in

Οι αυτόχθονες δεν γιορτάζουν, διεκδικούν. Του Δημήτρη Γκιβίση

Οι αυτόχθονες δεν γιορτάζουν, διεκδικούν. Του Δημήτρη Γκιβίση

Μέσα στα συνήθη ταρατατζούμ γιορτάστηκε χθες η «Indian day» (ή «Dia do Indio» στα βραζιλιάνικα), η ετήσια γιορτή που γίνεται δήθεν επειδή η λευκή Βραζιλία θυμάται την σημασία των αυτόχθονων πληθυσμών της χώρας

Η γιορτή ξεκίνησε να γιορτάζεται στις 19 Απριλίου στο Σάο Παόλο μετά από νομοθετικό διάταγμα του 1943. Ωστόσο, πίσω από την φανταχτερή εικόνα με τα σημαιάκια και τους χιλιάδες μαθητές που ομοιόμορφα ντυμένοι με τα ρούχα των ιθαγενών συμμετείχαν στις εκδηλώσεις, η πραγματικότητα είναι διαφορετική: οι αυτόχθονες Γκουαρανί της πόλης δεν είχαν τίποτα να γιορτάσουν. Όπως οι ίδιοι λένε «είναι μια ημέρα που χρησιμοποιείται από τις κυβερνήσεις και τις οικονομικές ελίτ για να δικαιολογήσουν την εκμετάλλευση και της αδικία, για να εξαπατήσουν τον κόσμο. Εμείς θα γιορτάσουμε μόνο τότε που θα ανακτήσουμε τα εδάφη μας». 

Στις αρχές Απριλίου οι αυτόχθονες της περιοχής ξεκίνησαν την εκστρατεία «Resistencia Guarani», που υπογράφεται μέχρι σήμερα από περίπου 30.000 ανθρώπους. Με την εκστρατεία αυτή απαιτούν από τον υπουργό Δικαιοσύνης Jose Eduardo Cardozo την οριοθέτηση της γης που τους ανήκει και την εκπλήρωση των συνταγματικών υποχρεώσεων του κράτους απέναντί τους. Το αίτημα για την επιστροφή της κλεμμένης γης των προγόνων τους στηρίζεται στο προεδρικό διάταγμα που ρυθμίζει την οριοθέτηση των περιοχών των αυτοχθόνων όλης της χώρας, στο οποίο υπάρχει και σαφής αναφορά στον τρόπο αποζημίωσής τους αν το κράτος απαλλοτριώσει την γη. 

Να σημειωθεί ότι έπειτα από άτυπη συμφωνία που έχει κάνει το βραζιλιάνικο κράτος μαζί τους, τούς έχει δοθεί το δικαίωμα να ζουν σε μια έκταση 53 στρεμμάτων, την οποία και καλλιεργούν, χωρίς όμως να τους αναγνωρίζονται τίτλοι ιδιοκτησίας, και χωρίς οι αρχές να υποχρεώνονται να τους προσφέρουν τα στοιχειώδη (αποχέτευση, νερό, ηλεκτρικό, κλπ). Η συμφωνία δε του 1980 είναι προφανές ότι δεν μπορεί πια να εξασφαλίσει την διαμονή τους στον χώρο, αφού ο πληθυσμός τους έχει δεκαπλασιαστεί και οι ανάγκες έχουν μεγαλώσει. 

Την Τετάρτη, εκατοντάδες αυτόχθονες μαζί με τα παιδιά τους κατέλαβαν το «Patio do Colegio», ένα ιστορικό κτίριο στο κέντρο του Σάο Πάολο που χτίστηκε από τους Πορτογάλους Ιησουίτες το 1554 με στόχο να κατηχήσει τους ιθαγενείς της περιοχής, και το οποίο χρησιμοποιείται σήμερα ως μουσείο των  αυτόχθονων και των μαύρων σκλάβων. Όπως οι ίδιοι λένε, «είναι μια συμβολική πράξη για να δοθεί δημοσιότητα στα αιτήματά μας. Ο αγώνας για την γη μας είναι ένας αγώνας για να μην ξεχάσουμε τον πολιτισμό μας, ένας αγώνας αντίστασης για την αξιοπρέπειά μας». 

Παρόλο που το κτίριο έχει περικυκλωθεί από την αστυνομία, εκατοντάδες αλληλέγγυοι παραμένουν όλες αυτές τις ημέρες και τις νύχτες στην κατάληψη που έχει συνδεθεί ενεργά με το κίνημα για δωρεάν δημόσιες μεταφορές καθώς και με το αντιμουντιάλ κίνημα. Το κίνημα αυτό έχει συσπειρώσει πλήθος οργανώσεων στην πόλη όπου θα γίνει ο εναρκτήριος αγώνας στις 16 Ιουνίου. Οι συμμετέχοντες καταγγέλλουν το τεράστιο κόστος των αγώνων, την άγρια καταστολή, τις αναγκαστικές εξώσεις, το κυνήγι των αστέγων, των μικροπωλητών, των ζητιάνων και πολλών άλλων. Παράλληλα, αυτόχθονες, ακτιβιστές, ακτήμονες, άνεργοι και φοιτητικοί σύλλογοι ετοιμάζονται για την μεγάλη διαδήλωση της Πέμπτης, με σύνθημα «ενάντια σε ένα σύστημα που δεν μας χωράει δεν γιορτάζουμε, διεκδικούμε».  

Η στήλη του Δημήτρη Γκιβίση «Μια ματιά στον κόσμο» κάθε Κυριακή στο Rednotebook.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες: Αυτή είναι η ουσία της μοναξιάς μας

«Εργασία Βάκχες»