in ,

Κύκλος γαλλικών νουάρ από την κινηματογραφική λέσχη εργαζομένων της ΕΡΤ3 και το ΚΕΜΕΣ

Κύκλος γαλλικών νουάρ από την κινηματογραφική λέσχη εργαζομένων της ΕΡΤ3 και το ΚΕΜΕΣ

Από αυτή την Δευτέρα ξεκινάει ο κορυφαίος κύκλος των γαλλικών νουάρ από την Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3, το Κέντρο Μελετών & Ερευνών για το Σινεμά και τον θερινό ΑΠΟΛΛΩΝΑ. Τη Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου στις 21:00 σόλο εκτελέσεις φυσαρμόνικας από τον Αλέξανδρο Τριανταφύλλου και στις 21:20 ακολουθεί ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΚΥΚΛΟΣ (Le Cercle Rouge, 1970,  έγχρωμη, 140′) του Ζαν Πιέρ Μελβίλ. 

Από την Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου μέχρι και την Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου ΕΚΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ κάθε μέρα στις 21:30 το μεγαλειώδες κλασικό «καταραμένο» νουάρ του Μαρσέλ Καρνέ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ (Le jour se leve, 1939, ασπρόμαυρη, 93′)  με τον Ζαν Γκαμπέν, Το φιλμ απαγορεύτηκε από την γαλλική κυβέρνηση αλλά και την κυβέρνηση των δωσιλόγων του Βισύ. Επειδή το εισιτήριο είναι 7 ευρώ (μια και η ταινία είναι προβολή της αίθουσας), μόνο τα μέλη της Λέσχης θα εισέρχονται με εκπτωτικό εισιτήριο των 3,5 ευρώ με την επίδειξη της ταυτότητας. ΠΡΟΣΟΧΗ! Η άλλη εβδομάδα είναι όλη νουάρ με δύο αξέχαστα διαχρονικά φιλμ. Ενσωματώνουμε την κριτική του κ. Γιάγκου Αντίοχου από το ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ:

«Ο κόσμος του θεάματος δίνει και πάλι το «παρών» στο έργο του Μαρσέλ, με την εργατική τάξη να έρχεται σε σύγκρουση με τον απατηλό καλλιτεχνικό κόσμο και την τραγωδία να γεννιέται μέσα στα σπλάχνα του έρωτα. Όλα αυτά συνδυασμένα με μια αξεπέραστη ποιητικότητα και σκηνοθετική κομψότητα.

Δεν είναι τυχαίο το ότι η πέμπτη ταινία του στιλίστα Μαρσέλ Καρνέ («Τα Παιδιά του Παραδείσου») βρίσκεται ανάμεσα στις 100 καλύτερες όλων των εποχών στη λίστα των «Cahier du Cinema». Εδώ ο Γάλλος μεγάλος δημιουργός ξετυλίγει την ερωτική ιστορία του μέσω της πρωτοποριακής – για εκείνη την εποχή – αφηγηματικής τεχνικής των φλας μπακ.

Ξεκινώντας από το τέλος, το φιλμ κλείνει κιόλας από την πρώτη σεκάνς τον πρωταγωνιστή φονιά Φρανσουά στο διαμέρισμα μιας εργατικής πολυκατοικίας, περικυκλωμένο από την αστυνομία. Αλήθεια, πώς φτάσαμε μέχρις εκεί; Ο κόσμος του θεάματος δίνει και πάλι το «παρών» στο έργο του Μαρσέλ, με την εργατική τάξη να έρχεται σε σύγκρουση με τον απατηλό καλλιτεχνικό κόσμο και την τραγωδία να γεννιέται μέσα στα σπλάχνα του έρωτα. Όλα αυτά συνδυασμένα με μια αξεπέραστη ποιητικότητα και μια σκηνοθετική κομψότητα.»

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Η ταυτότητα της Αριστεράς ως πρόβλημα και ως ανέκδοτο. Του Χρήστου Λάσκου

Ανοιχτή επιστολή της εθελοντικής ομάδας «Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες» στον Γ. Μουζάλα για τον καταυλισμό προσφύγων στα Γιαννιτσά