Τον Δεκέμβρη του 2011, μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης Παπαδήμου, τα χρεωκοπημένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μας έλεγαν πως πλέον δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας για την πολιτική και οικονομική ελίτ, καθώς η συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη Νέα Δημοκρατία έλυσε, με το «σωστό» τρόπο, το θέμα της διακυβέρνησης της χώρας για τουλάχιστον δέκα χρόνια. Τα αποτελέσματα των διπλών εκλογών του 2012 διέψευσαν αυτή τη βεβαιότητα και έδειξαν πως η πολιτική και η οικονομική ελίτ έχει πολλούς λόγους για να ανησυχεί, καθώς το ΠΑΣΟΚ βάρεσε διάλυση και αποδείχτηκε ότι η Νέα Δημοκρατία δεν έχει τα καύσιμα, όχι για δέκα, αλλά ούτε για δύο χρόνια. Αυτά τα δύο χρόνια πέρασαν και τώρα η πολιτική και η οικονομική ελίτ, καθώς βλέπει να πλησιάζει η εκλογική συντριβή της Νέας Δημοκρατίας στις 25 Μαΐου, αναζητά νέο όχημα ενόψει των επόμενων εθνικών εκλογών που θα πραγματοποιηθούν πάρα πολύ σύντομα. Ήδη έχουν βρει όνομα, «Νέα Ελλάδα», αλλά και πρόγραμμα… τη σταθερότητα.
Στην άλλη πλευρά, στους από τα κάτω, οι διεργασίες εδώ και δύο χρόνια είναι ιδιαίτερα έντονες, πρωτόγνωρες και απελευθερωτικές και όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν, μόνο, με τ’ ότι υπάρχει η προοπτική η Ελλάδα να αποκτήσει μία καλή – αριστερή διακυβέρνηση που θα προκαλέσει έναν πολιτικό σεισμό σε όλο το Νότο της Ευρώπης και όχι μόνον. Έχει να κάνει και με τ’ ότι αυτή η κατάσταση, αυτό που ζούμε, δεν μπορεί να συνεχιστεί και αυτό δεν είναι εκτίμηση, είναι αυτό που λέει η συνείδηση των πολλών καλών ανθρώπων. Προφανώς στο κοινωνικό πεδίο δεν υπάρχει μόνο ένα… όχημα, υπάρχουν πολλά, άλλοι θέλουν να τραβάνε και άλλοι να σπρώχνουν, άλλοι να χτίζουν και άλλοι να γκρεμίζουν, κι ό,τι βγει και πιστεύω ότι θα βγουν πολλά πράγματα. Σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο – πες εκλογικό, καλώς ή κακώς, πες ό,τι θες – η μηχανή που τραβάει το τρένο των από κάτω είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να έχει πρόγραμμα που θα μας βάλει σε περιπέτειες.
Ο alterthess ιανός