχουν στην παράσταση «Άγριος Σπόρος» που ανεβαίνει από τα μέσα του Δεκέμβρη στη Θεσσαλονίκη, αποσπώντας το θερμό χειροκρότημα από το κοινό της πόλης. Σε ένα διάλλειμα από τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις μίλησαν στο alterthess.gr. Ιδού τι μας αποκάλυψαν.
Συνέντευξη στην Ευγενία Χατζηγεωργίου
Πείτε μας δύο λόγια για την συμμετοχή σας στην παράσταση «Άγριος σπόρος». Πώς είναι η συνεργασία σας με τους υπόλοιπους συντελεστές και ιδιαίτερα με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη που σας βλέπουμε μαζί επί σκηνής;
(Μυρσίνη Χρυσοχοΐδου) Η συνεργασία μου με όλους τους συντελεστές της παράστασης υπήρξε εξαιρετική. Ειδικότερα όμως με τον Ιεροκλή- αν σκεφτεί κανείς πως μας δένει μια φιλία σχεδόν 10 χρόνων- η συνεργασία μας δε θα μπορούσε παρά να είναι άριστη. Είναι απ’ τους πιο γνήσιους ανθρώπους που γνώρισα στο χώρο, ένιωσα πως με πιστεύει απ την πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε στους Άγαμους Θύτες, μόλις είχα περάσει στη σχολή, και δε μπορώ παρά να τον ευχαριστώ γι’ αυτό.
(Κίμωνας Κουρής) Πρόκειται για την καινούρια λυρική κωμωδία του Γιάννη Τσίρου. Είναι ένα επίκαιρο έργο που αφορά όλους μας. Με την Μυρσίνη γνωριζόμαστε από την σχολή του ΚΘΒΕ. Είμαστε φίλοι εδώ και χρόνια. Με τον Ιεροκλή γνωριστήκαμε για την παράσταση που θα ανεβάζαμε, τον «Άγριο Σπόρο». Είναι ένας αναγνωρισμένος καλλιτέχνης που βοηθάει τους νέους ηθοποιούς. Αγαπάει αυτό που κάνει και χαίρομαι ιδιαιτέρως που δουλεύουμε μαζί γιατί έχω να μάθω πολλά.
Ποιο είναι το μήνυμα που περνάει στους θεατές η παράσταση; Αγγίζει την σημερινή ελληνική πραγματικότητα;
(Μ.Χ) Για μένα είναι βέβαιο πως η παράσταση αυτή αγγίζει την ελληνική πραγματικότητα σε πολύ μεγάλο βαθμό αν όχι ολοκληρωτικά. Όσο για το μήνυμα ..για μένα είναι πολύ απλό ειλικρινές και ξεκάθαρο: να νιώσουμε λίγο περήφανοι για το ότι καταφέρνουμε και επιβιώνουμε μέσα σε όλες τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουμε καθημερινά κι αν είναι δυνατό να μη το βάλουμε κάτω.. «Αντέχουμε..!».
(Κ.Κ) Η παράσταση αρχίζει και τελειώνει με την ίδια φράση «Αντέχουμε». Είναι ένα έργο που αγγίζει την ελληνική πραγματικότητα καθώς γίνονται αναφορές σε προβλήματα κοινά και γνώριμα σε όλους τους Έλληνες.
Αποτελεί η ενασχόληση με το θέατρο μία ανάγκη έκφρασης για σας; Και αν ναι, πώς μία ανάγκη γίνεται έπειτα επάγγελμα;
(Μ.Χ) Αν δεν αποτελούσε η ενασχόληση μου με το θέατρο μια ανάγκη έκφρασης, δε θα το επέλεγα ποτέ. Τώρα το πώς μια ανάγκη γίνεται επάγγελμα.. Τι να σας πω; Κι εγώ ακόμη το ψάχνω.. Ίσως απλώς επέλεξα να κάνω επάγγελμά μου κάτι που σ’ αυτή τη φάση τουλάχιστον δε θα μπορούσα να μην κάνω.
(Κ.Κ) Το να μπορεί να εκφράζεται κανείς μέσα από την δουλειά του, νομίζω ότι είναι ο,τι καλύτερο. Από κει και πέρα ο κάθε άνθρωπος θέλει να εκφραστεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Πιστεύετε στο ταλέντο ή την προσπάθεια;
(Μ.Χ) Αν με τον όρο προσπάθεια εννοείτε τη δουλειά νομίζω πως χωρίς δουλειά το ταλέντο είναι λίγο και η διάρκειά του ελάχιστη.
(Κ.Κ) Και στα δυο πιστεύω. Χωρίς το ένα δεν γίνεται το άλλο.
Ποια στοιχεία πιστεύετε πως συντελούν ώστε να ξεχωρίσει μία παράσταση; Θεωρείτε επιτυχημένη μία παράσταση όταν κερδίζει θετικές κριτικές ή όταν έχει εισπρακτική επιτυχία;
(Μ.Χ) Κείμενο, σκηνοθεσία, ερμηνεία, εντιμότητα.. όλα συντελούν ώστε να ξεχωρίσει μια παράσταση. Τώρα όσον αφορά την εισπρακτική επιτυχία ή τις θετικές κριτικές, μάλλον αποτελούν κάποιο κριτήριο, όμως πολύ συχνά και όχι.
(Κ.Κ) Το θέατρο οφείλει να μας ψυχαγωγεί αλλά και να προβληματίζει το κοινό. Μία θεατρική παράσταση λοιπόν για μένα θεωρείτε πετυχημένη όταν θα μείνει ανεξίτηλη στο μυαλό αυτού που θα την δει.
Ο χώρος του θεάματος θεωρείται ιδιαίτερα ανταγωνιστικός. Το έχετε βιώσει αυτό και αν ναι πως το αντιμετωπίζετε;
(Μ.Χ) Όχι, δεν το έχω βιώσει. Νομίζω αν θέλει κανείς να εστιάσει σε τέτοιες μικρότητες, μπορεί να το κάνει σε όποιο χώρο κι αν βρίσκεται.
(Κ.Κ) Φυσικά και το βιώνω. Από την πρώτη μέρα που πάτησα στην δραματική σχολή. Έτσι είναι. Προσπαθώ να το αντιμετωπίσω με ψυχραιμία και ευγένεια.
Η Θεσσαλονίκη αξιοποιεί τα ταλέντα της ή η Αθήνα είναι μονόδρομος για να αναδειχτεί ένας ηθοποιός;
(Μ.Χ) Η Αθήνα για χρόνια έμοιαζε μονόδρομος. Όμως στις μέρες που ζούμε δεν ξέρω αν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει το να αναδειχθούμε ή το να αναθεωρήσουμε το πώς και γιατί κάνουμε αυτή τη δουλειά.
(Κ.Κ) Πολλά ταλέντα έχουν ξεκινήσει από την Θεσσαλονίκη. Είναι μια πόλη αναμφισβήτητα καλλιτεχνική. Το θέμα όμως με την Αθήνα είναι ότι έχει περισσότερες επιλογές. Άρα κατά κάποιον τρόπο, ναι είναι μονόδρομος.
Πόσο εύκολο είναι για έναν νέο να καταφέρει να ζήσει αξιοπρεπώς κάνοντας την αγάπη του για το θέατρο επάγγελμα στην Ελλάδα του σήμερα;
(Μ.Χ) Μάλλον αδύνατο… τουλάχιστον για μένα.
(Κ.Κ) Μου είναι δύσκολο να καταλάβω τι είναι αξιοπρεπές για κάποιον και τι όχι. Έχει να κάνει πιστεύω με τους στόχους που βάζει ο καθένας μας πάνω στην δουλειά.
Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε καταλαβαίνω ότι μοιάζει πολυτέλεια το να έχεις το δικαίωμα της επιλογής αλλά η αξιοπρέπεια που θέτει ο καθένας μας στον εαυτό του έχει να κάνει και με τις επιλογές του.
Πώς κρίνετε την τάση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια να «βγαίνουν» τόσο πολλοί ηθοποιοί; Πιστεύετε πως υπάρχει… χώρος για όλους;
(Μ.Χ) Θα φανεί! Ο καθένας θα βρει το δρόμο του! Ποιός μπορεί να πει σε έναν νέο άνθρωπο «μην το κάνεις»;
(Κ.Κ) Σαφώς και δεν υπάρχει χώρος για όλους. Όπως δεν μπορούμε να γίνουμε όλοι μαθηματικοί ή νευροχειρουργοί, έτσι δεν μπορούμε να γίνουμε όλοι ηθοποιοί. Οι ιδιωτικές σχολές λοιπόν δεν θα πρέπει να το βλέπουν ως μια κερδοφόρα επιχείρηση αλλά ως κάτι πιο βαθύ και σημαντικό.
Η τηλεόραση στερείται παραγωγών λόγω οικονομικής κρίσης, σε αντίθεση με το θέατρο που οι σκηνές επιβιώνουν και στην πλειοψηφία τους σημειώνουν επιτυχία. Θεωρείτε πως το θέατρο λειτουργεί θετικά, «σώζει» σε περιόδους κρίσης όπως αυτή που βιώνουμε;
(Μ.Χ) Δεν ξέρω αν «σώζει»… αναγκαστικά, όμως ο ηθοποιός θέλει να δουλέψει! Έχει ανάγκη, όπως λέγαμε! Ειδικά σε περιόδους, πνευματικής κυρίως, κρίσης όπως αυτή που κατά τη γνώμη μου διανύουμε.
(Κ.Κ) Όπως προείπα, το θέατρο εκτός από ψυχαγωγία πρέπει να μας διδάσκει και να μας προβληματίζει. Ο κόσμος έχει καταλάβει την ποιότητα που του προσφέρει η τηλεόραση του σήμερα και αναζητά κάτι πιο ουσιαστικό, κάτι πιο δυνατό. Αυτό απ’ ότι φαίνεται το βρίσκει στις θεατρικές σκηνές.
Κατά την άποψή σας, οι καλλιτέχνες πρέπει να διατυπώνουν ανοιχτά και δημοσίως τις πολιτικές τους θέσεις ή να εκφράζονται αποκλειστικά μέσω της τέχνης τους;
(Μ.Χ) Ο κάθε καλλιτέχνης είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος! Αν θέλει να εκφράσει δημοσίως τις πολιτικές του θέσεις ή ακόμη και να πολιτικοποιηθεί, ποιά είμαι εγώ να υποστηρίξω πως δε θα έπρεπε;
(Κ.Κ) Να το θέσω κάπως έτσι: Προβληματίζομαι όταν βλέπω έναν ηθοποιό να αποσύρεται εντελώς από το επάγγελμα και να γίνεται ξαφνικά βουλευτής. Μάλλον κάπου έχασε τον δρόμο του.
Διαβάστε επίσης:
«Πρέπει να δίνουμε χώρο στους νέους»- Συνέντευξη του Ιεροκλή Μιχαηλίδη στο alterthess.gr