Ο κριτικός κινηματογράφου Στράτος Κερσανίδης γράφει κάθε εβδομάδα για τις νέες ταινίες που κάνουν πρεμιέρα στις κινηματογραφίκές αίθουσες.
ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ
Σκηνοθεσία: Ελισάβετ Χρονοπούλου
Ηθοποιοί: Σοφία Γεωργοβασίλη, Γιάννης Κοκιασμένος, Διώνη Κουρτάκη
Ένας άνδρας συλλαμβάνεται σε ένα ξενοδοχείο. Το σώμα μια κοπέλας μεταφέρεται με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο. Ο άνδρας ανακαλεί το παρελθόν. ‘Ετσι μαθαίνουμε τι έχει συμβεί, ποιος είναι και ποια είναι η κοπέλα.
Το θαυμάσιο σκηνοθετικό τρικ, δηλαδή η μετατροπή της κάμερας στο υποκειμενικό βλέμμα του αφηγητή, δίνει στην ταινία μια ιδιαίτερη αισθητική προσέγγιση του θέματος. Έτσι παρακολουθούμε τα πάντα με τα μάτια του: τη σχέση του με την κοπέλα, τη γνωριμία τους, την καθημερινότητά τους, την τελική σκηνή.
Μια σκληρή ταινία με ένα σκληρό θέμα. Η Χρονοπούλου αναμετριέται πρώτα απ’ όλα με την επιλογή της πρωτότυπης σκηνοθετικής της ματιάς και μετά με το ίδιο της το θέμα. Και τα πηγαίνει περίφημα κερδίζοντας το δύσκολο στοίχημα. Της αξίζουν συγχαρητήρια επειδή δεν επέλεξε το συμβατικό δρόμο αλλά το ρίσκο της δημιουργίας. Κι αυτά είναι η βάση της ιστορίας η οποία στο φινάλε κρύβει τη μεγάλη ανατροπή. Επειδή τότε καταλαβαίνουμε, πως όλη την ώρα έχουμε μια εντελώς λανθασμένη εντύπωση για τα όσα συμβαίνουν ενώ τα πάντα είναι εντελώς διαφορετικά. Και πολύ πιο δραματικά από ό,τι νομίζαμε.
Η «Μικρή Άρκτος» αποτελεί την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της Ελισάβετ Χρονοπούλου, μετά το «Ένα Τραγούδι δεν Φτάνει» (2003) και το «Ο Αννίβας Προ των Πυλών» (2011). Το σενάριο της ταινίας έχει βασιστεί στη συλλογή διηγημάτων της σκηνοθέτιδας, «Φοράει Κοστούμι» (Εκδόσεις Πόλις, 2013).
ΤΑΞΙ ΣΤΗΝ ΤΕΧΕΡΑΝΗ
TAXI
Σκηνοθεσία: Τζαφέρ Παναχί
Πρωταγωνιστούν:Τζαφέρ Παναχί, Χάνα Σαϊντί
Ο σκηνοθέτης στο ρόλο του οδηγού. Η κάμερα τοποθετημένη στην καμπίνα και το ταξί ξεκινά την περιπλάνηση του στους δρόμους της Τεχεράνης. Επιβάτες μπαίνουν και βγαίνουν, συζητούν, διαφωνούν, βιάζονται, απαιτούν.
Με αυτήν την ταινία, ο διωκόμενος από το καθεστώς του Ιράν σκηνοθέτης, δίνει με ελαφρότητα και χιούμορ ένα πολύχρωμο πορτρέτο της πατρίδας του. Η ταινία δεν είναι απλά μια γνωριμία με καθημερινούς ανθρώπους αλλά και για τον τρόπο που ζουν οι άνθρωποι, με το τι κάνουν για να κερδίσουν χρήματα, ή για το πώς βλέπουν την κατάσταση στη χώρα τους. Τέλος είναι μια πολιτική ματιά για την κατάσταση που επικρατεί στο Ιράν, για τη θανατική ποινή, για τη θέση των γυναικών, για τη δημοκρατία. Αιχμηρός και ενοχλητικός όπως πάντα ο Παναχί σκηνοθετεί με έμπνευση και κέφι, κριτικάρει και με τον τρόπο του αγωνίζεται έχοντας απέναντί του την ακαμψία και το δογματισμό ενός θεοκρατικού καθεστώτος.
Ο Τζαφάρ Παναχί, σημειώνει: “Είμαι κινηματογραφιστής. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο πέρα από ταινίες. Το σινεμά είναι η έκφραση μου και το νόημα της ζωής μου. Τίποτα δεν μπορεί να με εμποδίσει από το να κάνω ταινίες. Γιατί όταν απομονώνομαι τότε συνδέομαι με τον εσωτερικό μου κόσμο. Και σε αυτόν τον προσωπικό χώρο, παρ’ όλους τους περιορισμούς, η αναγκαιότητα να δημιουργήσω γίνεται ακόμα πιο επιτακτική. Το σινεμά ως τέχνη αναδεικνύεται ως η κύρια ενασχόληση μου. Γι’ αυτό πρέπει να συνεχίσω να κάνω ταινίες υπό οποιεσδήποτε συνθήκες για να αποτίσω φόρο τιμής και να αισθάνομαι ζωντανός”.
ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
EL ARDOR
Σκηνοθεσία: Πάμπλο Φέντρικ
Ηθοποιοί: Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Άλις Μπράγκα, Χόρχε Σεσάν
Ο Κάι φτάνει σε ένα ράντζο, στη ζούγκλα του ποταμού Παρανά στην Αργεντινή. Εκεί ζει ο Ζοάο με την κόρη του, Βάνια. Κάποιοι άγνωστοι επιτίθενται στο ράντζο, σκοτώνουν τον Ζοάο και αρπάζουν τη Βάνια. Ο Κάι ξεφεύγει και προσπαθεί να σώσει την κοπέλα. Αλλά ποιοι είναι οι άνδρες οι οποίοι επιτέθηκαν στο ράντζο. Είναι μια ιστορία αγάπης και εκδίκησης αλλά με αναφορές στον αγώνα των ανθρώπων να προστατεύσουν τη φύση και έναν τρόπο ζωής που κινδυνεύει από το κέρδος.
Πολύ ενδιαφέρουσα ταινία από την Αργεντινή, ο οποία “ρουφά” το θεατή. Ο σκηνοθέτης ακολουθεί πιστά τους κώδικες του γουέστερν με κατάληξη ένα εντελώς καουμπόικο φινάλε με τη βίαιη επικράτηση του “Καλού”. Καλοσχεδιασμένο σενάριο, ώστε να εμπεριέχει και το κοινωνικό-οικολογικό μήνυμα, αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να εντάσσεται στη δράση, χωρίς κανενός είδους κραυγαλέο διδακτισμό.
ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ
SUNSET SONG
Σκηνοθεσία: Τέρενς Ντέιβις
Πρωταγωνιστούν: Άγκνες Ντέιν, Πίτερ Μούλαν, Κέβιν Γκάθρι, Ίαν Πίρι
Η Κρις, μεγαλώνει σε μια παραδοσιακή κοινότητα, στη Σκωτία, στις αρχές του 20ου αιώνα. Μια παθιασμένη κοπέλα η οποία έρχεται αντιμέτωπη με τα μεγάλα γεγονότα της Ιστορίας.
Όπως σημειώνει και ο σκηνοθέτης:
«Η Κρις Γκάθρι έχει μια βαθύτερη διορατικότητα, μια έμφυτη σοφία. Η Κρις τραγουδάει το Τραγούδι της Γης για την ανθρωπότητα, μια ραψωδία για όλους εμάς, καθώς χαρτογραφεί τον αιώνιο κύκλο της γέννησης, του γάμου και του θανάτου. Καθώς το τραγούδι εξερευνά τα διαχρονικά μυστήρια της γης, της εστίας και της οικογένειας, με αυτό το τελευταίο να αποτελεί το μεγαλύτερο από όλα τα μυστήρια. Γιατί η οικογένεια περιλαμβάνει τις μεγαλύτερες χαρές και τους πιο ενδομύχους φόβους μας. Το βιβλίο είναι διαποτισμένο με μια λυρική μελαγχολία, έναν ήσυχο θρήνο για το μυστήριο της ζωής. Γιατί η ζωή είναι ένα μυστήριο κλεισμένο σε ένα αίνιγμα. Πώς μπορούμε να αντέξουμε το χρόνο ή να δαμάσουμε τη φύση; Δεν μπορούμε παρά να υπομένουμε. Στο τέλος της εργασίας μια παρέλαση μνήμης και μια τελετή λαμβάνει χώρα σε μια προσπάθεια να θεραπεύσει όλα τα βάσανα. Στο τέλος ο χρόνος και η γη διαρκούν αέναα πέρα από τον πόλεμο, πέρα από τον ανθρώπινο πόνο, πέρα από την ίδια τη ζωή. Είναι μια ιστορία που αξίζει να ειπωθεί».
ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΙΣΒΟΛΗ
WHERE TO INVADE NEXT
Σκηνοθεσία: Μάικλ Μουρ
Ένα ανατρεπτικό ντοκιμαντέρ από το σκηνοθέτη που γνωρίζει πολύ καλά πως να κάνει έξυπνες, διασκεδαστικές και προκλητικές πολιτικές ταινίες. Ταξιδεύει σε διάφορες χώρες και εξερευνά τον τρόπο εμπλοκής των ΗΠΑ σε “ξένα χωράφια”.
Η ταινία, η οποία προβλήθηκε στα φεστιβάλ του Τορόντο και του Βερολίνου, είναι μια πολιτική κωμωδία (!) σκηνοθετημένη με το μοναδικό τρόπο που μόνον ο Μάικλ Μουρ ξέρει.
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ
L’ HERMINE
Σκηνοθεσία: Κριστιάν Βενσάν
Ηθοποιοί: Φαμπρίς Λουκινί, Σίντσε Μπαμπέτ Κνούδσεν, Εύα Λαλιέ, Κορίν Μασιερό, Μις Μινγκ, Μαρσιάλ Μπεκλάν
Ο σκληρός δικαστής Ξαβιέ Ρασίν συναντά σε μια δίκη για φόνο, τη Μπιρζίτ, η οποία είναι ένορκος. Πριν έξι χρόνια την είχε συναντήσει και την είχε ερωτευτεί μυστικά. Και μάλλον είναι η μοναδική γυναίκα που έχει ερωτευτεί στη ζωή του.
Ο Φαμπρίς Λουκινί κέρδισε το βραβείο νανδρική ερμηνείας στο Φεστιβάλ της Βενετίας.
ΦΕΛΙΞ ΚΑΙ ΜΕΪΡΑ
FELIX AND MEIRA
Σκηνοθεσία: Μαξίμ Ζιρού
Πρωταγωνιστούν: Χαντάς Γιαρόν, Μαρτίν Ντιμπρέιλ, Λούζερ Τβέρσκι
Δυο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι ερωτεύονται. Ο Φελίξ ζει χωρίς ευθύνες, δεσμούς και υποχρεώσεις. Η Μέιρα είναι παντρεμένη, μητέρα και επί πλέον χασιδική εβραία. Ο χασιδισμός είναι ένας κλάδος του ορθόδοξου ιουδαϊσμού που δίνουν βάση στην αρετή, την ευλάβεια και την ευσέβεια. Και ενώ ο Φελίξ ξοδεύει την κληρονομιά του, η Μέιρα νιώθει εγκλωβισμένη μέσα στο γάμο της και το οικογενειακό της περιβάλλον.
Μια ταινία-ματιά στην αγάπη, την ελευθερία και τη θρησκευτική ταυτότητα.
Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΛΙΣΗΣ: ΑΦΟΣΙΩΣΗ
THE DIVERGENT SERIES: ALLEGIANT
Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Σβέντκε
Πρωταγωνιστούν: Σεϊλίν Γούντλεϊ, Τέο Τζέιμς, Οκτάβια Σπένσερ, Μάιλς Τέλερ, Ναόμι Ουότς, Ζόε Κράβιτς, Ρέι Στίβενσον, Άνσελ Έλγκορτ, Τζεφ Ντάνιελς, Μάγκι Κιου
Η Τρις και οι φίλοι της στο Σικάγο που βρίσκεται στα πρόθυρα του εμφυλίου. Βασισμένη στο τρίτο βιβλίο της λογοτεχνικής σειράς με τον ομώνυμο τίτλο.
Η ΓΥΝΗ ΝΑ ΦΟΒΗΤΑΙ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ
Σκηνοθεσία: Γιώργος Τζαβέλλας
Ηθοποιοί: Μάρω Κοντού, Γιώργος Κωνσταντίνου
Ένας δημόσιος υπάλληλος αποφασίζει να παντρευτεί την κοπέλα, με την οποία συζεί και την καταπιέζει για μια δεκαετία. Εκείνη αποφασίζει να διεκδικήσει αυτά που της έχει στερήσει όλα αυτά τα χρόνια.
Αστεία, τρυφερή και μελαγχολική, η πασίγνωστη και πολυαγαπημένη ταινία του 1965, προβάλλεται σε σύγχρονη επιχρωματισμένη κόπια.
Η ταινία απέσπασε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σικάγου.
ZOOLANDER 2
Σκηνοθεσία: Μπεν Στίλερ
Πρωταγωνιστούν: Μπεν Στίλερ, Ολίβια Μουν, Κρίστεν Γουίγκ, Γουίλ Φερέλ, Πηνελόπη Κρουζ, Όουεν Γουίλσον, Κριστίν Τέιλορ, Τζάστιν Μπίμπερ, Μπίλι Ζέιν
Αμερικάνικη κωμωδία για την οποία δεν έχω να προσθέσω τίποτε περισσότερο.