Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕMΕΣ συνεχίζουν το αφιέρωμά τους Μεταμοντέρνο νουάρ και προβάλλουν τη Δευτέρα 2 Ιουλίου στις 21:30 στο θερινό σινεμά ΑΠΟΛΛΩΝ (Σαρανταπόρου 4 – Βασ. Γεωργίου, τηλ. 2310828642) το θρίλερ του Άλφρεντ Χίτσκοκ Ρεβέκκα (ΗΠΑ, 1940, ασπρόμαυρη, 130’). Παίζουν: Λόρενς Ολίβιε, Τζόαν Φοντέν, Τζορτζ Σάντερς, Τζούντιθ Άντερσον.
Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, ενώ στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση από το Theatrecomments.weebly.com. Στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.
Το προς συζήτηση θέμα στο μάθημα για τον κινηματογράφο θα είναι: Τα σπουδαία γοτθικά μελοδράματα του σινεμά.
Μια νέα γυναίκα παντρεύεται έναν χήρο αριστοκράτη αλλά νοιώθει την παρουσία της να στοιχειώνεται από την ανάμνηση της νεκρής πρώην συζύγου.
Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:
«Όποιος διάβαζε τη ρομαντική νουβέλα της Δάφνης ντι Μοριέ, δύσκολα θα φανταζόταν ότι μπορεί να ερμηνευθεί σαν ένα ψυχολογικό θρίλερ. Όμως ο Αλφρεντ Χίτσκοκ, για την πρώτη του παραγωγή σε αμερικανικό στούντιο, επέλεξε αυτή την ιστορία, δίνοντάς της έναν εντελώς άλλο, γοτθικό χαρακτήρα. Η πρωταγωνίστρια της ταινίας δεν είναι η Ρεβέκκα του τίτλου. Κι αυτή όμως, αν και απούσα ως φυσική παρουσία, είναι διαρκώς παρούσα και μόνιμο μέτρο σύγκρισης για τη γυναίκα που τόλμησε να αναμετρηθεί με την ανάμνησή της και να βρεθεί ως δεύτερη σύζυγος στο πλευρό του αριστοκρατικού Μαξίμ ντε Γουίντερ. Η νέα κυρία Ντε Γουίντερ είναι μια κοπέλα νέα, αθόρυβη, ντροπαλή, σχεδόν ανύπαρκτη. Και το σενάριο τονίζει αδιάκοπα την ασημαντότητα της. Δεν μαθαίνουμε ποτέ το πραγματικό της πρώτο όνομα, πριν παντρευτεί τον Μαξίμ. Αποκτά υπόσταση μόνον όταν βρίσκεται δίπλα του και όταν αναγκαστεί να παλέψει έναν άνισο αγώνα με την κυρίαρχη παρουσία της νεκρής Ρεβέκκας.
Στην απομονωμένη έπαυλη του, το φημισμένο Manderley, ο νέος της σύζυγος την παρουσιάζει στο υπηρετικό προσωπικό και τους γνωστούς που παρελαύνουν ο ένας μετά τον άλλον για να γνωρίζουν την νέα οικοδέσποινα. Αταίριαστη στον νέο της ρόλο και ανίκανη να κερδίσει τους υψηλούς καλεσμένους αλλά και το ίδιο το προσωπικό, η ηρωίδα παραμένει στην σκιά της περιβόητης και αξιαγάπητης Ρεβέκκας, της προηγούμενης κυρίας του Μάντερλεϊ που χάθηκε στη θάλασσα, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Στις πελώριες αίθουσες και τους αχανείς διαδρόμους του Μάντερλεϊ, η νεαρή κοπέλα – το όνομα της οποίας δεν αναφέρεται ποτέ – παλεύει να σταθεί ισάξια της θέσης που της έχει ανατεθεί. Πρόκειται, ωστόσο, για μία μάχη άνιση, καθώς τα σημάδια της προκατόχου της – αγαπημένα αντικείμενα, σφραγισμένα δωμάτια και διάσπαρτα μονογράμματα – έχουν διατηρηθεί σαν ιερά κειμήλια. Ο Χίτσκοκ παραμένει σχεδόν απόλυτα πιστός στις περιγραφές της ντι Μοριέ και κατορθώνει να εστιάσει την κινηματογραφική του αφήγηση γύρω από έναν χαρακτήρα ο οποίος δεν πρόκειται ποτέ να είναι παρών, καθορίζει όμως την εξέλιξη των γεγονότων όσο κανένας άλλος. Και εκεί ακριβώς ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος με την αληθινή ευφυΐα και τον συνταρακτικό σαδισμό με τον οποίο ο Χίτσκοκ χειρίζεται το κινηματογραφικό μέσο και την θέση της γυναίκας σε αυτό: στον τρόπο με τον οποίο τοποθετεί τους γυναικείους χαρακτήρες στη ροή της αφήγησης, ακυρώνοντας την αυταπόδεικτη παρουσία της νέας συζύγου και δίνοντας υπόσταση σε μία γυναίκα που παραμένει από την αρχή ως το τέλος άυλη.»
ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ TH «ΡΕΒΕΚΚΑ»
Εξάλλου, 10 λόγοι για να μη χάσετε τη Ρεβέκκα είναι:
- Για την πετυχημένη κινηματογραφική διασκευή ενός σπουδαίου μυθιστορήματος της Δάφνης Ντι Μοριέ.
- Για την εξαιρετική σκηνοθεσία του Χίτσκοκ, που άνετα αξιολογείται ως μία από τις καλύτερες του.
- Για την εκπληκτική χημεία των δύο πρωταγωνιστών Λόρενς Ολίβιε και Τζόαν Φοντέν.
- Για την ηθελημένα αδέξια ερμηνεία της Τζόαν Φοντέν, που προσθέτει στον εγκλωβισμό της ηρωίδας της.
- Για τους δεύτερους ρόλους, ιδίως του Τζορτζ Σάντερς ως γελοίου και της Τζούντιθ Άντερσον ως δηλητηριώδους φιγούρας.
- Για τη σχεδόν εξπρεσσιονιστική φωτογραφία του Τζορτζ Μπαρνς, που τονίζει τις σκιές και χρησιμοποιεί επιλεκτικά τους φωτισμούς.
- Για τη διαρκή παρουσία της θάλασσας, που δε λειτουργεί ηρεμιστικά αλλά απειλητικά.
- Για την εναλλαγή συναισθημάτων μεταξύ διαρκούς φόβου και θλίψης.
- Γιατί παρά το ότι είναι από τις καλύτερες ταινίες του Χίτσκοκ, δεν υπάρχει το αιώνιο κλείσιμο του ματιού του σκηνοθέτη λόγω του καταθλιπτικού θέματος.
- Γιατί είναι η ταινία που καθιέρωσε τον Χίτσκοκ έξω από την Αγγλία.
Υ.Γ. Τη Δευτέρα 9 Ιουλίου στις 21:30 η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ προβάλλουν στα πλαίσια του ίδιου αφιερώματος το αστυνομικό θρίλερ Ο άρχων του τρόμου (1958).