Ακούγεται υπέροχα και ήταν ότι το καλύτερο ακούστηκε στην τριήμερη συζήτηση στη Βουλή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης σε αυτή την ελεεινή κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς. Το είπε ο γιός του Μητσοτάκη, ο αδερφός της Ντόρας, και πέρασε στα ψιλά, ίσως ακριβώς γιατί το είπε αυτός.
Ακούγεται όμως υπέροχα, ακόμα και έτσι όπως το είπε ο γιος του Μητσοτάκη: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μία Ελλάδα όπου όλοι να είναι ίσοι, χωρίς φιλοδοξίες». Μακάρι ο ΣΥΡΙΖΑ να θέλει μία τέτοια Ελλάδα, μακάρι στην ευρωπαϊκή Αριστερά να υπάρχει μία δύναμη που να τα θέλει όλα για όλους, που να πιστεύει πως ό,τι υπάρχει κάτω από τον ουρανό ανήκει σε όλους. Μακάρι και θα δούμε πολύ σύντομα τι πραγματικά ισχύει.
Η άλλη πλευρά, παιδί της οποίας είναι ο γιος του Μητσοτάκη, πράγματι θεωρεί ως ακραία προβληματικό αυτό που στην απ’ εδώ πλευρά, παιδιά της οποίας είμαστε όλοι εμείς, ακούγεται υπέροχα. Προφανώς ούτε εμείς λέμε, ούτε αυτοί καταλαβαίνουν, πως έχουμε στα σύντομα προγραμματισμένη κάποια ελευθεριακή επανάσταση. Το πρόβλημα τους έχει να κάνει με περισσότερο απλά πράγματα: Να μπορούν όλοι να έχουν ένα πιάτο φαϊ στο τραπέζι τους, κανένας να μην ντρέπεται για το μεροκάματο του, κανένα καθίκι να μην ποδοπατάει κανέναν καλό άνθρωπο, να μπορούν όλοι να θερμαίνουν τα σπίτια τους, να έχουν όλοι πρόσβαση στα δημόσια συστήματα υγείας και παιδείας, αυτά είναι τα πράγματα του τους ενοχλούν.
Τα καθίκια όταν μιλούν για… φιλοδοξίες, εννοούν το να αρπάζεις για να έχεις και το να κλέβεις για να φας, το να γουστάρεις να ποδοπατάς τους άλλους, το να πατάς επί πτωμάτων για να ανέβεις θέση, το να είσαι ένα αρχίδι και μισό, το να μην ενδιαφέρεσαι για τον πόνο του άλλου, το να μην ραγίζει κάτι μέσα σου όταν ακούς ότι ένα κοριτσάκι πνίγηκε από ένα γαμημένο μαγκάλι.
Ακούγεται υπέροχα αυτό που είπε ο γιός του Μητσοτάκη και το θέμα, το θέμα μας, δεν είναι να είμαστε μόνο αυστηροί και αυστηρές με την κυβέρνηση που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, που θα είμαστε, το θέμα είναι να υπάρχει συνεχής πάλη για την ισότητα και συνεχή κλωτσίδια στους… φιλόδοξους.
Ο alterthess ιανός