in

Η Άγρια Αχλαδιά

Η Άγρια Αχλαδιά

Λίγες ημέρες μετά τις “Τρεις αδελφές” του Eμίν Αλπέρ βρήκα λίγο χρόνο να ανατρέξω σε ακόμα μία ταινία Τούρκου πολυβραβευμένου σκηνοθέτη, την οποία παρακολουθήσαμε στις αρχές του 2019. Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν και “Τhe Wild Pear Tree”. Διττή επιστροφή. Στα πάτρια εδάφη (Τσανακάλε), εκεί που έζησε τα παιδικά του χρόνια και στις Κάννες μετά τον Χρυσό Φοίνικα με τη “Χειμερία νάρκη”. Αυτή είναι η πρώτη του δουλειά που έφυγε χωρίς Βραβείο από το σπουδαίο Φεστιβάλ, αλλά το χειροκρότημα δεκαπέντε λεπτών μετά την προβολή της ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή. Μία αληθινή ιστορία του ανιψιού και συν-συγγραφέα Akin Aksu μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη με “χειρουργική” ακρίβεια. 

Γράφει ο Μίλτος Τόσκας

Ένας νεαρός μόλις έχει αποφοιτήσει. Επιστρέφει στο χωριό του, αλλά θέλει να ξεφύγει από τα δεσμά της τοπικής κοινωνίας. Επιθυμεί βαθιά να ανοίξει τα φτερά του. Έχει διαβάσει, έχει ανησυχίες, είναι η ώρα της προσωπικής δικαίωσης. Τουλάχιστον αυτό φαντάζεται. Γρήγορα στο κυρίαρχο φόντο βλέπουμε τον πατέρα, την μητέρα, την αδελφή, τον παππού του. Αντιλαμβανόμαστε τις δυσκολίες, είναι αποφασισμένος όμως να παλέψει. Με όπλο ένα μυθιστόρημα που έχει γράψει αναζητεί το διαβατήριο για ένα καλύτερο αύριο. Οι συναντήσεις που θα ακολουθήσουν, με έναν παλιό του ερώτα με φορείς της τοπικής εξουσίας, με ιμάμηδες θα μας επιβεβαιώσουν όσα γνωρίζουμε για την Τουρκία του 2019.

Από την μία οι άνθρωποι. Η διαρκής βοή τους κι από την άλλη η μαγευτική φύση, σήμα κατατεθέν του έργου του Τσεϊλάν. Η επιβλητική της δύναμη, η μαγεία της εικόνας κάνει τα λόγια να μοιάζουν περιττά. Περιμένεις τη στιγμή που θα σταματήσουν οι έντονες, κουραστικές στιχομυθίες και τότε έρχεται η επιβράβευση της αναμονής. Επηρεασμένος από το έργο του κορυφαίου Ιρανού, Αμπάς Κιαροστάμι μοιράζεται με το κοινό το μαύρο, την απελπισία της κοινωνίας του μέσα στη λάμψη της γης που τον γέννησε. Τα εδάφη της θρυλικής Τροίας. Ένα βαθιά προσωπικό, οικογενειακό θα μπορούσαμε να πούμε έργο. Δύο είναι οι βασικοί πυλώνες του.

Η διαχρονική πάλη στη σχέση πατέρα-υιού. Ο Σινάν “μισεί” τον τρόπο ζωής που έχει επιλέξει ο Ιντρίς. Ο τζόγος του έχει φάει όλη την περιουσία και χρωστάει σε συγγενείς και φίλους. Τα άλογα από μέσο εργασίας κατέληξαν να είναι έρμαιο μικροπαιχτών στις ιπποδρομίες. Όσο περνάει ο χρόνος ο γιος νιώθει πως η κλεψύδρα αδειάζει, φαίνεται ανά διαστήματα ανήμπορος να γλιτώσει από την μοίρα του. Δάσκαλος ο πατέρας, δάσκαλος κι αυτός. Τα απατηλά όνειρα σβήνουν κι οι απογοητεύσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Η προοικονομία υπάρχει άλλωστε νωρίς στην ταινία. “Χωρίς λεφτά δε ζεις”. Κι όσο ο χρόνος περνάει έρχεται μία βαθιά κατανόηση να αμβλύνει το χάσμα γενεών.

Ποτέ όμως ο νέος δε θα γιατρέψει τις πληγές του. Οι επιθυμίες του θα μετατραπούν σε απωθημένα. Κι εδώ έρχεται η δεύτερη επίκαιρη, οικουμενική αναφορά. Σε τι μπορεί να προσδοκά ένας νέος πτυχιούχος; Πόσο πρέπει να περιμένει να διοριστεί; Πόσες δουλειές του ποδαριού πρέπει να κάνει; Με πόσους διαφορετικούς τρόπους το κράτος ή ο δήμος μπορούν να του αρνηθούν ευγενικά το βήμα παραπάνω με όπλο την ανάλγητη γραφειοκρατία; H “Oδύσσεια” ενός νέου σε πέντε σταθμούς. Η κραυγή του για την κατάφωρη αδικία. Κι έάνεμος που έρχεται ως από μηχανής Θεός να αποκαλύψει την ομορφιά της κοπέλας, πέρνοντας την μαντήλι. Ένας φιλί, μία στιγμή, μία ζωή.

Ο σκηνοθέτης επέλεξε για πρωταγωνιστές έναν κωμικό που έκανε show (Dogu Demirkol) κι έναν έτερο ηθοποιό που έπαιζε κυρίως σε τηλεοπτικές σειρές μέσω youtube (Murat Cemcir). Τους μπόλιασε, τους έπλασε και δίνουν δύο εξαιρετικές ερμηνείες. Ο συμβολισμός της Άγριας Αχλαδιάς δεν είναι τίποτα παραπάνω από την αναπόφευκτη ολίσθηση σε μία μοίρα ανάλογη με του πατέρα. Πρέπει να είσαι τέρας ψυχραιμίας και υπομονής για να ξεφύγεις. Οπωσδήποτε θέλει και τύχη. Από ταξίδι όμως κερδίζεις, όποια κι αν είναι η κατάληξη.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτοκτόνησαν δύο πρόσφυγες στην περιοχή των Μουριών του Κιλκίς

Έφυγε από τη ζωή ο Θάνος Μικρούτσικος