Περισσότερες από 180 πόλεις και κοινότητες σε 35 χώρες έχουν αναλάβει και πάλι τον έλεγχο των υπηρεσιών του νερού τους τα τελευταία 15 χρόνια, αποκαλύπτει μια νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε από το Transnational Institute (ΤΝΙ), τη Διεθνή Ερευνητική Μονάδα για τις Δημόσιες Υπηρεσίες (PSIRU) και το Παρατηρητήριο. Η έκθεση αποκαλύπτει πως η επανάκτηση του νερού αποτελεί τη νέα παγκόσμια τάση και παρουσιάζει 13 ενδεικτικές περιπτώσεις πόλεων.
Η περίπτωση της Ινδιανάπολις στις ΗΠΑ
Παρά το γεγονός ότι η Veolia συνεχίζει να καυχιέται για τις επιδόσεις της στην Ινδιανάπολη, τα ενημερωτικά υλικά των δημοσίων σχέσεών της δεν λένε την πλήρη ιστορία. Κατά τη διάρκεια της θητείας της, στις υπηρεσίες του νερού της πόλης, αρχής γενομένης από το 2002, η έλλειψη των κατάλληλων διασφαλίσεων οδήγησε σε συναγερμό πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους που αναγκάστηκαν να βράζουν το νερό. Επιπλέον οδήγησε στο να χάσουν τις συντάξεις τους εργαζόμενοι που δεν ανήκαν σε συνδικάτο. Μάλιστα από το 2005, ένα ομοσπονδιακό σώμα ενόρκων ερευνούσε το ενδεχόμενο ακόμη και του να παραποιήθηκαν εκθέσεις για την ποιότητα του νερού της Veolia. Αρκετά χρόνια μετά την έναρξη της σύμβασης, η Veolia επαναδιαπραγματεύτηκε εκτός δημόσιας σφαίρας και χωρίς την εποπτεία της αρμόδιας ρυθμιστικής Επιτροπής της Ιντιάνα. H Veolia απείλησε να αποχωρήσει και στρίμωξε την πόλη σε νέα συμφωνία με την οποία κέρδισε πρόσθετες ετήσιες πληρωμές ύψους 1.9 εκατομμυρίων δολαρίων για να αναπληρώσει τα κέρδη που έχανε. Η Veolia επίσης συστηματικά υπερχρέωνε τους κατοίκους υπολογίζοντας το λογαριασμό στη βάση εκτιμήσεων από το ρυθμό της χρήσης του νερού το καλοκαίρι, εν αγνοία της αρμόδιας ρυθμιστικής επιτροπής.
Ο Peter Kovacs, ένας τοπικός δικηγόρος που προχώρησε μια συλλογική αγωγή για λογαριασμό των 250.000 κατοίκων της περιοχής, υπογράμμισε πως η άμεση υποστήριξη που έλαβε από εκατοντάδες επιπλέον ανθρώπους και η προσοχή των μέσων ενημέρωσης ανάγκασε την τοπική κυβέρνηση να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Τελικά, η πόλη αναγκάστηκε να πληρώσει το ποσό των 29 εκατομμυρίων δολαρίων για να καταγγείλει τη σύμβαση 20 ετών με τη Veolia νωρίτερα από μια δεκαετία από τη λήξη της (Lobina και Εταιρική Accountability International, 2014).
Δείτε Επίσης
Η περίπτωση της Γκρενόμπλ στη Γαλλία
Η περίπτωση του Παρισίου στη Γαλλία