Η Ισμήνη είναι γόνος της γνωστής αρχοντικής οικογένειας των Αβέρωφ. Ο Τέγος είναι ο γιος του ταχυδρόμου του χωριού. Το θέμα της κεντρικής ιστορίας του βιβλίου είναι ο έρωτας δύο παιδιών που ανήκουν σε διαφορετικές οικονομικές και κοινωνικές τάξεις που μεγαλώνοντας συνειδητοποιούν τα όσα τους κρατάν μακρυά. Ένα θέμα που απαντάνται συχνά στα μυθιστορήματα και ακριβώς γι’αυτό το λόγο χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.
Γράφει η Άννα Ιακωβίδου
Το βασικό σκηνικό της ιστορίας είναι ένα χωριό στην τουρκοκρατούμενη ακόμα Ήπειρο στα τέλη του 19ου αιώνα. Ένας τόπος σε μία χρονική περίοδο που θα μπορούσε να προσφέρει πάρα πολλά μα που δυστυχώς παρέμεινε απλά ένας χώρος φιλοξενίας καθώς δεν γίνεται καμία περιγραφή.
Η συγγραφέας προφανώς συνεπαρμένη αφενός από τα προσωπικά της συναισθήματα ένεκα της καταγωγής της και αφετέρου από την δίψα της να αναφερθεί κατά κόρον στα ήθη και τα έθιμα του χωριού, καταφέρνει να συναρμολογήσει ένα εν μέρει ιστορικό μυθιστόρημα εν μέρει λαογραφικό οδηγό. Ό, τι συμβαίνει σ’αυτή την ιστορία συμβαίνει μόνο σε μέρες γιορτινές δημιουργώντας την εντύπωση ότι όλες τις επόμενες μέρες του χρόνου οι πρωταγωνιστές πέφτουν σε λήθαργο. Η συγγραφέας υιοθετεί ορισμένες βλάχικες συνήθειες και λέξεις χωρίς καμία προσπάθεια ενσωμάτωσης της βλάχικης κουλτούρας και νοοτροπίας στην ιστορία.
Οι πρωταγωνιστές γεννημένοι σε μία από τις πιο σημαντικές περιόδους, αναφορικά όχι μόνο με το βλάχικο ζήτημα αλλά και για την υπόλοιπη Ελλάδα, δείχνουν να μην έχουν καμία αίσθηση των όσων όντως διαδραματίζονταν εκείνα τα χρόνια στη χώρα. Γίνονται μόνο μερικές ιστορικές αναφορές και αυτές αποσκοπώντας στο να προσδώσουν κύρος και δράμα στην κεντρική ιστορία. Το βλάχικο ζήτημα, η επανένωση της Θεσσαλίας, η πτώχευση του ελληνικού κράτους, οι μάχες κι οι αγώνες παίζουν όλα δευτερεύοντα ρόλο μπροστά στα συναισθήματα της Ισμήνης. Μίας κοπέλας που μοιάζει αδιάφορη για τα πάντα, γιατί ό, τι και να συμβαίνει μόλις εμφανιστεί ο Τέγος με το έντονο και σκοτεινό βλέμμα στη μάτια του η Ισμήνη τα ξεχνάει όλα. Μόνο όταν είναι να διακινδυνεύσει το προσωπικό της συμφέρον ξεχνάει το βλέμμα του αγαπημένου της, αποφασίζει να μη δώσει κανέναν αγώνα για τα συναισθήματα της, και σχεδόν δειλή αποφασίζει να επιλέξει την πιο αναίμακτη γι’αυτή λύση και να ζήσει τη ζωή της μακρυά από της τόσο αγαπημένες βουνοκορφές.
Ένα ακόμα παράλογο του βιβλίου είναι ότι η συγγραφέας αποφασίζει από μόνη της να μην θέλει να διατηρήσει σε καμία αγωνία τον αναγνώστη καθώς ό, τι θα μπορούσε να δημιουργήσει την ανατροπή κατά την εξέλιξη της ιστορίας γίνεται γνωστό από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο.
Το Ξέφωτο λοιπόν αν και θα μπορούσε να είναι μια πιο σύγχρονη ιστορία τύπου Ρωμαίου κι Ιουλιέτας, αν και έχει πολλές δυναμικές ανάπτυξης με βάση το ιστορικό και το κοινωνικό πλαίσιο παραμένει μία απλή αφήγηση μιας ακόμα ερωτευμένης χωριατοπούλας που μη ξέροντας πώς να φερθεί αφήνει πίσω της ό, τι έχει αγαπήσει και ξενιτεύεται για να ξαναγυρίσει μετά από χρόνια και να αντιμετωπίσει τις ίδιες της τις επιλογές.
Συγγραφέας : Τατιάνα Αβέρωφ
Έτος : 2015
Σελ : 464
Εκδόσεις : Μεταίχμιο