in

Προβολή του αισθηματικού δράματος του Λουϊ Μαλ «Οι εραστές»

Προβολή του αισθηματικού δράματος του Λουϊ Μαλ «Οι εραστές»

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕMΕΣ συνεχίζουν το αφιέρωμά τους Μας κοιτούν από ψηλά και προβάλλουν προς τιμή της ηθοποιού Ζαν Μορό τη Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) το αισθηματικό δράμα του Λουί Μαλ Οι εραστές (Γαλλία, 1958, ασπρόμαυρη, 90’). Παίζουν: Ζαν Μορό, Ζαν-Μαρκ Μπορί, Αλέν Κινί.

Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, ενώ στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση του Κωνσταντίνου Σαμαρά από το Cine.gr. Στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.

Το προς συζήτηση θέμα στο μάθημα για τον κινηματογράφο θα είναι: Η εισβολή στην οικογένεια και η ηθική ανατίναξή της.

Mια καλοζωισμένη αστή τελματώνει στη συζυγική απάθεια και αναζητά παρηγοριά στην αγκαλιά ενός Παριζιάνου μπον βιβέρ. Στη συνέχεια, η γυναίκα θα γνωρίσει έναν τρίτο άνδρα, έναν εσωστρεφή φοιτητή αρχαιολογίας.

Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«Οι Εραστές του Λουί Μαλ – «η πρώτη ερωτική νύχτα στην ιστορία του σινεμά» σύμφωνα με τον Truffaut – είναι ένα φιλμ που απομονώνει και μεγεθύνει την εξω-φιλμική πραγματικότητα για να σε στείλει πιο παθιασμένο στην αγκαλιά της, ένα σινεμά που δεν κρατάει για τον εαυτό του τον χαρακτηρισμό larger than life αλλά κάνει την ίδια τη ζωή να μοιάζει έτσι – αυτά σε υποχρεώνουν να στείλεις ένα γράμμα αγάπης αντί κριτικής και καθιστούν τις αναφορές στο εκτός θέασης πεδίο αυτονόητες. Τέτοια είναι η περίπτωση των Εραστών, των οποίων την ένωση θα παρακολουθήσουμε στο συγκλονιστικότερο blow up που έχει επιχειρηθεί. Έχει ιδιαίτερη αξία να μελετήσουμε γιατί και με ποιον τρόπο η ταινία ανακαλύπτει τους μηχανισμούς του πάθους, όχι τόσο για να αφηγηθεί μια ρομαντική ιστορία όσο για να αιχμαλωτίσει εντός τους τον θεατή.

Η δομή του σεναρίου είναι υποτυπώδης και θα μπορούσε να κολλήσει στην κινούμενη άμμο των ερωτικών ακροβασιών: μια καλοζωισμένη αστή τελματώνει στη συζυγική απάθεια και αναζητά παρηγοριά στην αγκαλιά ενός παριζιάνου μπον βιβέρ. Καθώς βρίσκεται καθ’οδόν για ένα δείπνο-φάρσα, όπου θα παρευρεθούν σύζυγος και εραστής, η γυναίκα θα γνωρίσει έναν τρίτο άνδρα, έναν εσωστρεφή φοιτητή αρχαιολογίας. Το δείπνο θα εμπλουτιστεί κατά ένα άτομο και η ηρωίδα θα περάσει την πιο μεγάλη νύχτα της ζωής της. Ο Μαλ, έχοντας αποδείξει με το Ασανσέρ για δολοφόνους τη δεξιοτεχνία του σε επίπεδο ρυθμού, κερδίζει το στοίχημα καταρχήν εκεί. Η αρχική διπλή ζωή της Ζαν Μορό ντεκουπάρεται σαν ένα ανιαρό πινγκ-πονγκ, ένα άσκοπο δίπολο χωρίς δυνατότητα κορύφωσης. Χωρίς δακτυλικό αποτύπωμα οι φιλμικοί χρόνοι, καμία σημαίνουσα διαστολή δεν μπορούν να τους προσδώσουν τα υποκείμενα. Γι αυτό και η λυτρωτική χωροχρονική ενότητα του δεύτερου μισού –η είσοδος στο οποίο σηματοδοτείται από ένα κωμικό γκαγκ – μοιάζει με ξεκαθάρισμα, με απόδοση νοήματος. Ακριβώς στο ξετύλιγμα της ερωτικής ολονυχτίας και στην αντίθεσή της με ό,τι προηγήθηκε, επιχειρείται το blow up που προαναφέραμε, σαν ταξίδι από ένα «ρενουαρικό» ρομαντισμό στη λατρεία του σώματος – με κάθε περιττό πλάνο να περικλείει τους χυμούς των δικών μας ιστοριών.

Εισβάλαμε ήδη στη χώρα της εικόνας, στο δεύτερο θρίαμβο του Μαλ δηλαδή. Τώρα πια, καθετί έχει ως σημείο αναφοράς το πρόσωπο της Ζαν Μορό και τα σκηνοθετικά παιχνίδια με αυτό. Το πρώτο της γέλιο, για παράδειγμα, δεν εντυπώνει απλώς τις ρυθμικές αλλαγές του Μαλ επί της οθόνης, αλλά επικοινωνεί με το βλέμμα του θεατή ως – δεν υπερβάλλω καθόλου – γνήσιος αγωγός ευτυχίας. Ή το αινιγματικό, βουβό κοίταγμα στον καθρέφτη, που απαντάται δις στην ταινία – την πρώτη φορά ως επικύρωση απάθειας και ειρωνείας, την δεύτερη… ως τι; Το σοφό voice over (της ίδιας της Ζαν Μορό από το μέλλον, μου αρέσει να πιστεύω) το χαρακτηρίζει ως την πρώτη σκιά αμφιβολίας. Ακόμα κι αν δεν είναι έτσι, όμως, πρόκειται για το πιο ισχυρό σημάδι της πίστης του σκηνοθέτη στο Άγνωστο.»

ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟΥΣ «ΕΡΑΣΤΕΣ»

Εξάλλου, 10 λόγοι για να μη χάσετε τους Εραστές είναι:

  1. Γιατί είναι από τις κορυφαίες ταινίες της νουβέλ βαγκ και από τα μεγάλα must του ραφινάτου Λουί Μαλ.
  2. Για τους εξαιρετικούς ρόλους όλων των πρωταγωνιστών και ιδίως της Ζαν Μορό, που παίζει με μια χαρακτηριστική ηδυπάθεια.
  3. Για τον ειδικά σηματοδοτημένο ρόλο του φοιτητή που διαλύει τα πάντα.
  4. Για μια σκηνοθετική αντίληψη που συνθέτει κενά, ελλείψεις και σιωπές.
  5. Γιατί 10 χρόνια πριν το γαλλικό Μάη, ο δημιουργός προβλέπει για μερικές εξαιρετικές ποιητικές συνθέσεις, όπως τον συνεχή λόγο στις σκηνές μεταξύ της Μορό και του φοιτητή.
  6. Για την καταπληκτική ασπρόμαυρη φωτογραφία του Ανρί Ντεκέ, που αποδίδει το κλίμα της ταινίας αλλά και της εποχής.
  7. Για την αντικομφορμιστική άποψη που διατρέχει το φιλμ.
  8. Γιατί είναι μια ταινία που επιτίθεται με βίαιο και ανορθόδοξο τρόπο, σχεδόν αντάρτικο, ενάντια σε κάθε αξία του καθημερινού, όπως σύζυγο, οικογένεια, παιδιά.
  9. Γιατί ο Μαλ κηρύσσει την επανάσταση με το δικό του τρόπο και χρησιμοποιεί ως βασικό όπλο τον ελεύθερο έρωτα, σημειώνοντας εύστοχα πως και αυτός είναι μια επαναστατική πράξη.
  10. Γιατί είναι τελικά μια από τις πιο αισιόδοξες ταινίες του Μαλ, ο οποίος πιστεύει και ελπίζει.

Υ.Γ. Τη Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου στις 22:00 η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ προβάλλουν ως κλείσιμο του αφιερώματος Μας κοιτούν από ψηλά το κοινωνικό δράμα του Τζον Άβιλντσεν Σώστε τον τίγρη (1973).

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Θεσσαλονίκη: Παρουσίαση του βιβλίου και του ημερολογίου του Κυριακάτικου σχολείου Μεταναστών 2018.

Με τις ταινίες «Ο μεγάλος περίπατος της Άλκης Ζέη», «Οι γάτες της Κωνσταντινούπολης» και «Lucky» συνεχίζει τις προβολές του το σινε «Φαργκάνη Art»