![#ΝonUnaDiMeno [Ούτε Μία Λιγότερη]: Η απροσδόκητη δύναμη ενός διεθνούς φεμινιστικού κινήματος](https://alterthess.gr/wp-content/uploads/migrated/field/image/nonunadimeno_2.jpg)
Η 25η Νοέμβρη – η παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της ανδρικής βίας κατά των γυναικών – συνήθως δεν είναι παρά μια ημέρα – θεσμός κενή περιεχομένου, την οποία εκμεταλλεύονται οι πολιτικοί με σκοπό να καθαγιάσουν την θυματοποίηση και την αδυναμία των γυναικών. Φέτος στην Ιταλία, σε μια χώρα η οποία βλέπει τα νούμερα των περιστατικών που αφορούν γυναικοκτονίες να αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο, η ημέρα αυτή σημασιοδοτήθηκε εκ νέου από μια τεράστια αυτοοργανωμένη διαδήλωση.
Των #ΝonUnaDiMeno
Μετάφραση: Βαρβάρα Κυριλλίδου
Η διαδήλωση καλέστηκε με το σύνθημα #NonUnaDiMeno [Ούτε Μία Λιγότερη], παραπέμποντας ευθέως στις διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Αργεντινή υπό το αντίστοιχο #NiUnaMenos αλλά και ως ένδειξη αλληλεγγύης σε όλες της γυναίκες του κόσμου που μάχονται καθημερινά κατά των διακρίσεων και της βίας και υπέρ της αυτοδιάθεσής τους, από την Πολωνία ως την Τουρκία, από την Ισλανδία ως τη Χιλή…
Το κάλεσμα στη διαδήλωση αυτή αλλά και στη συνέλευση που ακολούθησε προέκυψε μέσα από τη γόνιμη συνάντηση ανάμεσα σε διαφορετικές γυναικείες και φεμινιστικές πραγματικότητες, συλλογικότητες, δίκτυα καθώς και πολλά μεμονωμένα άτομα από όλη την Ιταλία. Την προώθηση ανέλαβαν το δίκτυο Io Decido [Εγώ αποφασίζω], το D.i.Re και το UDI.
Το μητροπολιτικό δίκτυο Io Decido της Ρώμης τα τελευταία τρία χρόνια δραστηριοποιείται κατά των μέτρων λιτότητας που προωθούν περικοπές σε νοσοκομεία και στην υγειονομική περίθαλψη, υπέρ της πρόσβασης στην άμβλωση και στα αντισυλληπτικά και υπέρ των σεξουαλικών δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων αναπαραγωγής για όλες και όλους. Το D.i.Re, το Γυναικείο Δίκτυο Κατά της Βίας, είναι ένα ιταλικό δίκτυο που απαρτίζεται από 77 μη-θεσμικά κέντρα για την καταπολέμηση της βίας τα οποία διοικούνται από γυναικείες οργανώσεις.
Η UDI, η Ένωση Γυναικών Ιταλίας, γεννήθηκε μέσα από την γυναικεία εμπειρία της αντιφασιστικής Αντίστασης και περιλαμβάνει πολλές τοπικές και περιφερειακές ομάδες. Υπήρξε βασικός παράγοντας στον αγώνα για τα θεμελιώδη δικαιώματα των γυναικών.
Σε μια χώρα, που η αφήγηση την θέλει να αποτελεί το νέο σημείο καμπής στην άνοδο του ακροδεξιού λαϊκισμού στην Ευρώπη, η διαδήλωση αυτή υπήρξε μια πραγματική ανατροπή. Κανείς και καμιά δεν περίμενε να συγκεντρωθεί τόσος πολύς κόσμος στη Ρώμη, αποκλειστικά μέσω της αυτό-οργάνωσης. Ούτε καν εκείνες που δρομολόγησαν αυτές τις κινητοποιήσεις. Ήταν μια διαδήλωση που δρομολογήθηκε από γυναίκες και ήταν ανοιχτή σε κάθε υποκείμενο που αγωνίζεται κατά της βίας και των διακρίσεων κάθε είδους, βλέπε ειδικά τράνς φεμινίστριες και lgbtqi. Ήταν μια μέρα ενάντια σε κάθε μορφή βίας που βιώνουμε στη ζωή μας, μορφών βίας που η γυναικοκτονία δεν αποτελεί παρά μονάχα την τελευταία ακραία αναπαράστασή τους. Όπως διαβάζουμε στο κάλεσμα της διαδήλωσης:
-βία είναι τα μέτρα λιτότητας που φέρνουν περικοπές στην πρόνοια, στην υγειονομική περίθαλψη, στην εκπαίδευση, στις κοινωνικές πολιτικές.
-βία είναι όταν οι μεταρρυθμίσεις που αφορούν την αγορά εργασίας οδηγούν όλο και περισσότερο στην αβεβαιότητα, όπως στην περίπτωση του νομοσχεδίου που είναι γνωστό ως “Jobs Act”.
-βία είναι όταν επιτρέπεται ακόμη στους γιατρούς στην Ιταλία να αρνούνται την έκτρωση με επιχείρημα την ηθική διαφωνία.
Η βία έχει πολλές μορφές και πρέπει να είμαστε σε θέση να τις αναγνωρίσουμε όλες ώστε να αγωνιστούμε εναντίον της, όπως επισήμαναν τα χιλιάδες πανό και πλακάτ κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης.
Και παρόλο που τα ιταλικά μ.μ.ε. είχαν κάνει θέαμα τον θάνατο γυναικών σε καθημερινή βάση (μια γυναίκα δολοφονείται κάθε τρεις μέρες) σχεδόν κανένα τους δεν μετέδωσε κάποια είδηση για την διαδήλωση περίπου 200.000 γυναικών ενάντια σε αυτήν ακριβώς τη βία.
Η απίστευτη δυναμική της διαδήλωσης ήταν ολοφάνερη και την επόμενη μέρα στην εθνική συνέλευση, όπου περισσότερες από χίλιες γυναίκες συγκεντρώθηκαν για να γράψουν ένα φεμινιστικό πλάνο κατά της βίας. Τα εργαστήρια που πραγματοποιήθηκαν αφορούσαν τις εξής θεματικές: νόμος και δικαιοσύνη, εργασία και πρόνοια, η εκπαίδευση ως εργαλείο κατά της βίας, φεμινισμός μεταναστ(ρι)ών, ο σεξισμός στα κοινωνικά κινήματα, σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώματα, αφήγηση και μ.μ.ε., άξονες κατά της βίας. Για ώρες, περισσότερα από χίλια άτομα που ανήκαν σε διαφορετικές γενιές συζήτησαν πάνω στο πώς να δοθεί συνέχεια σε αυτή την συλλογική διαδικασία. Στη συνολική συζήτηση η βία αναγνωρίστηκε ως δομικό ζήτημα, το οποίο καταδικάζεται μόνο στα λόγια δίχως να αντιμετωπίζεται με πολιτικές, χρηματοδότηση, γεγονότα και πραγματικές αλλαγές. Οι πολιτικές λιτότητας, οι εργασιακές μεταρρυθμίσεις και η διάλυση του εκπαιδευτικού συστήματος, η υγειονομική περίθαλψη και τα κέντρα κατά της βίας υπονομεύουν την αυτονομία και την αυτοδιάθεση των γυναικών, αυξάνοντας τις κοινωνικές, πολιτισμικές και σεξουαλικές διακρίσεις.
Ακολουθώντας τις γυναίκες της Αργεντινής, η ιταλική συνέλευση έχει καλέσει σε απεργία την 8η Μάρτη του 2017. Η οργάνωση αυτής της απεργίας και το πώς θα οριοθετήσουμε την διατύπωση του φεμινιστικού πλάνου κατά της βίας θα συζητηθεί στην επόμενη εθνική συνέλευση στις 4 και 5 Φεβρουαρίου.
Η 26η και 27η του Νοέμβρη στη Ρώμη μπορούν να αποτελέσουν το σημείο αφετηρίας για ένα νέο φεμινιστικό κίνημα. Εμείς είμαστε οι δυνάμεις της αλλαγής και πρέπει να συνεχίσουμε να την οικοδομούμε μαζί. Από την Αργεντινή ως την Ιταλία… και σε όλα τα μέρη της γης οι γυναίκες αγωνίζονται και οργανώνονται για την αυτοδιάθεσή τους.
29.11.2016