Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον και με έντονη ενόχληση στο στομάχι τα ρεπορτάζ για τις τελευταίες εξελίξεις με την κίνηση των «58» και για το «Προοδευτικό Φόρουμ» που πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο. Μου έκανε εντύπωση ότι στους δημοσιογράφους έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση η… σπαραχτική έγκληση της εκπροσώπου της «Δράσης» για την ενότητα του χώρου καθώς, όπως είπε η εκπρόσωπος των νεοφιλελεύθερων ταλιμπάν, αυτά που ενώνουν τις δυνάμεις του υπερβαίνουν αυτά που τις χωρίζουν. Του χώρου; Ποιου χώρου;
Κάποιοι επιμένουν να μιλούν για την Κεντροαριστερά, αλλά προφανώς πρόκειται για ανέκδοτο, καθώς μπροστά στους «58» και σε αυτούς που συμμετείχαν στο «Προοδευτικό Φόρουμ» ο Τόνι Μπλερ μοιάζει με αμετανόητο αριστεριστή. Θα μου πεις, και νομίζω πως έχεις δίκαιο, ότι σε αυτή την περίπτωση ο χώρος ορίζεται από τα πρόσωπα και όχι από τις ιδέες και από τις ευθύνες. Αυτό φαίνεται, κυρίως, σε αυτά που συζητούν οι «58» και σε αυτά που συζητήθηκαν στο «Προοδευτικό Φόρουμ», δηλαδή στο πως θα μπορέσουν να παραμείνουν στην επιφάνεια, και να μην πνιγούν μέσα στα σκατά, τα πρόσωπα που συγκροτούν αυτόν τον, ας πούμε, χώρο. Φαίνεται και από τ’ ότι δεν καταλαβαίνουν τι είναι αυτό που ενώνει τον κόσμο που, με ή χωρίς αυταπάτες, έχει γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Θα μου πεις, και τι μας νοιάζει; Θα σου πως στη φάση που βρισκόμαστε σήμερα πρέπει να μας νοιάζουν τα πάντα και να παρακολουθούμε με προσοχή το τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά, σε κάθε συνιστώσα που στηρίζει την ελεεινή κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς. Στη συγκεκριμένη συνιστώσα, για παράδειγμα, σε όλες τις συζητήσεις, σε όλα τα ρεπορτάζ και τα άρθρα, δεν έχει ακουστεί, δεν έχει γραφτεί ούτε πρόκειται να ακουστεί και να γραφτεί, ποτέ η λέξη φτώχεια. Αν το δούμε τυπικά – σε ότι αφορά τους όρους μίας πολιτικής συζήτησης – αυτό είναι παράλογο καθώς το πρόβλημα σήμερα είναι η φτώχεια και όχι το αν ο Ανδρέας Παπαδόπουλος γίνει γαμπρός του Μητσοτάκη.
Οι «58» και το «Προοδευτικό Φόρουμ» του Σαββατοκύριακου δίνουν ένα σπουδαίο μάθημα στην απ’ εδώ πλευρά: Να έχει το νου της στη φτώχεια και αυτά που κάνει και αυτά που λέει και αυτά που σχεδιάζει να κάνει να αφορούν, να ενδιαφέρουν και να είναι απόλυτα κατανοητά από τους φτωχούς ανθρώπους. Αν αυτό είναι αριστερός λαϊκισμός, τόσο το καλύτερο! Η απάντηση στο πώς αλλάζουν τα πράγματα – προφανώς και στο πώς οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής δεν θα έχουν την υποστήριξη των φτωχών ανθρώπων – είναι αυτό που έρχεται να έχει την απελπισία για περίστροφο και για σφαίρες τις ανάγκες.
Ο alterthess ιανός