in

Η ζωή στις ράγες των τρένων της Ειδομένης-Έτοιμος ο καταυλισμός πρώτης υποδοχής (βίντεο)

Η ζωή στις ράγες των τρένων της Ειδομένης-Έτοιμος ο καταυλισμός πρώτης υποδοχής (βίντεο)

“Περάσαμε από το Εσμίρ στην Τουρκία. Ήμασταν σχεδόν 60 άτομα σε μια βάρκα, εμείς την λέμε bamb και μοιάζει με φουσκωτό που δεν χωράει φυσικά 60 ανθρώπους. Ήταν μεγάλη ταλαιπωρία και δεν γνωρίζαμε αν θα τα καταφέρουμε γιατί το να ταξιδεύεις σε αυτή τη βάρκα είναι από μόνο του πολύ επικίνδυνο. Για τους νέους το ταξίδι φαίνεται πιο εύκολο, για τους μεγαλύτερους σε ηλικία μοιάζει σχεδόν ακατόρθωτο. Κάποιες βάρκες πήγαιναν Σάμο άλλες στην Λέσβο. Μάθαμε ότι πριν δύο μέρες στο Αιγαίο πνίγηκαν οχτώ άνδρες και δύο παιδιά. Τώρα μας φωνάζουν για να φύγουμε. Σε αφήνω.”

Καθόταν πάνω στις ράγες των τρένων όπως και άλλοι 5.000 πρόσφυγες μεταξύ των οποίων πολλά μικρά παιδιά, είναι 23 χρονών και τον λένε Σεχετ Ντιρά. Σχηματίζοντας μια ουρά πολλών μέτρων είχαν χωριστεί σε γκρουπ των 50 και περιμέναν την σειρά τους. Ήταν τα μόνα λόγια που προλάβαμε να πούμε πριν φωνάξουν τον αριθμό του γκρουπ 621 που έπρεπε να αναχωρήσει εκείνη την στιγμή. Ο συντονιστής της ομάδας κρατάει το χαρτί με το νούμερο της ομάδας στο χέρι και μόλις δοθεί το σήμα περπατούν βιαστικά πάνω στο στενό διάδρομο που σχηματίζουν οι γραμμές των τρένων.

Πληρώσαμε 1200 ευρώ για να περάσουμε τον θάνατο

Στις ράγες των τρένων ο ένας δίπλα στον άλλο ξαποσταίνουν κάτω από τον ήλιο ή την βροχή, στις ράγες των τρένων παίζουν και τρώνε τα μικρά, στις ράγες των τρένων περιμένουν να ακουστεί το νούμερό τους.

Πιο πέρα ένας άλλος Σύριος πρόσφυγας μαζεύει με το ένα χέρι σκουπίδια και με το άλλο κρατάει το μωρό που είχε ξεμείνει για λίγη ώρα πάνω στις ράγες

“Πληρώσαμε 1200 ευρώ για να περάσουμε τον θάνατο. Το μόνο που έχω να πω για όσους μας περιμέναν στην Μυτιλήνη είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ για ό,τι βοήθεια μας προσέφεραν”. Ο Φιρά είναι 40 χρονών μηχανικός και προσπαθεί να φτάσει στην Γερμανία. Σε λίγες μέρες θα ξεκινήσουν και τα άλλα μέλη της οικογένειάς του.

Στις συζητήσεις των προσφύγων μία λέξη ακούγεται και θα μείνει αποτυμωμένη όπως φαίνεται για αρκετό καιρό στο μυαλό τους. “Σύνορα, σύνορα, σύνορα” . H Eυρώπη -φρούριο δεν είναι στα σίγουρα η η γη της επαγγελίας που οραματίζονταν αλλά ο φόβος για το τι θα συναντήσουν στις επόμενες χώρες σταθμούς μέχρι τον προορισμό τους δεν είναι ικανός για κάμψει την δύναμη της φυγής. Φεύγοντας κοιτούν τους αλληλέγγυους και κάνουν με τα δάχτυλά τους το σήμα της νίκης, θα λεγε κανείς ότι η αλληλεγγύη έχει υπερβεί εδώ και καιρό τα όποια σύνορα και η συντροφικότητα δημιουργείται μόνο σε λίγα λεπτά με ένα κλείσιμο του ματιού.

Δεν υπάρχει δρόμος γυρισμού

“ Αυτό που μαθαίνουμε για χώρες όπως η Ουγγαρία είναι πως άλλοτε ανοίγουν τα σύνορα και άλλοτε τα κλείνουν, θα κάνουμε υπομονή έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει δρόμος γυρισμού” λέει ο Κάουα που τον προλαβαίνουμε λίγο πριν περάσει την συνοριογραμμή μαζί με τον αδερφό του και την μητέρα του. Ο αδερφός του είναι άτομο με ειδικές ανάγκες και δεν μπορεί να περπατήσει. “Τα κατάφερε όμως, τον έβαλα πάνω από το σακίδιο μου. Θα τα καταφέρουμε μέχρι το τέλος” λέει και φεύγει.

Η Σερά είναι από την Συρία, ζει και εργάζεται στο Ντουμπάι , έχει έρθει στην Ειδομένη ως αλληλέγγυα για να βοηθήσει τους συμπατριώτες της. Μαζεύει μαζί με άλλους σκουπίδια και μεταφράζει όταν δημιουργούνται εντάσεις στην ουρά. “Αποφάσισα να περάσω την άδειά μου εδώ και να βοηθήσω τις τοπικές αρχές που βοηθούν τους ανθρώπους μας. Νοιώθω ευγνωμοσύνη” . Αλληλέγγυοι απ`όλο τον κόσμο που έχουν μάθει για το τι συμβαίνει ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους κατοίκους του Πολυκάστρου και της Θεσσαλονίκης που εδώ και μήνες δίνουν το περίσσευμα το δυνάμεών τους για να προλάβουν να προσφέρους στους πρόσφυγες λίγη βοήθεια στο πέρασμα τους από την χώρα.

Ξαφνικά μπροστά μας περνάει μια μπουλντόζα που μεταφέρει έναν πρόσφυγα. Τον βρήκαν πεσμένο στα χωράφια χωρίς να μπορεί να κουνηθεί, ενημέρωσε ο οδηγός. Οι γιατροί του κόσμου διέγνωσαν πρόβλημα στο ισχίο αλλά τα ασθενοφόρα είναι μόνο δύο και ήδη μεταφέρουν παιδιά με αφυδάτωση στο νοσοκομείο του Κιλκίς. Οι εθελοντές γιατροί τις περισσότερες ώρες της ημέρας βρίσκονται σε πανικό, έγκυες γυναίκες, παιδιά πολλοί χτυπημένοι στα πόδια από το περπάτημα, φροντίζουν τις πληγές τους και ψάχνουν για φορεία για όσους πρέπει να μεταφερθούν στο νοσοκομείο.

Έτοιμος ο καταυλισμός πρώτης υποδοχής

Λίγα μέτρα πιο μακρυά ο καταυλισμός που στήνεται με πρωτοβουλία της Ύπατης Αρμοστεία του ΟΗΕ, των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, των Γιατρών του Κόσμου, της Praxis, του Α21-Δικτύου ενάντια στην εμπορία ανθρώπων και εθελοντών, είναι σχεδόν έτοιμος. Πρόκειται για έξι σκηνές χωριτικότητας 160 ατόμων όπου από αύριο θα μπορούν να φιλοξενούνται οι πρόσφυγες για να προστατεύονται από τον ήλιο και την βροχή κατά την διάρκεια της παραμονής τους στην Ειδομένη. Στις εγκαταστάσεις υπάρχει ήδη παροχή πόσιμου νερού , τουαλέτες, ντουζιέρες ενώ σήμερα εργαζόμενοι στην ΔΕΗ συνέδεαν την παροχή ρεύματος.

“Είναι μια εγκατάσταση πρώτης υποδοχής για να ξεκουράζονται λίγο οι πρόσφυγες” λέει ο Γ. Ρεπάνας από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ τονίζοντας πως πέρα από τις πρώτες βοήθειες θα παρέχεται ενημέρωση και θα γίνονται οι απαραίτητες διαδικασίες για την προστασία ασυνόδευτων ανηλίκων. Στον χώρο αυτό θα μοιράζονται επίσης τρόφιμα και νερό ενώ παράλληλα θα υπάρχει και wifi έτσι ώστε οι πρόσφυγες να μπορούν να επικοινωνήσουν με τους συγγενείς τους.

Μια σκηνή για τα παιδιά

Εδώ και μικρό διάστημα στην Ειδομένη λειτουργεί και ένας αυτοσχέδιος χώρος όπου εθελοντές της ΑΡΣΙΣ προσπαθούν να δώσουν στα προσφυγόπουλα λίγη από την χαμένη ανεμελιά τους.

“Σκοπός είναι τις μέρες που υπάρχει πολύς κόσμος και τα γκρουπ περιμένουν επί ώρες στον ήλιο να δημιουργείται ένα χώρος υπό σκιά έτσι ώστε τα παιδιά να περνούν λίγες ώρες ευχάριστα και να ξαναβρίσκουν την παιδική τους ηλικία. Προσπαθούμε να δημιουργούμε έναν καμβά για ζωγραφική, πλαστελίνες, κάνουμε παιχνίδια με κίνηση για να περνούν τον χρόνο τους λίγο πιο ευχάριστα” λέει η Ίριδα Πανδίρη από την ΑΡΣΙΣ. 

Σταυρούλα Πουλημένη

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Η δεύτερη ζωή του Αλέξη Τσίπρα. Του Γιάννη Αλμπάνη

Η Ευρώπη- φρούριο ενισχύει τους ελέγχους στα σύνορα της