Λίγες μέρες πριν το Φεστιβάλ Σεξουαλικότητας μιλήσαμε με την ομάδα διοργάνωση του προκειμένου να μάθουμε τόσο για τους στόχους του, την αναγκαιότητά του αλλά και τις φετινές εκπλήξεις του. Το Φεστιβάλ Σεξουαλικότητας, το τέταρτο στη σειρά που ξεκίνησε από μια ομάδα φοιτητών και μη από το ΑΠΘ το 2012 ανοίγει τις πύλες του το Σάββατο 21 Μαϊου για να θέσει ξανά όλα τα ερωτήματα και να δώσει την δυνατότητα έκφρασης σε όσους αμφισβητούν την έννοια της κανονικότητας στην σεξουαλικότητα των ανθρώπων.
Συνέντευξη στον Ιάσονα Μπάντιο
Ποιο είναι το σκεπτικό του προγράμματος του 4ου Φεστιβάλ;
Αρχικά οι συναντήσεις μας φέτος είχαν τη μορφή αυτομόρφωσης. Κάναμε έρευνα και συζητούσαμε για συγκεκριμένα θέματα που μας ενδιέφεραν, όπως ο γλωσσικός σεξισμός, το φύλο, η θρησκεία και η σεξουαλικότητα, το φετίχ, ο έρωτας, η πορνογραφία, τα πρότυπα ομορφιάς, κ.α. Δυστυχώς έπρεπε να επιλέξουμε μόνο ορισμένα από αυτά για το Φεστιβάλ μας, αν και με διάφορους τρόπους θα αναδεικνύονται τα περισσότερα: θα έχουμε εκδηλώσεις για το φύλο και την κατασκευή του και για τη γλώσσα σε σχέση με το φύλο, όπως επίσης εκθέσεις με θέμα το φετίχ και τον έρωτα, και βιωματικά εργαστήρια με queer περιεχόμενο. Οι δύο περφόρμανς που θα πραγματοποιηθούν θα αφορούν στον έρωτα και την ελευθερία, ενώ οι ταινίες αφορούν στο φύλο, τις τρανς ανθρώπους και τα φετίχ. Θέλαμε να δώσουμε χώρο στον κόσμο να εκφραστεί με τον τρόπο που θέλει, γι’ αυτό και στο Φεστιβάλ συμμετέχουν ομάδες και ατομικότητες και θα δείτε έργα πολλών διαφορετικών καλλιτεχνών.
Να μην ξεχνάμε όμως και το λάιβ της Κυριακής που έρχεται να κλείσει το Φεστιβάλ με μουσική rock n roll και όχι μόνο, για να χορέψουμε, να γνωριστούμε, και γιατί όχι, να ερεθιστούμε!
Γιατί είναι αναγκαίο ένα Φεστιβάλ Σεξουαλικότητας;
Ένα Φεστιβάλ Σεξουαλικότητας είναι αναγκαίο γιατί μέσα από αυτό μπορούμε να εκφραστούμε ελεύθερα: να είμαστε γυναίκες, ή ούτε γυναίκες ούτε άντρες, ομοφυλόφιλοι, ανάπηρες, πρόσφυγες, χοντροί, τρανς, να είμαστε όλα αυτά που η κοινωνία περιθωριοποιεί και αντιμετωπίζει με βία, να είμαστε οι εαυτές/οί μας! Το Φεστιβάλ είναι ένας χρόνος και χώρος όπου μπορούμε να βρεθούμε με άλλους ανθρώπους, να ανταλλάξουμε απόψεις, να βιώσουμε πράγματα και να προβληματιστούμε πάνω σε θέματα που αντιμετωπίζονται ως ταμπού. Η βιωματικότητα είναι πολύ σημαντική για εμάς και γι΄αυτό οι εκδηλώσεις μας έχουν διαδραστικό χαρακτήρα. Μέσα από το Φεστιβάλ θέλουμε να δώσουμε και να πάρουμε ερεθίσματα, να αλλάξουμε τις εικόνες που θεωρούνται φυσιολογικές και μας καταπιέζουν, να αναταράξουμε την καθημερινότητά μας.
Είναι επιλογή η πραγματοποίηση του εντός του ΑΠΘ ή απλά λύση ανάγκης;
Η επιλογή για πραγματοποίηση του Φεστιβάλ στο χώρο του ΑΠΘ δεν είναι καθόλου τυχαία! Θεωρούμε το πανεπιστήμιο και δικό μας χώρο, έναν χώρο μέσα στον οποίο δρούμε καθημερινά ως φοιτήτριες και φοιτητές και θέλουμε να είναι ανοιχτός, τόσο για εμάς όσο και για όλη την κοινωνία. Και λόγω της ιστορικότητάς του, το βλέπουμε ως ένα δημόσιο χώρο ελεύθερης έκφρασης, πειραματισμού και διακίνησης των ιδεών όλων μας. Παρά τα εμπόδια που μπαίνουν από τις πανεπιστημιακές αρχές, εμείς διεκδικούμε, πέρα από τα μαθήματα, το πανεπιστήμιο να είναι ένας προσβάσιμος χώρος συνάντησης, δράσης και δημιουργικότητας. Το Φεστιβάλ λοιπόν, είναι ένας τρόπος να κάνουμε την επιθυμία μας πράξη.
Ενημερώνουμε τις πανεπιστημιακές αρχές για τις δράσεις μας αλλά δε ζητάμε άδεια, γιατί δεν αναγνωρίζουμε ανθρώπους ως περισσότερο αρμόδιους για τον πανεπιστημιακό χώρο απ’ τον καθένα και την καθεμιά μας. Είμαστε όλες το ίδιο υπεύθυνες για τη χρήση, τη φύλαξη και τη βιωσιμότητα του και αναλαμβάνουμε υπεύθυνα την προστασία και την καθαριότητα του χώρου.
Πως ξεκίνησε το Φεστιβάλ Σεξουαλικότητας;
Η ιδέα δημιουργίας του Φεστιβάλ Σεξουαλικότητας προέκυψε ύστερα από ένα κάλεσμα για συζήτηση στις 16 Νοεμβρίου 2012 στη Σχολή Θετικών Επιστημών γύρω από μια θεματολογία σχετική με τη σεξουαλικότητα. Μέσα από τη ζύμωση των ιδεών μας, προέκυψε μια ομάδα που ανέλαβε την πρωτοβουλία για τη διοργάνωση και διεξαγωγή του πρώτου Φεστιβάλ, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 22-23-24 Φλεβάρη του 2013. Είμαστε μια ομάδα ανοιχτή στην οποία κάθε άτομο συμμετέχει ισότιμα. Λειτουργούμε ανεξάρτητα από παραταξιακές λογικές και πρακτικές, χωρίς να προάγουμε εμπορικούς ή κερδοσκοπικούς σκοπούς. Έχουμε ως κοινό γνώμονα τις ανάγκες μας, τις ανησυχίες, τα ερωτηματικά και την επιθυμία να διευρυνθεί ο διάλογος σε μια προσπάθεια διαπραγμάτευσης και πράξης πάνω στα θέματα αυτά.
Είναι αρκετό ένα Φεστιβάλ τον χρόνο, ή θα έπρεπε να υπάρχει μια συνέχεια δράσεων και εκδηλώσεων;
Τις μέρες του Φεστιβάλ δημιουργείται για λίγες μέρες στη Σ.Θ.Ε. ένας άλλος κόσμος: οι αίθουσες πια δε θυμίζουν τις αποστειρωμένες αίθουσες διδασκαλίας τις οποίες έχουμε συνηθίσει και οι άνθρωποι μπορούν να αισθάνονται πιο αληθινοί. Ένα Φεστιβάλ το χρόνο σίγουρα δεν είναι αρκετό και θέλουμε να κάνουμε περισσότερες δράσεις όλη τη χρονιά με τη συμμετοχή περισσότερων ομάδων και ατόμων. Κι αυτό είναι στο χέρι όλων μας.
Υπάρχουν συντηρητικές αντιδράσεις σε σχέση με το Φεστιβάλ από τον κόσμο του πανεπιστημίου;
Δυστυχώς, ακόμα και στον 21ο αιώνα, στο χώρο του πανεπιστημίου που θεωρείται προοδευτικός, υπάρχουν συντηρητικές αντιδράσεις γύρω από το θέμα της σεξουαλικότητας. Κάποια πράγματα ακόμα θεωρούνται ταμπού και συνήθως αποφεύγουμε να μιλάμε γι’ αυτά, και όταν μιλάμε γι’ αυτά κάποιοι δε θέλουν να τα ακούσουν. Φέτος για παράδειγμα, μία αφίσα μας που έδειχνε μια κοπέλα με τρίχες στη μασχάλη, αντιμετωπίστηκε αρνητικά σε βαθμό που πολλές φορές τη βρήκαμε κατεστραμμένη. Είναι αλήθεια τόσο τρομερό, μια γυναίκα να μην ανταποκρίνεται στα κυρίαρχα πρότυπα ομορφιάς; Προφανώς για κάποιους είναι, αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να προβάλλουμε αυτό που δεν προβάλλεται, να υποστηρίζουμε το «άσχημο», το «ξένο», το «μη φυσιολογικό», αυτό που «δεν πρέπει».