Σε δημόσιο απολογισμό για τα δύο χρόνια της οικονομικής καμπάνιας για το χρέος του Ξενώνα προχωρούν με κοινή ανακοίνωση τους η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης και το Κοινωνικό Κέντρο – Στέκι Μεταναστών.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Περίληψη: Τα τελευταία χρόνια, ένα παλιό χρέος απειλεί την ύπαρξη της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας και του Στεκιού Μεταναστών στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για το χρέος του παλιού Ξενώνα Προσφύγων προς τη ΔΕΗ, ύψους 80.000 ευρώ. Το χρέος αυτό έχει φορτωθεί στην πλάτη της Αντιρατσιστικής και του Στεκιού, αφού, όταν το 2010 ο ξενώνας αυτός απειλήθηκε με κλείσιμο, προσφέραμε το δικό μας όνομα και ΑΦΜ ως τη μοναδική άμεση λύση για να μην κοπεί το ρεύμα και να μην μείνουν οι πρόσφυγες στο δρόμο. Αφότου ο Ξενώνας έκλεισε, αναγκαστήκαμε να ρυθμίσουμε και να πληρώνουμε το χρέος αυτό, με μηνιαίες δόσεις των 1.200 ευρώ συν άλλα 300 περίπου ευρώ για τόκους, ώστε να κρατήσουμε το Στέκι ζωντανό και να συνεχίσουμε τις δράσεις αλληλεγγύης που στεγάζονται σε αυτό.
Σύντομη ιστορία του Ξενώνα Προσφύγων και του χρέους
Ο Ξενώνας Προσφύγων, στην οδό Σιατίστης 12 & Φιλίππου, αποτελούσε για χρόνια τη μοναδική δομή φιλοξενίας προσφύγων στην πόλη της Θεσσαλονίκης, προσφέροντας στέγη σε 14 οικογένειες ή 70 περίπου άτομα. Όταν τον Γενάρη του 2010 ο Ξενώνας έκλεισε, η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, μαζί με άλλες συλλογικότητες και φορείς της πόλης, καθώς και με την ενεργή συμμετοχή και υποστήριξη εκατοντάδων ανθρώπων, συγκρότησαν ένα κοινό μέτωπο για τη σωτηρία του. Ο στόχος μας ήταν να μείνει κατ’ αρχήν ο Ξενώνας ανοιχτός και να λειτουργήσει με κάθε τρόπο, μέχρις ότου βρεθεί κάποιος δημόσιος φορέας να αναλάβει εκ νέου τη χρηματοδότηση και τη λειτουργία του, ως οφείλει, όπως πιστεύαμε και πιστεύουμε, να κάνει το κράτος.
Για ένα χρόνο περίπου, και παρά τις δυσκολίες που είχε ένα τέτοιο πρωτόγνωρο για εμάς τότε εγχείρημα, ο Ξενώνας πράγματι λειτούργησε μάλλον υποδειγματικά, διαχειριζόμενος από την κοινή συνέλευση ενοίκων και αλληλέγγυων. Υλικά στηριζόταν μόνο από την Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία και την έμπρακτη αλληλεγγύη δεκάδων άλλων ανθρώπων και συλλογικοτήτων, οι οποίοι πρόσφεραν εθελοντική δουλειά, είδη ανάγκης και χρήματα. Καταφέραμε έτσι να καλύπτουμε όλες τις ανάγκες των ενοίκων χωρίς καμία επιχορήγηση, αφού η Αντιρατσιστική καταστατικά δεν δέχεται καμία χρηματοδότηση για τις δράσεις της.
Η πιο μεγάλη δυσκολία που αντιμετωπίσαμε ήταν όταν το καλοκαίρι του 2010, η ΔΕΗ έκοψε το ρεύμα, το οποίο ήταν στο όνομα της ΜΚΟ που διαχειριζόταν παλιά τον Ξενώνα. Ο Δήμος Θέρμης, ιδιοκτήτης του κτιρίου, ο Δήμος Θεσσαλονίκης και οποιοσδήποτε άλλος υπεύθυνος δημόσιος φορέας, αρνήθηκε να κάνει οτιδήποτε. Έτσι, η μόνη λύση που υπήρχε για να μην βρεθούν οι ένοικοι στο δρόμο και διακοπεί βίαια αυτό το εγχείρημα, ήταν να ζητήσουμε την επανασύνδεση του ρεύματος σε ένα δικό μας όνομα, δηλαδή στο όνομα της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας “Κοινωνικό Κέντρο Θεσσαλονίκης”, την οποία είχαμε δημιουργήσει για να υποστηρίζουμε τις τυπικές λειτουργίες του Κοινωνικού Κέντρου – Στεκιού Μεταναστών (μισθωτήρια, λογαριασμοί κοκ).
Καθώς όμως στο διάστημα αυτό δεν επιτεύχθηκε η κανονική και μόνιμη λειτουργία του Ξενώνα από κάποιο αρμόδιο δημόσιο φορέα, η Αντιρατσιστική αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την ευθύνη της διαχείρισης του ξενώνα, καθώς δεν μπορούσε και δεν έπρεπε να αναλαμβάνει μόνη της το κόστος επ’ αόριστο. Ο Ξενώνας βέβαια παρέμεινε ανοιχτός και φιλοξενούσε οικογένειες μέχρι και το Νοέμβριο του 2014, όταν με ενέργειες αλληλέγγυων πολιτών προσφέρθηκαν διαμερίσματα και οικονομική βοήθεια στις οικογένειες, οπότε και εκκενώθηκε και σφραγίστηκε από τον ιδιοκτήτη του.
Όλο αυτό το διάστημα στον ξενώνα προσφύγων διέμειναν δεκάδες οικογένειες προσφύγων και οι 24 συνδέσεις κατέγραψαν κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος που ανήλθε στο ποσό των 80.000 ευρώ. Φυσικά, γνωρίζαμε ότι το ποσό αυτό συνέχιζε να χρεώνεται στο όνομά μας. Όμως, καθώς μέσα έμεναν ακόμα πρόσφυγες και μικρά παιδιά, δεν ζητήσαμε τη διακοπή του. Τελικά, μετά την οριστική εκκένωση του κτιρίου του Ξενώνα από τους ενοίκους του και τη διακοπή της σύνδεσης, η ΔΕΗ μετέφερε το συνολικό χρέος ύψους 80.066,00 € στη σύνδεση που αντιστοιχεί στην έδρα της παραπάνω ΑΜΚΕ, στην οδό Ερμού 23, δηλαδή στο Κοινωνικό Κέντρο – Στέκι Μεταναστών. Αν δεν το αναλαμβάναμε, τότε κινδυνεύαμε άμεσα με διακοπή της ηλεκτροδότησης στο Στέκι, ενώ το χρέος θα μεταφερόταν στα πρόσωπα που εκπροσωπούν νόμιμα το Στέκι. Μαζί με το Στέκι, θα σταματούσαν και οι δράσεις αλληλεγγύης που στεγάζονται και υποστηρίζονται από αυτό, όπως τα μαθήματα αλληλεγγύης για ντόπιους και μετανάστες, η κουζίνα αλληλεγγύης, η συλλογή και διανομή ειδών πρώτης ανάγκης και τόσα άλλα. Και μαζί, πιστεύουμε, θα έχουμε μία πολιτική ήττα και υποχώρηση για την Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία και τα κινήματα αλληλεγγύης.
Μπροστά σε αυτούς τους κινδύνους, αναγκαστήκαμε εδώ και δύο χρόνια να αναλάβουμε συλλογικά αυτό το χρέος και να ζητήσουμε τη ρύθμιση και την αποπληρωμή του με δόσεις, παρότι είναι φανερό ότι δεν προέκυψε από κάποια δική μας δράση ή αδράνεια, αλλά από μία συνολική, πρακτική ανάγκη της πόλης, στην οποία παρασταθήκαμε χωρίς να υπολογίζουμε τις συνέπειες. Για το λόγο αυτό, ζητήσαμε και τη συνδρομή δημόσιων φορέων, παρότι η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία και το Στέκι Μεταναστών, με καταστατική τους απόφαση ως τώρα, δεν έχουν ζητήσει ή λάβει καμία χρηματοδότηση από δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα. Ταυτόχρονα, ξεκινήσαμε μια καμπάνια οικονομικής ενίσχυσης στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Απολογισμός – η σημερινή κατάσταση
Δυστυχώς, η ανταπόκριση των δημόσιων φορέων ήταν ελάχιστη. Δύο μόνο ΔΕΚΟ (ΟΛΘ, ΕΛΠΕ) κάλυψαν μέχρι τώρα μόλις 3 μηνιαίες δόσεις (3.600 ευρώ). Όλες οι υπόλοιποι φορείς στους οποίους απευθυνθήκαμε, ακόμα και η ΔΕΗ, παρά τις σχετικές υποσχέσεις, δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΔΕΗ δεν ανταποκρίθηκε ούτε καν στο αίτημα να κάνει τη ρύθμιση άτοκη, χρεώνοντάς μας μηνιαίως περίπου με 300 ευρώ τόκους.
Ωστόσο, χάρη κυρίως στην αλληλεγγύη φίλων και συντρόφων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, συνδικάτων και κοινωνικών οργανώσεων, μπορέσαμε ως σήμερα να εξυπηρετήσουμε τη δόση, πληρώνοντας 24 μηνιαίες δόσεις (περίπου 40.000 ευρώ, μαζί με τους τόκους). Αυτή τη στιγμή όμως, τα όποια αποθεματικά μας έχουν εξαντληθεί κι ο κίνδυνος να μην συνεχίσουμε την εξυπηρέτηση του χρέους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το Στέκι, είναι άμεσος. Κάνουμε λοιπόν νέα έκκληση σε όλους και όλες να κρατήσουμε το Στέκι ζωντανό.