in

Και ποιος σκουπίζει καλύτερα;

Πριν από μερικές μέρες βρέθηκε στην Αθήνα ο Πολ Λάβερτι, εδώ και χρόνια βασικός σεναριογράφος των ταινιών του Κεν Λόουτζ, που δήλωσε εντυπωσιασμένος από τις ομοιότητες που έχει ο αγώνας που δίνουν οι απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών με το σενάριο του για το «Ψωμί και Τριαντάφυλλα».

Πράγματι είναι εντυπωσιακές οι ομοιότητες, πραγματικών, ιστοριών που αφορούν τη ζωή, την ταλαιπωρία, τα βάσανα, τη δουλειά και την ανεργία, γυναικών στον κλάδο των υπηρεσιών καθαριότητας στην Αθήνα, το Λονδίνο, το Λος Άντζελες, τη Στουτγάρδη, το Ελσίνκι, το Ντουμπάι, το Μόντρεαλ, το Σύδνεϋ, στη Θεσσαλονίκη και βάλε κι εσύ όποια πόλης θες. Κορυφαία όλων είναι η ιστορία της αγίας Κωνσταντίνας Κούνεβα που σήμερα εκπροσωπεί τον Κόσμο της Εργασίας στους γυάλινους πύργους των Βρυξελών και του Στρασβούργου. Το, ας πούμε, εντυπωσιακό είναι το μένος της νεοφιλελεύθερης επίθεσης κατά αυτών των γυναικών, το πώς, για παράδειγμα, συνδέεται η επαναφορά των δημοσιονομικών της Ελλάδας στο δρόμο της… αρετής με τις απολύσεις των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών.

Πέρα όμως από τις εντυπώσεις υπάρχει και η ουσία. Για παράδειγμα, ένα συνεργείο του δήμου Αθηναίων μπόρεσε μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο να σηκώσει τόνους από σκουπίδια από τη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, ενώ μία εργολαβική εταιρία, ακόμα και η… καλύτερη, θα χρειαζόταν εβδομάδες για να πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα. Οι υπηρεσίες καθαριότητας σε ένα σχολείο, νοσοκομείο, αεροδρόμιο, σιδηροδρομικό σταθμό, πανεπιστήμιο, υπουργείο και βάλε κι εσύ ό,τι θες είναι προφανώς πάγια και διαρκή ανάγκη και προφανέστατα η δουλειά γίνεται απ’ όλες τις απόψεις καλύτερα, σε γενικές γραμμές και με λιγότερο κόστος, χωρίς το νταβατζηλίκι των εργολάβων. Αυτό πάει να πει πως οι, πάγιες και διαρκείς, ανάγκες για υπηρεσίες καθαριότητας σε δημόσιες υπηρεσίες, εγκαταστάσεις και υποδομές, πρέπει να καλύπτονται από προσωπικό με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου και πλήρη απασχόληση; Προφανώς και ναι.
Το θέμα σε αυτή την ιστορία δεν είναι το τι επιτρέπει και το τι απαγορεύει το μνημονιακό καθεστώς της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς, που προφανώς επιτρέπει, επιβάλλει, τις δουλειές με τους εργολάβους και απαγορεύει τις προσλήψεις, επιβάλλοντας τις απολύσεις. Το θέμα είναι το μέγεθος, το εύρος, της νεοφιλελεύθερης επίθεσης και το αν όλο αυτό το πράγμα μπορεί να απαντηθεί με «προφανώς και ναι». Οπότε ας αρχίσουμε με το πώς θα πάρουν τον μπούλο οι εργολάβοι και ας μην τελειώνουμε όλες τις συζητήσεις με προσλήψεις στο δημόσιο.

Ο alterthess ιανός

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Οι νέες ταινίες της εβδομάδας

Διαβάστε το νέο τεύχος του Φιλμ Νουάρ στο alterthess