in ,

Βιβλιοπαρουσίαση: Η επιστροφή των νεκρών, της Κρυστάλλης Γλυνιαδάκη

Βιβλιοπαρουσίαση: Η επιστροφή των νεκρών, της Κρυστάλλης Γλυνιαδάκη

Το Σάββατο το απόγευμα στην Ζώγια της Θεσσαλονίκης έγινε η παρουσίαση της τρίτης ποιητικής συλλογής της Κρυστάλλης Γλυνιαδάκη “Η επιστροφή των νεκρών” (εκδόσεις ΠΟΛΙΣ 2017), μιας από τις νέες ταλαντούχες πιοιητικές φωνές της χώρας μας.

Μετα την παρουσίαση έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με το κοινό, όπου παραβρέθηκαν γνωστοί άνθρωποι της πνευματικής Θεσσαλονίκης και νέοι αναγνώστες της ποίησης. 

Ο Τέλλος Φίλης έκανε την εισήγηση:

Οι λέξεις της Κρυστάλλης Γλυνιαδάκη είναι σαν βιταμινούχος ορός, απαραίτητος, για να πάρει μπρος το καταπονημένο ανοσοποιητικό της μνήμης, στα χρόνια μιας περιρρέουσας αφασίας, μιας οδυνηρής κι ακατανόητης λήθης.

Η  Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη είναι γυναίκα, Ελληνίδα, Ευρωπαία, Πολίτης του Κόσμου.

Συγκεντρώνει δηλαδή τις αναγκαίες και ικανές συνθήκες να μετασχηματιστεί σε έναν δοκιμαστικό σωλήνα, αντοχής αξιών που προσπερνάμε ως αυτονόητες, μέχρι που μαθαίνουμε ότι έχουν εξαφανιστεί και πέφτουμε από τα σύννεφα του διαδικτυακού μας μικρόκοσμου.

Η Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη χρησιμοποιεί την Μνήμη για να ψηλαφίσει με τις λέξεις της,  την σημερινή συλλογική κατάθλιψη. Να κάνει την διάγνωση του αιτίου και του αιτιατού, χρησιμοποιώντας τον δικό της τρόπο ανασκαφής, τρία μέτρα στα αφώτιστα  υπόγεια της Ιστορίας και ένα μέτρο αναπνοής στην καθημερινότητα για μια ανάσα ή μια ακόμη ματαίωση. 

Είναι ο Ιντιάνα Τζόουνς μιας αχαρτογράφητης ευρωπαϊκής μοναξιάς έχοντας μοναδική σιγουριά και πυξίδα πως   ό,τι συμβαίνει έχει ξανασυμβεί γιατί ξεχάστηκε ή έχει εξαρχής αποσιωπηθεί. Με όπλο τις λέξεις της,  φωτίζει γωνίες του παρελθόντος για να φωτίσει πλατείες του παρόντος.

Οι λέξεις της περιέχουν την μνήμη μιας ηπείρου και την επιθυμία ενός νέου ανθρώπου. Πονάνε. Ματώνουν. Αλλά τελικά φωτίζουν.

Τις απλώνει, της αγαπά και κυρίως προσπαθεί να τις κατανοήσει.

Κι έτσι η επιστροφή των νεκρών της είναι ουσιαστικά το ξεχασμένο από την Ιστορία ξανακοίταγμα λαθών, παραλείψεων,  αναπάντητων κλήσεων, ατέλειωτων αναμονών για μια απάντηση στο συναισθηματικό τοπίο μιας γενιάς που όσο πάει ερημοποιείται.

Είναι μια όαση στην πίκρα, μια ελπιδοφόρα παρηγορία με σκληρότητα κι αυστηρότητα που μόνο οι πραγματικά ελεύθερες γυναίκες μπορούν να διαθέτουν.

Γιατί μόνο αυτές γνωρίζουν ότι η αλήθεια γεννά τις  αντοχές μας.

Κι η Τέχνη θέλει αλήθεια όχι ειλικρίνεια, όπως λέει κι η Κεητ Μπλάνσετ στο Μανιφέστο.

Κι όλα αυτά μπορούν να ονομαστούν Ποίηση; Ίσως αναρωτηθεί ο διερχόμενος φαλλοκράτης κυνικός αρσενικός με τα συμπλέγματα του φύλου του τυλιγμένα γιορντάνι στα μαλλιά.

Μα μόνον αυτά μπορούν να είναι Ποίηση. Πέρα από φύλα και γραφές. Πέρα από υποσημειώσεις και εξηγήσεις.

Ποίηση είναι ότι μπορεί να σου δημιουργήσει κραδασμούς για κάτι που δεν αφέθηκες να προσέξεις.

Το σύμπαν που δημιουργεί η Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη είναι ένα σύμπαν βιώσιμο, μόνο για όσους διαθέτουν εφόδια συναισθηματικής ακριβείας πέρα από πρόσκαιρες πολιτικές εξηγήσεις και συναισθηματικές εξαρτήσεις.

Η επιστροφή των Νεκρών είναι μια κραυγή ελευθερίας από μια σύγχρονή μας  Εμιλυ Ντίκινσον που δεν φοβάται να βάλει λέξεις στις αγκύλες,  τις παρενθέσεις και τα αποσιωπητικά, που δεν τρομάζει να βγει έξω από το δωμάτιό της,  να διεκδικήσει την θέση της στον κόσμο,  με ίσους όρους και τολμηρή ματιά.

Κάθε λέξη της φέρει την βαρύτητα του αιώνα που φροντίσαμε να τον κάνουμε ελαφρύ, για ν’ αντέξουμε την δική μας μικρότητα στην Ιστορία των χρόνων μας κι έτσι λειτουργεί σαν προειδοποιητική υπενθύμιση, σαν ένα ύστατο χαίρε των νεκρών μας, σαν μια δικαίωση ότι δεν χάθηκαν άδικα, υπάρχει μια σπορά, μια λέξη που όταν σκύψεις με επιμέλεια, με προσοχή με πλήρη την Ιστορική σου ευθύνη απάνω της, γίνεται Ποίημα. Που θα πει γίνεται ελπίδα ξανά και σε συγκλονίζει με τα καλά κρυμμένα μυστικά της Τέχνης και την παρηγορία της.
 
Τέλλος Φίλης  

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Εκδήλωση – παρουσίαση του βιβλίου: Οι ταξικοί αγώνες στην ΕΣΣΔ, του Σαρλ Μπετελέμ

«Δεν είμαι η Μαντάμ Μποβαρύ» στο σινε «Φαργκάνη Art»