Την επιθυμία για επιστροφή της στον ΣΥΡΙΖΑ εκδήλωσε με ανακοίνωση της η Ενωτική Κίνηση Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΕΚΙΕΑ) μια μέρα πριν την έναρξη του 2ου συνεδρίου του κυβερνητικού κόμματος. Πρόκειται επί της ουσίας για την δημοσιοποιημένη απόφαση της διάσκεψης μελών και φίλων της κίνησης με επικεφαλής τον Φώτη Κουβέλη, μέλη που εδώ και καιρό προσέβλεπαν στην επαναφορά τους στον ΣΥΡΙΖΑ, αρνήθηκαν την προσχώρηση στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές και στήριξαν δημοσίως τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη πολλά μέλη προερχόμενα από την παλιά ΔΗΜΑΡ έχουν γραφτεί στον ΣΥΡΙΖΑ και θα συμμετέχουν ως σύνεδροι στις διαδικασίες που ξεκινούν από αύριο. Όλα αυτά 6 χρόνια μετά την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας από τον Συνασπισμό κατά το Συνέδριο που διεξήχθη τον Ιούνιο του 2010 λίγο μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου από την κυβέρνηση Παπανδρέου.
Η ΕΚΙΕΑ με βάση την ανακοίνωση της δείχνει να βλέπει σε μια συσπείρωση ενός ευρύτερου προοδευτικού χώρου παραπέμποντας στην πάγια άποψη των μελών της από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 για κοινή δράση και συμπόρευση της ευρύτερης Κεντροαριστεράς ως προϋπόθεση για την βελτίωση του πολιτικού μέλλοντος του τόπου. Συγκεκριμένα υπογραμμίζει στην ανακοίνωση της ότι «η κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα επιβάλλει τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική συσπείρωση των Αριστερών ευρωπαϊκών δυνάμεων της χώρας. Στη χώρα διαμορφώνονται δυο πολιτικοί πόλοι: o ένας βαθύτατα νεοφιλελεύθερος και συντηρητικός και ο άλλος προοδευτικός. Αυτός ο προοδευτικός πολιτικός πόλος πρέπει να στηριχθεί και να έχει σταθερή την πορεία του, προς όφελος της χώρας και της κοινωνίας. Η Ενωτική Κίνηση Ευρωπαϊκής Αριστεράς αναδεικνύει και προωθεί αυτή τη συσπείρωση με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, στη μεγάλη προσπάθεια και τον αγώνα για τη δημοκρατία, τη δίκαιη ανάπτυξη, τον μετασχηματισμό της κοινωνίας και του κράτους και συμπαρατάσσεσαι στην απόκρουση των σχεδίων για “αριστερή παρένθεση” και “δεξιά παλινόρθωση”».
Η ΕΚΙΕΑ επισημαίνει ότι «μετά τη νίκη των ευρωπαϊκών δυνάμεων της Αριστεράς, η κυβέρνηση ανέλαβε το δύσκολο έργο της εξόδου από την κρίση, με στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, σε στέρεες και διαφανείς βάσεις, με δίκαιες αναδιανεμητικές κοινωνικές πολιτικές, λαμβάνοντας υπ’ όψιν το πλαίσιο των πραγματικών δυσκολιών και των ευρωπαϊκών συσχετισμών. Η προσπάθεια δεν είναι εύκολη και ευθύγραμμη. Έχει απέναντί της τις κοινωνικά συντηρητικές και οικονομικά νεοφιλελεύθερες δυνάμεις και κέντρα του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, που θα θέτουν συνεχώς προσκόμματα, επιδιώκοντας την έξοδο από την κρίση με τους δικούς τους πολιτικούς όρους και τα δικά τους συμφέροντα».