Οι νέες ταινίες, γράφει ο Στράτος Κερσανίδης

 

Φτωχή κινηματογραφική εβδομάδα αφού μόνον τρεις ταινίες κάνουν πρεμιέρα από σήμερα στην πρωτεύουσα. Εάν, μάλιστα, πάρουμε υπόψη μας πως μία από αυτές, «Η μάνα», προβάλλεται σε περιοριοσμένη διανομή, φαντάζει ακόμη φτωχότερη.

 

Η Μάνα

Mat

Σκηνοθεσία: Βζέφολοντ Πουντόβκιν

Πρωταγωνιστούν: Βέρα Μπαρανόφσκαγια, Νικολάι Μπατάλοφ, Αλεξάντρ Κιστιάκοφ, Άννα Ζέμτσοβα

 

Το μνημειώδες μυθιστόρημα που έγραψε ο Μαξίμ Γκόρκι το 1906, είκοσι χρόνια μετά, δηλαδή το 1926, ο μεγάλος σοβιετικός σκηνοθέτης Βζέφολοντ Πουντόβκιν, ανέλαβε να το μεταφέρει στον κινηματογράφο. Το 1958, σ’ ένα συνέδριο της Διεθνούς Ενώσεως Κριτικών Κινηματογράφου στις Βρυξέλλες, η ταινία του Πουντόβκιν, συμπεριλήφθηκε ανάμεσα στις 12 σημαντικότερες ταινίες από δημιουργίας κινηματογράφου.

Το βιβλίο του Γκόρκι πρωτοδημοσιεύτηκε το 1906 –το πρώτο μέρος του- αλλά αποσύρθηκε ΄’αμεσα από την αστυνομία με την κατηγορία πως «…καλλιεργούσε την εχθρότητα των εργατών κατά των εύπορων τάξεων του πληθυσμού και ωθούσε σε εξέγερση…». Το δεύτερο μέρος του βιβλίου δημοσιεύτηκε με μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις της τσαρικής λογοκρισίας. Ολόκληρο το μυθιστόρημα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στη Ρωσία το 1917.

Η μάνα του τίτλου είναι η Πελαγία Νίλοβνα, μια γυναίκα που ζει στη Ρωσία στις αρχές του 20ου αιώνα, σε μια εποχή που οι επαναστάτες συγκρούονται με το τσαρικό καθεστώς. Ο Πάβελ, ο γιος της, ο οποίος αγωνίζεται εναντίον του Τσάρου συλλαμβάνεται και η Πελαγία με σκοπό την απόδρασή του από τις φυλακές, οργανώνεται στις τάξεις των επαναστατών. Έτσι η άχαρη μέχρι τότε ζωή της αλλάζει, αποκτά συνείδηση και αντιλαμβάνεται πως ο μοναδικός τρόπος για να ζήσει καλύτερα αυτήν αλλά και όλοι οι άνθρωποι είναι ο αγώνας. Και η Πελαγία Νιλόβνα έχοντας νιώσει τούτη τη φλόγα από μητέρα του Πάβελ γίνεται μητέρα όλων των καταπιεσμένων. Όλων όσοι αγωνίζονται για να αλλάξουν τη ζωή τους.

Ο Βζέφολοντ Πουντόβκιν, συνοδοιπόρος του Σεργκέι Αϊζενστάιν στην ανανέωση του κινηνματογράφου στη χώρα του, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο όπως φάνηκε, σκηνοθετεί με μία πρωτοφανή λιτότητα και με απόλυτο ρεαλισμό. Δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στους χαρακτήρες του, και στο πως αυτοί –ιδίως η Νίλοβνα- σταδιακά συνειδητοποιούνται, χρησιμοποιεί κοντινά πλάνα, κινηματογραφεί τις μικρές κινήσεις, π.χ. στα δάχτυλα ή στα χείλη και στη συνέχεια με τη χρήση του μοντάζ προχωρά στη δημιουρτγία έντασης και συναισθηματικής έξαρσης. Άλλωστε αυτή ήταν η κοινή γραμμή των σκηνοθετών εκείνης της εποχής στη Ρωσία, όπως ο Κουλέσοφ, ο Αιζενστάιν κ.α. Μάλιστα ο Πουντόβκιν υποστήριζε πως το μοντάζ είναι ο κεντρικός πυρήνας της ταινίας. Πως όλα όσα προηγούνται, όπως σενάριο, γυρίσματα κλπ., πρέπει να είναι έτσι προγραμματισμένα ώστε να εξυπηρετούν το τελικό μοντάζ. Τη στιγμή, δηλαδή, που ο σκηνοθέτης θα πάρει στα χέρια του τα διάφορα κομμάτια της ταινίας, θα τα συνθέσει και έτσι θα καταλήξει σε κάτι καινούργιο, σε αυτό που ο ίδιος από την αρχή ήθελε να δώσει, δηλαδή στην τελική μορφή της ταινίας.

Ακόμη θα πρέπει να μιλήσουμε για την πλαστικότητα των εικόνων του Πουντόβκιν, για την εικαστικότητα των πλάνων του που παραπέμπουν σε πίνακες ζωγραφικής, αλλά και για τις μοναδικές ερμηνείες των ηθοποιών. Άλλωστε ο ίδιος έδινε μεγάλη σημασία στους ηθοποιούς, υποστηρίζοντας πως ο ηθοποιός πρέπει να γνωρίζει την τεχνική του κινηματογράφου όσο κι ο σκηνοθέτης, έτσι ώστε να μπορεί να χτίσει οργανικά το ρόλο του.

 

Επιχείρηση «Αργώ»
Argo

Σκηνοθεσία: Μπεν Άφλεκ
Πρωταγωνιστούν: Μπεν Άφλεκ, Άλαν Άρκιν, Μπράιαν Κράνστον, Τζον Γκούντμαν, Τέιλορ Σίλινγκ, Κάιλ Σάντλερ, Βίκτορ Γκάρμπερ, Μάικλ Κάσιντι, Τέιτ Ντόνοβαν

 

Όλα ξεκινούν από μία πραγματική ιστορία η οποία μας πηγαίνει 34 χρόνια πίσω.

Είναι λίγο μετά την επικράτηση της ισλαμικής επανάστασης στο Ιράν, τη φυγή του Σάχη Ρεζά Παχλεβί στις ΗΠΑ και τη θριαμβευτική επιστροφή του Αγιατολάχ Χομεϊνί στη χώρα. Το κλίμα είναι έντονα αντιαμερικανικό, ο κόσμος διαδηλώνει και μία διαδήλωση καταλήγει έξω από την αμερικανική πρεσβεία στην Τεχεράνη με αίτημα την έκδοση του Σάχη στο Ιράν για να δικαστεί εκεί. Η διαδήλωση καταλήγει σε εισβολή στο κτίριο και κατάληψή του με αποτέλεσμα 52 αμερικανοί να βρεθούν όμηροι. Όμως έξι άτομα από το προσωπικό της πρεσβείας κατάφεραν να διαφύγουν και να κρυφτούν στην πρεσβεία του Καναδά. Επειδή, όμως, η ζωή τους κινδυνεύει μόλις οι ιρανοί τους ανακαλύψουν, ο πράκτορας Τόνι Μέντεζ της Σι Άι Έι καταστρώνει ένα σχέδιο διαφυγής τους. Ένα σχέδιο παράτολμο αλλά κατά πως φαίνεται το μοναδικό το οποίο έχει πιθανότητες επιτυχίας.

Ο Μπεν Άφλεκ σκηνοθετεί την ταινία «Επιχείρηση “Αργώ”» και παίρνει αρκετά υψηλή βαθμολογία. Ένα σφιχτό και πολύ καλά δουλεμένο σενάριο αποτελεί τη βάση αυτής της εξαιρετικής περιπέτειας η οποία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Ο Άφλεκ σκηνοθετεί με νεύρο, η ένταση είναι διαρκής και κορυφώνεται προς το τέλος, όταν οι έξι μαζί με τον πράκτορα φθάνουν στο αεροδρόμιο της Τεχεράνης. Ο θεατής δεν πρόκειται να βαρεθεί ούτε στιγμή και γι’ αυτό έχει φροντίσει η παραγωγή, η οποία είναι αψεγάδιαστη.

Αυτά είναι τα καλά. Έλα όμως που, όπως φαίνεται, η ταινία είχε όλες τις διευκολύνσεις –οικονομικές και άλλες- για να δημιουργήσει ένα κλίμα. Αυτό δηλαδή που εδώ και καιρό καλλιεργείται με αναφορές σε χτύπημα κατά του Ιράν με αφορμή το πυρηνικό του πρόγραμμα. Και επειδή είναι γνωστή η προπαγανδιστική δύναμη του κινηματογράφου δεν μπορούμε παρά να κοιτάξουμε πίσω από τις εικόνες και να ανακαλύψουμε τις πολιτικές σκοπιμότητες που κρύβονται.

Προφανώς και δεν είμαι υποστηρικτής του φονταμενταλισμού των μουλάδων. Προφανώς και η ταινία λέει κάποιες αλήθειες αναφορικά με τα γεγονότα. Μόνο που δεν τις λέει ολόκληρες, αφήνοντας έξω από κάθε κριτική την αμερικανική πολιτική και τη στήριξή του στο τυραννικό καθεστώς του Σάχη. Και, το χειρότερο, γυρνά στο παρελθόν για να αναζωπυρώσει τα αντιϊρανικά αντανακλαστικά των αμερικανών πολιτών.

Αυτά τα ολίγα περί κινηματογράφου και προπαγάνδας. Πάντως εάν επιλέξετε να δείτε την ταινία και την απογυμνώσετε από οποιεσδήποτε πολιτικές προσεγγίσεις, σας εγγυώμαι, πως θα περάσετε περίφημα!

 

Ο Δολοφόνος με το Πριόνι (3D)
The Texas Chainsaw 3D

Σκηνοθεσία: Τζον Λούσενχοπ
Πρωταγωνιστούν: Αλεξάντρα Νταντάριο, Τάνια Ρέιμοντ, Τομ Μπάρι, Σκοτ Ίστγουντ, Μπιλ Μόσλεϊ, Σον Σίπος, Ρίτσαρντ Ρίλε

 

Το 1974 ο Τομπ Χούπερ τελείωνε την ταινία του «Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι», με τη νεαρή Σάλι να το σκάει από το σπίτι της οικογένειας Σόγιερ στο Νιουτ του Τέξας. Σήμερα η νεαρή Χέδερ, πηγαίνει με το αγόρι της στο Τέξας για να δει το σπίτι που κληρονόμησε από τη γιαγιά της. Μέσα όμως στην πολυτελή έπαυλη κρύβεται μια έκπληξη!

Καθώς, η Χέδερ περιπλανιέται μέσα στο σπίτι και χαζεύει παλιές οικογενειακές φωτογραφίες , παρατηρεί μια συγκεκριμένη φωτογραφία όπου όλες οι γυναίκες φοράνε στο λαιμό τους ένα κόσμημα με το γράμμα S. Η Χέδερ κατεβάζει λίγο την μπλούζα της και αποκαλύπτεται ένα σημάδι που έχει στο στήθος της το οποίο μοιάζει με αυτό το γράμμα!

Η φωτογραφία  είναι από την πρώτη ταινία

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Καταγγελία 18 δικηγόρων για παρεμπόδιση επικοινωνίας με τους συλληφθέντες της Βίλα Αμαλίας

Κινητοποίηση στήριξης στους διωκόμενους των Διοδίων την Κυριακή