Γράφει η Μαγδαληνή
Μία κοινωνία η οποία βρίσκεται σχεδόν ένα μήνα τώρα σε καραντίνα, μια κοινωνία που αναρωτιέται, φοβάται και βρίσκεται στην απόλυτη απάθεια μέσα σε τούτη την φρενίτιδα. Συνωμοσιολόγοι πίσω από την οθόνη του υπολογιστή τους βλέπουν σκιές και τις ονομάζουν τέρατα. “Δε ντρέπονται; Βάζουν στις ειδήσεις μονταρισμένα πλάνα;”, “ΌΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΣΟΝΟΙ ΡΕ ΦΊΛΕ (αυτή έχει και παιδί μάλλον)”, “Γιατί δεν δίνουν τεστ στον κόσμο, πόσα εκατομμύρια θα φάτε πια”,” Όλα είναι ένα ψέμα, όλα γίνονται για τις κεραίες 5G”, “Όλα τα κάνουν για να μας βάλλουν τσιπ για να μας ελέγχουν”. Αγαπητέ μου συνωμοσιολόγε, αν πιστεύεις ότι όλη η παγκόσμια κοινότητα συμφώνησε σε ένα τόσο μεγάλο σχέδιο, παίζοντας την εξουσία τους ο καθένας, κορώνα γράμματα, και ότι ακόμη δέχτηκαν και οι Πούτιν, Τραμπ, Κιμ γιονκ ουν, και κανείς, έστω ένας μέχρι τώρα δεν βγήκε να πει ότι όλα είναι ψέμα, μάλλον τσάμπα ελπίζεις. Κάθε άνθρωπος σε αυτή τη ζωή έχει την προσωπική του ατζέντα, και ένα είναι σίγουρο, δεν συμφωνούν όλες μεταξύ τους.
Επίσης ο Μακιαβέλι πέθανε. Κανείς δεν είναι τόσο έξυπνος.
Η ελληνική κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της μετάδοσης του cov-19 ή όπως τέλος πάντων των λένε, ας τον λέμε καλύτερα Κατίνα, αποφασίζει τον κατ’ οίκον περιορισμό του καθενός στο σπίτι, μέτρο το οποίο έχει αποφασιστεί επίσης από την παγκόσμια κοινότητα.
Είναι όμως τόσο κακός ο περιορισμός αυτός;
Άγνωστο. Από υγειονομική άποψη, μάλλον όχι, ολόκληρη η επιστημονική κοινότητα σε παγκόσμια κλίμακα, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Όσο περνάει ο καιρός αρχίζω να σκέφτομαι ότι μάλλον κανένα μέτρο δεν είναι άσπρο ή μαύρο, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το βλέπεις καθορίζει την χρωματική του παλέτα. Από την μια άνθρωποι σπιτόγατοι, θα πούνε ότι είναι μια καλή ευκαιρία να μείνουν σπίτι τους και να ξεκουραστούν, οικογενειάρχες της επαρχίας θα πουν ότι δεν έχουν δει καμία διαφορά, μιας και η ζωή τους δεν έχει αλλάξει από τα μέτρα ενώ από την άλλη, άνθρωποι που όλη τους η ζωή ήταν μια συνεχόμενη κίνηση μέσα στους δρόμους των πόλεων έχουν πέσει σε βαριά μελαγχολία και έχουν πιθανώς παχύνει.
Το σίγουρο είναι ότι η περίοδος της καραντίνας θα είναι μια περίοδος απόλυτης μεταμόρφωσης. Κοινωνικής και προσωπικής. Πολλά ζευγάρια θα χωρίσουν, άλλοι θα συνειδητοποιήσουν ότι οι γάμοι τους είναι όντως διαβρωμένοι, αλλά θα πάρουν απόφαση να στείλουν μήνυμα σε παλαιά φλερτ, γιατί έχουν τον χρόνο, άλλοι θα κάνουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΕΞ (πρόσφατη ανακοίνωση έδειξε υπερκατανάλωση προφυλακτικών, κάτι είναι και αυτό), τα περισσότερα παιδιά που θα γεννηθούν το 2021 θα είναι Τοξότες και Αιγόκεροι στο ζώδιο, και πολλά -πολλά άλλα. Και όλα αυτά για μία Κατίνα και μία καραντίνα!
Πώς αυτό το μέτρο θα προστατέψει την ψυχική υγεία;
Πέρα όμως από αυτά τα σχεδόν σκοτεινά σενάρια υπάρχουν κι άλλα, ακόμη πιο μαύρα, που θα έπρεπε να μας ανησυχούν και να γίνεται περισσότερος λόγος για αυτά στα ΜΜΕ. Η ενδοοικογενειακή βία αυξήθηκε κατά 30% μέχρι πριν λίγο καιρό, μια κοπέλα δολοφονήθηκε ενώ, στα εγχώρια μας, μια άλλη γυναίκα πήγε να δηλώσει στην αστυνομία περιστατικό για βιαιοπραγία εις βάρος της και οι αστυνομικοί την αρνήθηκαν λόγω Κατίνας.
Πέρα από την υγειονομική «προστασία» που ας μην γελιόμαστε, όλος αυτός ο ντόρος γίνεται για να μην καταρρεύσει το σύστημα υγείας, το έχει πει και ο ίδιος ο κύριος Τσιόδρας θα έπρεπε η ελληνική κυβέρνηση να πάρει και μέτρα τα οποία να συσχετίζονται με αυτό το θέμα. Γιατί μπορεί η ελληνική κοινωνία να γλιτώσει από τον ιό, αλλά πώς θα γλιτώσει από τα επεισόδια βιαιοπραγιών; Θα έπρεπε λοιπόν να υπάρχουν ελαφρύνσεις και παραθυράκια στην υπουργική απόφαση περί καραντίνας; Δεν ξέρω, μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Ναι, γιατί κάποιοι τις χρειάζονται, και όχι γιατί όπου υπάρχει παραθυράκι υπάρχει και κατάχρηση.
Τι θα έπρεπε να μας νοιάζει όμως σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε;
1) είτε φτιαχτός είτε όχι, εκεί έξω κυκλοφορεί ένας ιός που δεν κάνει διακρίσεις.
2) όλοι κινδυνεύουν
3) πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα νεύρα μας. Η καραντίνα λειτουργεί στον οργανισμό σαν επιβαλλόμενο πένθος. Εν ριπή οφθαλμού μας ζητήθηκε να αποχαιρετίσουμε την Αλεξάνδρεια που χάνουμε, και περνάμε ταυτόχρονα τα 5 στάδια της κατάθλιψης (άρνηση, θυμό, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, αποδοχή). Ας ελπίσουμε ότι φτάνουμε γρήγορα στην αποδοχή.
Δυστυχώς άνθρωποι καθημερινά χάνουν την ζωή τους. Ας είμαστε ευγνώμονες για το ότι κάποιοι ζούμε. Βιώνουμε κάτι που παλαιότερα μόνο σε βιβλία διαβάζαμε και σκεφτόμασταν “πως και τι να ένιωθαν οι τότε άνθρωποι” και όταν θα τελειώσει όλο αυτό θα έχουμε το δικαίωμα να λέμε ότι είμαστε οι επιζώντες μια σύγχρονης Πομπηίας.