in

Το παιχνίδι με τις φλόγες

Είναι κάτι περισσότερο από εμφανές ότι το παλιό πολιτικό σύστημα παρακολουθεί παραζαλισμένο, από τις μπάτσες που τρώει σε καθημερινή βάση, τις εξελίξεις και με δεδομένη την αδυναμία του να καταλάβει το πώς θα πρέπει να σταθεί σε αυτή τη νέα κατάσταση προσφεύγει σε πρακτικές του παρελθόντος, καταφεύγει στο “i want some bread” του γνωστού ανέκδοτου με τον έλληνα μετανάστη στη Νέα Υόρκη. Και κάπως έτσι έχει αρχίσει ένα πίτσι – πίτσι μεταξύ ΠΑΜΕ και ΔΑΚΕ, ενώ δίνουν και παίρνουν τα ούζα στα καφενεία μεταξύ των «γαλάζιων» και των «κόκκινων» στρατηγών των κάμπων. Παράνοια έτσι; Νομίζουν πως έχουν απέναντι τους τον… Σημίτη!

Η δουλειά στη… βάση, αν και έχει σουρεαλιστικά χαρακτηριστικά, φαίνεται πως θα αποτελέσει μονόδρομο για το παλιό πολιτικό σύστημα καθώς στο πεδίο της κεντρικής σκηνής δεν υπάρχει αξιόπιστο πρόσωπο που να μπορεί να πει δύο κουβέντες μαζί που να προβληματίσουν τους υποστηρικτές της νέας κυβέρνησης. Ο Σαμαράς παριστάνει την… Λεπέν και μιλάει για τα κύματα μεταναστών που έρχονται στην Ελλάδα γιατί έμαθαν ότι ένα φιλομεταναστευτικό κόμμα βρίσκεται στην κυβέρνηση και δεν πείθει ούτε τον Λαζαρίδη. Ο Κουτσούμπας έγινε, σε ένα βράδυ, αντιμνημονιακός, σε λίγο και αντινεοφιλελεύθερος, και φαντάζομαι ότι έχει ανεβάσει την πίεση ακόμα και του Μαϊλη. Και ο Βενιζέλος… απλά δεν υπάρχει, νομίζω πως σύντομα δεν θα του δίνει σημασία ούτε ο Κωνσταντινόπουλος, ή όπως τον λένε αυτόν τον τύπο.

Παρόλα αυτά, το παιχνίδι με τις φλόγες δεν αφορά το παλιό πολιτικό σύστημα, που ήδη έχει καεί. Αφορά την Αριστερά που θέλει να κυβερνήσει και το θέμα είναι πολύ βαθύτερο από το αν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αυτοκίνητα ή είναι στο πανέλα με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, που για τα γούστα μου είναι και το σωστό, γιατί στα μέσα μαζικής μεταφοράς βρίσκονται οι κανονικοί άνθρωποι. Το θέμα είναι η Αριστερά που θέλει να κυβερνήσει να μην ξεχάσει ούτε για μία στιγμή πως ότι γίνεται, γίνεται για να μειωθεί η απελπισία που υπάρχει, για να προστατεύουμε το κοινό καλό και το περιβάλλον, για να έχει η ζωή που ζούμε γεύση από αξιοπρέπεια και δημοκρατία και όχι από σκατά και τοξικά απόβλητα.

Ο alterthess ιανός

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Από την Ευρώπη των λαών στην Ευρώπη των διχασμών. Του Ν. (Κόλια) Μαραντζίδη

Στείλτε email και κερδίστε εισιτήρια για την παράσταση «Μαζί με τ’ άπλυτα»