Προχθές με μεγάλο δισταγμό και ανησυχία η παρούσα στήλη αναφερόταν στη Δανία και στην πρόταση να κατάσχονται από τους πρόσφυγες που καταφεύγουν στη χώρα αυτή τα όποια τιμαλφή μεταφέρουν προκειμένου να καλύπτονται τα έξοδα “φιλοξενίας” τους. Ο δισταγμός ήταν λόγω του βασικού δημοσιογραφικού αντανακλαστικού της δυσπιστίας.
Δεν είχαμε δει την είδηση παρά μόνο στην τουρκική εφημερίδα “Σαμπάχ”, μια ευρείας κυκλοφορίας, ωστόσο τούρκικη “μη ευρωπαϊκή πηγή”. Αναρωτιόμασταν μην την πατήσουμε αν είναι δυνατόν να ‘χει γίνει τέτοιο πράγμα, να υπάρχει τέτοια είδηση και να μην έχει δημοσιευθεί πουθενά, σαν να μην τρέχει τίποτα. Στο διήμερο που διέρρευσε και εκεί που όλοι έτειναν να πειστούν ότι είναι “hoax” (φάρσα – ψευδής είδηση) και “πώς γίνεται να πιστεύουμε τέτοια εξωφρενικά πράγματα”, τσουπ, η είδηση επιβεβαιώθηκε.
Χθες η είδηση βρήκε τον δρόμο της για τη “Washington Post” (“Denmark wants to seize jewelry and cash from refugees”, https://www.washingtonpost.com/news/worldviews/wp/2015/12/17/denmark-wan… ), με αποτέλεσμα να πάψουμε να αναρωτιόμαστε αν πρόκειται για φάρσα.
Μήπως, τελικά, η ελάχιστη προβολή της οποίας έτυχε μια τόσο σημαντική είδηση δεν είναι παρά μια παραλλαγή αυτού που η Χάνα Άρεντ περιγράφει ως “κοινοτοπία του κακού”; Όταν στην Ουγγαρία δημοσιογράφοι κλωτσάνε πρόσφυγες με μωρά στην αγκαλιά, όταν υψηλό στέλεχος του CSU, του γερμανικού συγκυβερνώντος κόμματος, λέει αν χρειαστεί να τους πυροβολάμε, όταν στη Φινλανδία οι πρόσφυγες πρέπει να δουλεύουν δωρεάν έναντι της “φιλοξενίας”, η είδηση από τη Δανία φαντάζει νορμάλ.
Το προσφυγικό δράμα και ο υποτιθέμενος “πόλεμος κατά του τζιχαντισμού” μας υποχρεώνουν να δούμε με διαφορετικό μάτι την Ευρώπη. Ο κυνισμός, η κραυγαλέα υποκρισία, η κοντόθωρη ιδιοτέλεια είναι τα νέα της χαρακτηριστικά. Αυτά που ως Ελλάδα τα ζήσαμε και εξακολουθούμε να τα ζούμε σε ασύγκριτα μικρότερη φυσικά κλίμακα. Δεν αρκεί να απαλλαγούμε από τα καθάρματα με τις μπούρκες και την ιδεολογία τους, πρέπει να ξεμπερδεύουμε και με τα καθάρματα με τις γραβάτες.
Πηγή: Εφημερίδα Αυγή