Για άλλη μια φορά η δικαιοσύνη έδειξε το σκληρότερο της πρόσωπο αποδεικνύοντας ότι η αρχή της επιείκειας και μιας ισορροπημένης δικαστικής απόφασης ισχύει επιλεκτικά.
Γράφει η Άντα Ψαρρά για την Εφημερίδα των Συντακτών
Ο Μάριος Σεϊσίδης καταδικάστηκε (κατά συγχώνευση) σε 36 χρόνια κάθειρξη χωρίς κανένα ελαφρυντικό για τη ληστεία στην Εθνική Τράπεζα της οδού Σόλωνος πριν από 11 χρόνια.
Δεν καταδικάστηκε όμως μόνο για την ένοπλη ληστεία για την οποία άλλωστε το μόνο στοιχείο που υπήρχε εναντίον του ήταν ένα δείγμα DNA στο αυτοκίνητο κι ενώ κανένας μάρτυρας δεν τον αναγνώρισε ούτε κατ’ ελάχιστο.
Ο Μ. Σεϊσίδης καταδικάστηκε επίσης και για τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας την ίδια στιγμή που ο κατηγορούμενος για την ίδια ληστεία Γ. Δημητράκης που συνελήφθη τότε βαριά τραυματισμένος, αθωώθηκε για τις δύο απόπειρες και καταδικάστηκε μόνο για απλή συνέργεια στην τρίτη (είχε τραυματιστεί ένας αστυνομικός).
Σήμερα έντεκα χρόνια μετά με βάση το αποτύπωμα και χωρίς απολύτως καμία μαρτυρία το δικαστήριο έκρινε ότι ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος είχε προβεί σε τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας.
Σοκαρισμένος από τη συγκεκριμένη απόφαση ο συνήγορος του Μ. Σεισίδη δικηγόρος Κ. Παπαδάκης έκανε την εξής δήλωση:
Η σημερινή καταδικαστική απόφαση για τον Μάριο Σεισίδη είναι αυθαίρετη, απόλυτα αναντίστοιχη με το ανύπαρκτο αποδεικτικό υλικό και σε επίπεδο ποινών εξοντωτική, πέρα από κάθε όριο.
Διερωτάται κανείς ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα εάν καταδικαζόταν και για τα άλλα εννέα κακουργήματα που είχαν αποδοθεί στους «ληστές με τα μαύρα», σενάριο που ακόμα και με τη σημερινή απόφαση κατέρρευσε πλήρως.
Το μήνυμα εκδικητικότητας και ταύτισης των κατασταλτικών μηχανισμών, αστυνομικών και δικαστικών είναι σαφές και διαλύει κάθε αντίθετη αυταπάτη.