Στις 8 Αυγούστου 2016 έφυγε από κοντά μας ο Νίκος Αδάμ κολυμπώντας στη θάλασσα της Συκιάς Χαλκιδικής που πάντα αγαπούσε. Έφυγε όπως πάντα ήθελε να φύγει, ξαφνικά, χωρίς να βιώσει τη σταδιακή φθορά της ασθένειας, χωρίς να υποστεί την έκπτωση λειτουργικότητας που συνεπάγεται το γήρας και χωρίς να επιβαρύνει κανέναν και καμιά με τη φροντίδα του.
Όσο και αν μας πονάει, έφυγε με έναν τρόπο που άξιζε στην αξιοπρεπή ζωή του. Ο Νίκος Αδάμ αγαπήθηκε πολύ από συγγενείς, φίλους/ες, συναδέλφους/ισσες, και κυρίως από το κίνημα (έτσι το έλεγε). Θες η φυσική του ευγένεια και γλυκύτητα (όλους/ες τους/τις χαιρετούσε με υποκοριστικά και χάδια), θες η αντίληψή του ότι όλοι οι χώροι έχουνε να πούνε κάτι αν θέλεις να ακούσεις (σε όλες τις εκδηλώσεις πήγαινε αν τον ενδιέφερε το θέμα, γυρνώντας πολλές φορές απογοητευμένος – λέγοντας χαρακτηριστικά «έχουμε κι εμείς μια ψυχοπαθολογία ρε παιδάκι μου»), θες η σεμνότητά του και η απέχθεια απέναντι στην αυτοπροβολή (δεν σήκωνε τους καμπόσους, ειδικά όταν έκαναν εκφραστικά λάθη, «ήρθε ο άλλος ο οιηματίας» έλεγε), θες η προσφορά του για πρακτικές δουλειές («πολύ καλό παιδί αυτό, μαζεύαμε τις καρέκλες, πήγαμε με τη ντουντούκα, στήσαμε τα τραπέζια»), θες το ανακλαστικό του να συνδράμει υλικά σε κάθε εγχείρημα («παιδί μου, να πάμε λεφτά στο κοινωνικό ιατρείο, στο alterthess, στη ΒΙΟΜΕ μαζεύουν, να πάμε φαγητά στο Ορφανοτροφείο, μάθε τι χρειάζονται»), θες η έμφυτη έχθρα στον καταναλωτισμό («εμένα τα έξοδά μου είναι τα τσιγάρα μου και τα έντυπα του χώρου, δεν χρειάζομαι άλλα λεφτά για μένα»).
Για όλα αυτά και γιατί δεν άντεχε με τίποτα τους παπάδες και τις τελετές τους, επιλέξαμε να τον αποχαιρετίσουμε με πολιτική κηδεία στις 10 Αυγούστου 2016. Επειδή, μέσα στο κατακαλόκαιρο, έλειπαν πολλοί αγαπημένοι του άνθρωποι, θα τον ξαναθυμηθούμε με μια ποδηλατοπορεία στην αγαπημένη του παραλία Θεσσαλονίκης. Το ποδήλατο το αγάπησε όταν ένας φίλος και συνάδελφός του στον ΟΤΕ οργάνωσε ομαδική αγορά ανατολικοευρωπαϊκών ποδηλάτων στα τέλη του ’70. Κουρσούμι ήταν, αλλά ο Νίκος το φρόντισε και το κράτησε για χρόνια (ήταν βλέπεις και η υπεράσπιση του μοντέλου). Μετά έντυσε την αγάπη του για το ποδήλατο με τον Ίβαν Ίλιτς και την οικολογία. Από τότε στην πόλη μετακινούνταν μόνο με ποδήλατο.
Σάββατο 17/9/2016 (καιρού επιτρέποντος)
18:00 (επιτρέπεται κινηματικό μισάωρο καθυστέρησης, όχι παραπάνω)
Σημείο εκκίνησης Λευκός Πύργος
Πορεία μέχρι το Μέγαρο Μουσικής και πίσω
(για όσους/ες δεν έχουν ποδήλατο, θα παραμείνει κόσμος στο Λευκό Πύργο μέχρι να ολοκληρωθεί η ποδηλατοπορεία)