Ένας νέος άνθρωπος παραλίγο να χάσει την ζωή του προχθές στη Θεσσαλονίκη σε σύγκρουση οπαδών. Το τρομαχτικό στην υπόθεση είναι ότι το γεγονός καταγράφηκε στο αστυνομικό δελτίο σαν ένα περιστατικό που δεν ξάφνιασε κανέναν.
Ο νεαρός δεν μαχαιρώθηκε γιατί κάποιος προσπάθησε να του βουτήξει το πορτοφόλι, ούτε γιατί θύμωσε κάποιος ερωτικός αντίζηλος. Αυτός που τον μαχαίρωσε δεν τον γνώριζε, καμιά προσωπική αντιδικία δεν του πήρε τα μυαλά. Ο θύτης είχε βάλει το μαχαίρι στην τσέπη, είχε προετοιμαστεί ψυχολογικά να μαχαιρώσει τον πρώτο τυχόντα που θα φορούσε κασκόλ της αντίπαλης ομάδας χωρίς να θέλει να επιτύχει κάποιο σκοπό.
Τίποτα δεν σταματά τους οπαδούς των αθλητικών συλλόγων -εξάλλου συνεπλάκησαν και πάλι την επόμενη- στην χωρίς κανένα νόημα πορεία τους σε πράξεις χωρίς νόημα. Ο μηδενισμός έχει γίνει το πολιτικό ιδεώδες τους. Καταγγέλλουν του διεφθαρμένους πολιτικούς αλλά ανέχονται χωρίς καμιά κριτική διάθεση τα στημένα παιχνίδια ή τις σκοτεινές επιχειρηματικές δραστηριότητες των προέδρων.
Ένας ξεπουλημένος πολιτικός γίνεται αιτία να καταδικάζεται συνολικά το κόμμα του, ένας ξεπουλημένος ποδοσφαιριστής, ένας απατεώνας που στήνει ένας ματς, που παίζει στο στοίχημα ακόμη και το ποιά ομάδα θα κάνει σέντρα για να αρχίσει το παιχνίδι είναι φυσιολογική συνθήκη. Είναι ένα τίποτα μέσα στο τίποτα που δεν λερώνεται, δεν κουβαλά κανένα βάρος στις πλάτες. Όλα δικαιολογούνται διότι είναι άμεσα εξηγήσιμα και ανατροφοδοτούν την υπεροψία που καμώνεται ότι τα ξέρει όλα, τα έχει δει όλα, είναι ένα πασπαρτού που ξεκλειδώνει τις αμηχανίες κι όποια πόρτα και να ανοίξει οδηγεί στο κενό. Οι οπαδοί καμώνονται ότι είναι αντιρρησίες, εξεγερμένοι και αντικομφομίστες. Άγονται και φέρονται από επιδέξιους χειριστές του μηδενισμού που τους καθοδηγούν ακόμη και στην κάλπη. Τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών που έφεραν τους οπαδούς ομάδας της Θεσσαλονίκης να ψηφίζουν συγκεκριμένο αρχηγικό κόμμα είναι χαρακτηριστικό. Δεν τους έθελξαν τα προτάγματα του κόμματος, τους έπεισαν ότι έτσι διαμαρτύρονταν για όσα, όλοι οι «άλλοι», δεν έχουν κάνει. Οι «άλλοι» για τους οπαδούς είναι απολύτως ίδιοι, δεν υπάρχει ιδεολογία άλλη από τα συμφέροντα του προέδρου της ομάδας τους. Αυτά τα συμφέροντα είναι τα μόνα που ανέχονται για λόγους που δεν μπορούν να εξηγήσουν, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα, αυτοί έχουν απάντηση πριν τεθεί το ερώτημα γύρω από τις αντιφάσεις που βρίσκουν μπροστά τους.
Μία νίκη σε όποιο γήπεδο, ένα πρωτάθλημα ακόμη, δεν χορταίνουν αυτή την τυφλή πορεία. Ούτε καν την εκτονώνουν. Μια χοάνη πλήξης και βαρεμάρας εκτονώνονται πάνω σε κασκόλ διαφορετικού χρώματος. Ο λαιμός που φορά το κασκόλ δεν έχει καμιά σημασία. Μισούν τον αντίπαλο όχι γι αυτό που είναι αλλά γιατί τον θεωρούν αιτία να υφίστανται αυτά που παθαίνουν. Η εξήγηση αυτή τους είναι αρκετή, αφού η τυφλή τους βία είναι από μόνη της μια κριτική στη βία των αντιπάλων, η οποία επιπλέον δεν χρήζει καμιάς δικαιολογίας διότι δεν θέλουν να επιτύχουν τίποτα, δεν έχουν καμιά ιδιοτέλεια.
Και φυσικά φοβούνται. Γι αυτό δρουν πάντα σε ομάδες. Προσπαθούν να αντλήσουν συγκίνηση από τον φόβο που προκαλούν αλλά επειδή είναι συναισθηματικά ανάπηροι ούτε αυτό δεν μπορούν να διαχειριστούν κι έτσι μένουν με τον αρχέγονο φόβο του κενού στο αίμα τους. Οι ατομικότητες διαλύονται κυριολεκτικά όταν η αστυνομία συλλαμβάνει αυτούς που από τύχη ονοματίζονται ως πρωταίτιοι. Ο κορμός των οπαδών όμως συνεχίζει την αφασική πορεία του με την ελπίδα ότι θα βρει τον αντίπαλο στη θέση της επόμενης σύγκρουσης.
Είναι να τα λυπάσαι αυτά τα παιδιά. Δεν έχουν που να πάνε. Κι επειδή τα σχολείο, η οικογένεια, οι όποιοι θεσμοί έχουν ήδη αποτύχει να τους καθοδηγήσουν, νομίζω ότι η μοναδική οδός για να επικοινωνήσει κανείς μαζί τους είναι κάτι απολύτως πρωτόγονο: να τους εξάψει την Περιέργεια. Την χωρίς προϋποθέσεις δηλαδή επικοινωνία με τη ζωή, την αναζήτηση της έκπληξης και της γοητείας, της χαράς που περιμένει κι όχι αυτής που αγοράζεται συσκευασμένη. «Από περιέργεια υπάρχω» όπως λέει και το τραγούδι που ερμηνεύει ο Νίκος Παπάζογλου, έστω «κι από καραγκιοζλίκι» όπως συμπληρώνει αυτοκριτικά. Κι ετούτα θέλει φυσικά πολύ κόπο. Ενώ, η αδιαφορία, είναι σαγηνευτικά εύκολη. Γι αυτό κι εμείς προσπερνάμε ήδη τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης άλλη μια φορά αναζητώντας ο καθείς τους αντιπάλους του μέχρι την επόμενη σύγκρουση.
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00-12:00. Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο [email protected].