Του Αλέξη Μπένου
Την Τρίτη επρόκειτο να συνεχιστεί στην Κωσταντινούπολη η δίκη των τσσάρων πανεπιστημιακών που κατηγορούνται απο την κυβέρνηση ότι προπαγανδίζουν τρομκοκρατική οργάνωση επειδή υπέγραψαν μαζί με άλλους 2212 συναδέλφους τους στις 11 Γενάρη 2016 μια διακύρηξη που καλούσε για ειρήνη στην περιοχή.
Από τότε μέχρι σήμερα στο πλαίσιο μιας επιχείρησης καταστολής και τρομοκράτησης έχουν απολυθεί 92 πανεπιστημιακοί, έχουν οδηγηθεί σε παραίτηση 15, 85 και έχουν απολυθεί προσωρινά και 511 βρίσκονται σε διαδικασία πειθαρχικής δίωξης. Δεκάδες εχουν κληθεί για ανάκριση στην αστυνομία και οι τέσσερις που δικάζονται είχαν προφυλακιστεί για πέντε εβδομάδες
Πριν από τη συνεδρίαση του δικαστηρίου, που ανέβαλε τη δίκη “γιατί δεν είχε το φάκελλο της δίκης”, δοθηκε συνέντευξη τύπου μπροστά στα δικαστήρια στην οποία συμμετείχαν αλληλέγγυοι απ` όλη την Τουρκία αλλά και συνάδελφοί τους από ευρωπαϊκά πανεπιστήμια που ανέλαβαν και το ρόλο των διεθνών παρατηρητών της δίκης.
Στις παρεμβάσεις τους οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι τόνισαν ότι όχι μόνον αρνούνται τις κατηγορίες αλλά και ότι οφείλουν να αγωνίζονται για την ειρήνη που είναι βασική προϋπόθεση για τη διαφύλαξη του ανθρώπινου πολιτισμού και τη στήριξη της παιδείας.
Με την έννοια αυτή επισημάνθηκε ιδιαίτερα ότι οι τούρκοι πανεπιστημιακοί που διώκονται δεν είναι μόνοι τους. Στο όνομά τους διώκονται οι ακαδημαϊκές ελευθερίες σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο.
Μεταφέρθηκαν μηνύματα αλληλεγγύης απο πανεπιστημιακούς συλλόγους της Γαλλίας, του Βελγίου, της Βρετανίας καθώς και απο τη Διεθνή Ένωση για την Πολιτική Υγείας (International Association of Helath Policy), το κίνημα των Γιατρών για ένα Σύστημα Υγείας από τις ΗΠΑ (Physicians for a National Health Programme) καθώς και από το Κίνημα των Λαών για την Υγεία (Peoples’ Health Movement).
Αναφορά έγινε επίσης στη σημασία της διεθνούς αλληλεγγύης προς τους διωκόμενους τούρκους πανεπιστημιακούς σε όλες τις πιθανές διαστάσεις της δηλαδή την πολιτκή, την συναισθηματική και ψυχολογική αλλά και την οικονομική της διάσταση.
Ιδιαίτερα, τέλος. τονίστηκε η ανάγκη ανάπτυξης ενός διεθνιστικού κινήματος αλληλεγγύης και πάλης ενάντια στην νεοφιλελευθερη επιθετικότητα του καπιταλισμού και την αντιδημοκρατική εκτροπή που διευρύνεται σε όλο τον κόσμο.